Αμέτρητα εκατομμύρια εξαθλιωμένων από όλον τον κόσμο έχουν φτάσει στη «Γη της επαγγελίας» με άδειες τσέπες, δανεικά παπούτσια, γεμάτα φόβο μπροστά στο άγνωστο και με μοναδικά υπάρχοντα την υπόσχεση και την ελπίδα του «αμερικανικού ονείρου». Την υπόσχεση ότι με σκληρή δουλειά οι άνθρωποι αυτοί θα είχαν μια καλύτερη ζωή και την ελπίδα ότι θα έχουν πολλές ευκαιρίες να πλουτίσουν στην καινούργια πατρίδα.

Κάποιοι το έζησαν το κατεστημένο όνειρο: της απόκτησης δύο παιδιών, σε ένα προαστιακό σπίτι με κήπο και ένα χαρούμενο λαμπραντόρ και δύο αυτοκίνητα. Με οικονομική άνεση στο παρόν και ασφάλεια για το μέλλον. Αυτό ήταν η επιτυχία.

Πολλοί περισσότεροι, βέβαια, ήταν εκείνοι που με τον μόχθο τους και το αίμα τους έχτισαν την «κυρίαρχη» Αμερική, ένιωσαν την απατηλότητα του ονείρου και το είδαν να γίνεται εφιάλτης (αλλά αυτά γράφονται σε άλλα… κεφάλαια της αμερικανικής ιστορίας).

Από τότε, βέβαια, κύλισε πολύ νερό στο αυλάκι της ιστορίας. Το όνειρο, ξηλώθηκε, αμφισβητήθηκε, πάλιωσε, αλλά δεν έπαψε να τροφοδοτεί με αντοχές και υπομονή μεγάλη μερίδα Αμερικανών και όχι μόνο.

Το όνειρο πήγε… περίπατο

Μετά από μια πανδημία που συντάραξε τον πλανήτη και έβαλε τους ανθρώπους να δουν τη ζωή με άλλο μάτι, να αλλάξουν προτεραιότητες και να ορίσουν με άλλα κριτήρια την επιτυχία και την ευημερία, το πλήγμα ήταν βαρύ για όσους εξακολουθούσαν να πουλάνε «όνειρο» και για εκείνους που το αγόραζαν σε όποιο τίμημα. Η αλλαγή έγινε ακόμη πιο έντονη, εν μέσω αύξησης του κόστους ζωής για τους πολλούς, λόγω της εκτίναξης του πληθωρισμού και εθνικού καταναλωτικού χρέους.

Ο πλουτισμός είναι πιο δύσκολο να επιτευχθεί από ποτέ – οδηγώντας τους Αμερικανούς να αναπτύξουν έναν νέο ορισμό της επιτυχίας. Το κατεστημένο όνειρο δεν χρειάστηκε περισσότερα για να πάει… περίπατο.

Τι άλλαξε

Αυτό συμπεραίνεται από πρόσφατη έρευνα της GoDaddy, που δημοσιεύει το CNBC, η οποία ζήτησε από περισσότερους από 1.000 ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων των ΗΠΑ να περιγράψουν τι συνεπάγεται η επίτευξη του αμερικανικού ονείρου.

Το 54% των ερωτηθέντων το όρισε ως «να νιώθω ευτυχισμένος στη ζωή» και το 49% είπε ότι περιλάμβανε «ελευθερία να ακολουθώ τα πάθη μου».

Το 56% ανέφερε ακόμη τον πλούτο ως κίνητρο, λέγοντας ότι ήθελαν να βγάλουν αρκετά χρήματα για να ζήσουν «άνετα».

Αλλά, και εδώ είναι το πιο ενδιαφέρον, περίπου το 75% ομονοεί ότι έχει αλλάξει ο ορισμός που δίνει στο «αμερικανικό όνειρο».

Η ιδιοκτησία ενός σπιτιού, που ιστορικά θεωρείται ως δείκτης επιτυχίας στις ΗΠΑ, συγκέντρωσε μόνο 45% και ήρθε τέταρτη ως προτεραιότητα.

«Το αμερικανικό όνειρο αλλάζει, σύμφωνα με τους ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων», σχολίασε η Fara Howard, επικεφαλής μάρκετινγκ της GoDaddy.

«Οι οικονομικές συνθήκες [που έχουν διαμορφωθεί] έχουν ως αποτέλεσμα η ιδιοκτησία σπιτιού να είναι λιγότερο εφικτή, ιδιαίτερα για τους Gen Z, ενώ η πανδημία και η Μεγάλη Παραίτηση οδήγησαν πολλούς στο να είναι το αφεντικό του εαυτού τους και να αποκτήσουν περισσότερη ελευθερία, άνεση και ευελιξία».

Οι ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων θεωρούνται συχνά μια λυδία λίθος για το αμερικανικό όνειρο, καθώς ορισμένοι επιχειρηματίες βλέπουν τις νεοφυείς επιχειρήσεις ως μια ευκαιρία να ανέβουν στη κοινωνικοοικονομική κλίμακα.

Πολλοί από τους σημερινούς ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων είναι επίσης millennials και Gen Zers – δύο δημογραφικές ομάδες που τα τελευταία χρόνια ζητούν όλο και πιο ηχηρά να ζήσουν τη ζωή τους με τους δικούς τους όρους.

Ούτε σκέψη για ιδιόκτητο σπίτι

Σχεδόν το ένα τέταρτο (24,7%) των millennials δηλώνει ότι σχεδιάζει να μείνει για πάντα στο ενοίκιο, απορρίπτοντας λόγω το «υπερβολικά υψηλό» κόστους ιδιοκτησίας σπιτιού, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία έρευνας από το Apartment List.

Το ποσοστό αυτό έχει διπλασιαστεί από το 2010, όταν ήταν στο 13%.

Μεγάλη, σιωπηρή, ηχηρή παραίτηση

Τάσεις όπως η «σιωπηρή παραίτηση» και η «μεγάλη παραίτηση» έχουν επίσης δώσει τη δυνατότητα σε ορισμένους Αμερικανούς να πιέσουν για περισσότερο έλεγχο στην επαγγελματική τους ζωή, όπως η υποστήριξη για ευέλικτες εργασιακές ρυθμίσεις και περισσότερο χρόνο παραμονής.

Τελευταία, μάλιστα, κερδίζει έδαφος μια ακόμη τάση, ως διάδοχη της «σιωπηρής παραίτησης», η οποία χαρακτηρίζεται από την εκούσια αποχώρηση εργαζομένων από τη δουλειά κάνοντας… θόρυβο. Αφήνοντας το αποτύπωμα της δυσαρέσκειάς τους με τρόπο που δεν μπορεί να αγνοηθεί.

Επιπλέον, οι ερωτηθέντες είπαν ότι η έλλειψη πρόσβασης στην τεχνολογία, στην εκπαίδευση και στην προσιτή υγειονομική περίθαλψη εξακολουθούν να αποτελούν εμπόδια.

Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι το 62% δεν χάνει την αισιοδοξία του ότι «σίγουρα» θα επιτύχει τους στόχους του σε βάθος χρόνου.

«Οι Αμερικανοί ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων σκέφτονται πέρα από την αύξηση των εσόδων και των πωλήσεων όταν εξετάζουν τι σημαίνει για αυτούς το αμερικανικό όνειρο», δήλωσε η Howard. Όπως εξήγησε, σήμερα, έχει να κάνει περισσότερο με την αίσθηση του να ανήκουν, της ελευθερίας, της ευτυχίας και της ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής».