Ο Κόμης Δράκουλας είναι χαρακτήρας εμπνευσμένος από τον Βλαντ Ντρακούλ τον Τρίτο, Πρίγκηπα της Βλαχίας και γνωστό ως «Βλαντ ο Παλουκωτής», λόγω των απάνθρωπων μεθόδων που χρησιμοποιούσε στους αιχμαλώτους του.

Ήταν μέλος του πριγκιπικού οίκου των Βασαράβων, και νόθος γιος του Μίρτσεα Β’. Το 1431 έλαβε το επώνυμο Ντράκουλ, αφού έγινε ιππότης του τάγματος του Δράκου.

Τώρα, μία χημική ανάλυση - δημοσιεύθηκε στο Analytical Chemistry - των γραμμάτων του Βλαντ, δίνει νέες ιδέες για την υγεία του. Ερευνητές εντόπισαν ίχνη τα οποία αποκαλύπτουν πως έπασχε από μία σπάνια ασθένεια που ονομάζεται αιμολακρία, κατά την οποία υπάρχει παρουσία αίματος στα δάκρυα τους ασθενούς.

Στην προσπάθειά του να προστατέψει τα εδάφη του, ο Βλαντ θεωρείται πως είναι υπεύθυνος για τους θανάτους 80.000 στρατιωτών, με τους 20.000 περίπου να τους έχει παλουκώσει σε ξύλινους πασσάλους.

Η ζωή του και οι πράξεις του είναι επαρκώς καταγεγραμμένες στην ιστορία, αλλά οι επιστήμονες θέλησαν να μάθουν περισσότερα μελετώντας αντικείμενα τα οποία είχε αγγίξει.

Τα γράμματα είναι ένας θησαυρός για τους ιστορικούς, αλλά στην προκειμένη περίπτωση οι ερευνητές ενδιαφέρθηκαν για τα μόρια και τις πρωτεΐνες που μπορεί να άφησε σε αυτά με την αφή του.

Τα γράμματα αυτά είναι 500 ετών και η εξαγωγή υλικού μπορεί να τα καταστρέψει. Αλλά πρόσφατες εξελίξεις σε ένα ειδικό φιλμ, επέτρεψαν την εξαγωγή πρωτεϊνών και μορίων από χαρτί και υφάσματα, χωρίς να προκληθεί ζημιά, αναφερει το Scitechdaily.

Κάνοντας ανάλυση τρία γράμματα από το 1457, οι ερευνητές ανακάλυψαν χιλιάδες πεπτίδια και πρωτεΐνες. Δύο από τις πρωτεΐνες που βρέθηκαν υποδεικνύουν μία γενετική αναπνευστική ανωμαλία η οποία προκαλεί χρόνιες φλεγμονές στα πνευμόνια.

Βρήκαν επίσης πεπτίδια τα οποία σχετίζονται με πρωτεΐνες των δακρύων και του αίματος. Έχουν υπάρξει αναφορές σε ιστορικά αρχεία πως ο Βλαντ έκλαιγε με αίμα και τώρα η ανακάλυψη δίνει μία δόση αλήθειας στη φήμη.

Συνολικά, τα πρωτεϊνοματικά δεδομένα δείχνουν πως - παρόλο που δεν μπορούν να θεωρηθούν καταληκτικά από μόνα τους - σύμφωνα με ορισμένες ιστορίες, μάλλον έπασχε - τουλάχιστον στα τελευταία χρόνια της ζωής του - από μία παθολογική κατάσταση η οποία ονομάζεται αιμολακρία και μπορεί να αναμίξει τα δάκρυα με αίμα.

Πέρα από τον Βλαντ, η έρευνα έχει ενδιαφέρον επειδή ανοίγει και ένα παράθυρο στη ζωή της περιοχής τον 15ο αιώνα. Τα περισσότερα βακτήρια για παράδειγμα αποτελούν μέρος του ανθρώπινου μικροβιώματος, βρέθηκαν όμως μερικά που υποδεικνύουν φλεγμονές στο έντερο και στην ουρήθρα, ενώ βρέθηκαν και πεπτίδια που σχετίζονται με το Yersinia pestis, την αιτία της μαύρης πανώλης.

Η ομάδα υποστηρίζει πως αυτή η μέθοδος μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε άλλα αρχαία έγγραφα, αποκαλύπτοντας πολλά περισσότερα από το κείμενο.


Η πτώση του «Δράκουλα»

Αυτός που οδήγησε τον Βλαντ στην καταστροφή, ήταν ο ίδιος του ο αδερφός, ο Ράντου, που είχε γίνει Γενίτσαρος των Οθωμανών.

Όταν έφυγε ο Σουλτάνος, άφησε τον Ράντου να διοικήσει τον στρατό και τα δύο αδέρφια πολέμησαν μεταξύ τους.

Ο Βλαντ σημείωσε κι άλλες νίκες, αλλά προδόθηκε απ’ τον ίδιο του τον στρατό. Τα στρατεύματα της Βλαχίας είχαν κουραστεί και προσχώρησαν στο αντίπαλο στρατόπεδο, υπό τη διοίκηση του Ραντού.

Ο Βλαντ τότε στράφηκε για βοήθεια στον σύμμαχό του, τον Βασιλιά της Ουγγαρίας, Κορβίνους. Αντί να τον βοηθήσει όμως, τον πρόδωσε και αυτός. Τον συνέλαβε και τον φυλάκισε στα μπουντρούμια ενός απομονωμένου φυλακίου. Η κράτησή του διήρκησε πάνω από δέκα χρόνια.

Όταν αφέθηκε ελεύθερος, κατάφερε να αρπάξει για ακόμη μία φορά τον θρόνο της Βλαχίας, τον Νοέμβριο του 1476. Δύο μήνες αργότερα, δολοφονήθηκε και το κεφάλι του στάλθηκε στην Κωνσταντινούπολη ως τρόπαιο.


ΠΗΓΗ