Η κιθάρα είναι το πάθος του Κρίστιαν Νόλεν, αλλά και εργαλείο της δουλειάς. Όταν ο επαγγελματίας κιθαρίστας άρχισε να νιώθει μια αδυναμία στην εκτέλεση των καθηκόντων του (το αριστερό χέρι δεν τον «άκουγε»), πήγε στον γιατρό.

Η διάγνωση ήταν όγκος (γλοίωμα) στο δεξιό μετωπιαίο λοβό του εγκεφάλου. Κοντά στην περιοχή που ελέγχει την κίνηση του αριστερού χεριού.

Η επέμβαση προγραμματίστηκε για 10 ημέρες αργότερα.

Τον ρώτησαν αν ήθελε να μείνει ξύπνιος και να παίζει κιθάρα, ενόσω οι χειρουργοί τακτοποιούσαν το θέμα του.

Αρχικά νόμισε ότι του κάνουν πλάκα, αλλά αργότερα κατάλαβε πως πρόταση ήταν πραγματική, όταν του εξήγησαν πως όταν ο όγκος είναι κοντά ή πάνω σε κρίσιμο μέρος του εγκεφάλου (σε κάποιο που ελέγχει την ικανότητα της ομιλίας ή της κατανόησης της γλώσσας ή της κίνησης) οι ειδικοί προτιμούν να είναι σε εγρήγορση ο ασθενής, προκειμένου να λαμβάνουν ανατροφοδότηση όσων συμβαίνουν, σε real time.


Η ζωτικής σημασίας ανάγκη να έχει ο ασθενής τις αισθήσεις του|

Όπως εξήγησε ο Δρ Ricardo Komotar, νευροχειρουργός εγκεφάλου και όγκων, ο οποίος ηγήθηκε της ομάδας στο Sylvester Comprehensive Cancer Center στο Μιάμι «το πλάνο μας για τη χειρουργική επέμβαση ήταν να μείνει ξύπνιος και να παίζει κιθάρα, ενώ εμείς αφαιρούμε τον όγκο. Θα τον εξετάζαμε για να είμαστε σίγουροι ότι δεν τραυματίζαμε το μέρος που ελέγχει την κίνηση του χεριού. Η δοκιμή της κίνησης του χεριού θα γινόταν λοιπόν, με το να παίζει κιθάρα».

Το πρώτο βήμα ήταν η αναισθησία, ώστε να αρχίσει η ανοιχτή κρανιοτομή. Μετά τον ξύπνησαν και μόλις ανέκτησε τις αισθήσεις του, του έδωσαν μια κιθάρα, για να αρχίσει την πιο ιδιαίτερη και ξεχωριστή «συναυλία» της ζωής του.

Όπως ο Νόλεν έπαιζε «Deftones», οι γιατροί μπορούσαν να προστατεύσουν τη χειρωνακτική του επιδεξιότητα, καθώς αφαιρούσαν το μεγαλύτερο δυνατό ποσοστό του όγκο.

Σήμερα ο νεαρός άνδρας συνεχίζει να υποβάλλεται σε θεραπεία για τον καρκίνο, αλλά έχει ξαναρχίσει να παίζει κιθάρα.

Πριν από τη μεγάλη ημέρα, οι χειρουργοί του εξήγησαν με κάθε λεπτομέρεια όσα επρόκειτο να συμβούν τις δυο ώρες του χειρουργείου.

Στο δελτίο Τύπου του νοσοκομείου διευκρινίστηκε ότι οι επεμβάσεις στον εγκέφαλο θεωρούνται πολύ επικίνδυνες, καθώς είναι όλα τόσο κοντά και περίπλοκα που μπορεί προκληθεί βλάβη, χωρίς να το γνωρίζουν οι χειρουργοί.

Για αυτό και προτιμάται ο ασθενής να είναι ξύπνιος και να τους «βοηθά», να τους καθοδηγεί κατά τη διάρκεια των λεπτών επεμβάσεων.

«Όταν είμαστε έτοιμοι, στο κρίσιμο τμήμα της επέμβασης όταν χρειαζόμαστε να επικοινωνήσουν μαζί μας, ξυπνάμε τον ασθενή και βγάζουμε τον αναπνευστικό σωλήνα. Σιγά σιγά καταλαβαίνουν πού βρίσκονται.

Εκτός από το ότι βοηθά τους νευροχειρουργούς να περιορίσουν τη βλάβη κατά την αφαίρεση ενός όγκου, η εγρήγορση εγκεφάλου παρέχει και άλλα οφέλη για τους ασθενείς.

Έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνει τα αποτελέσματα, όσον αφορά τα χαμηλότερα ποσοστά επιπλοκών. Επίσης, οι ασθενείς μένουν στο νοσοκομείο για μικρότερο χρονικό διάστημα και χρειάζονται λιγότερο επεμβατική μετεγχειρητική παρακολούθηση, επειδή όταν πηγαίνουν στη ΜΕΘ, είναι πλήρως ξύπνιοι και μπορούμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους.

Όλα αυτά είναι οφέλη από το να έχεις λιγότερο αναισθητικό και να είσαι ξύπνιος. Υπάρχει μικρότερη πιθανότητα ναυτίας και εμετού και μεγαλύτερη πρώιμη κινητοποίηση».


ΠΗΓΗ