Τα στρείδια πεθαίνουν μαζικά κατά μήκος της ακτογραμμής των ΗΠΑ, με τους καλλιεργητές να απελπίζονται και τους επιστήμονες να προσπαθούν να βρουν την αιτία πίσω από το φαινόμενο.

Για περισσότερο από μια δεκαετία κατά μήκος της Ανατολικής Ακτής των ΗΠΑ και του Κόλπου του Μεξικού, εκατομμύρια στρείδια οστρακοκαλλιέργειας έχουν πέσει θύματα του Συνδρόμου Αιφνίδιας Ασυνήθιστης Θνησιμότητας (Sudden Unusual Mortality Syndrome ή SUMS), το οποίο διαλύει τη σάρκα μέσα στο κέλυφος. Ορισμένα οστρακοτροφεία έκλεισαν εντελώς και άλλα αναγκάστηκαν να μετακινηθούν βορειότερα.

«Σας εγγυώμαι ότι οι καλλιεργητές δεν φταίνε», δηλώνει στον Independent ο Μπιλ Γουόλτον, καθηγητής στο Ινστιτούτο Θαλασσίων Επιστημών της Βιρτζίνια. Στην περιοχή γύρω από τον Κόλπο Τσέζαπικ της Βιρτζίνια, όπου καλλιεργούνται περισσότερα από 50 εκατομμύρια στρείδια, το σύνδρομο αιφνίδιας θνησιμότητας αυξάνεται εδώ και μια δεκαετία, όπως λέει.

«Τρέχουμε στα “σπίτια που καίγονται” και προσπαθούμε να βοηθήσουμε. Όμως, το “γιατί δεν παίρνουν φωτιά άλλα σπίτια;” είναι το σημαντικό ερώτημα που θα μας βοηθήσει να βρούμε την αιτία», λέει ο Γουόλτον.

Ο συνεργάτης του, καθηγητής Ράιαν Κάρνεγκι, μελετά λεπτές φέτες ιστού στρειδιών σε μικροσκόπιο, αλλά δεν βλέπει ίχνη ασθένειας ή καταπόνησης.

«Τα στρείδια πεθαίνουν από κάτι, και δεν είναι οι παρασιτικές ασθένειες», δηλώνει.

Μελέτη που δημοσίευσαν στις αρχές του έτους θαλάσσιοι επιστήμονες από οκτώ σχολές, συμπεριλαμβανομένου του Ινστιτούτου της Βιρτζίνια, διαπίστωσε ότι τα ποσοστά θνησιμότητας είναι μεγαλύτερα από 70% από χρόνο σε χρόνο, στις οστρακοκαλλιέργειες κατά μήκος και των δύο ακτών.

Περιβαλλοντικοί παράγοντες και γενετική

Παρόλο που οι θάνατοι αυτοί συμβαίνουν γενικά κατά τη διάρκεια της αιχμής της αναπαραγωγής, στις αρχές της άνοιξης και του καλοκαιριού, τα στρείδια μπορεί να επηρεαστούν και άλλες φορές και οι περιβαλλοντικές συνθήκες θα μπορούσαν να είναι ένας παράγοντας.

«Τα θαλάσσια περιβάλλοντα γίνονται πιο στρεσογόνα από ό,τι ήταν. Οι μέγιστες θερμοκρασίες μπορεί να είναι πολύ υψηλές. Παλεύουμε με τα χαμηλά επίπεδα οξυγόνου», επισημαίνει ο Κάρνεγκι.

Στον Βόρειο Ατλαντικό έχει καταγραφεί ρεκόρ υψηλών θερμοκρασιών στην επιφάνεια της θάλασσας τους τελευταίους 18 μήνες, με το κύμα καύσωνα να προκαλεί σοβαρή πίεση στα οικοσυστήματα. Το ίδιο συνέβη και στον Κόλπο του Μεξικού φέτος.

Η γενετική μπορεί επίσης να παίζει ρόλο. Ορισμένα στρείδια εκτρέφονται για να είναι στείρα, ώστε να μπορούν να αναπτύσσονται ταχύτερα, πράγμα που σημαίνει ότι φέρουν ένα επιπλέον σετ χρωμοσωμάτων. Ο Κάρνεγκι αναρωτιέται αν αυτό το γενετικό φορτίο, όταν οι θερμοκρασίες του νερού είναι υψηλές και οι πηγές τροφής λείπουν, θα μπορούσε να αποδυναμώσει τις πιθανότητες επιβίωσής τους.

Ο Γουόλτον δηλώνει ότι οι επιστήμονες δεν μπορούν ακόμη να κατανοήσουν πραγματικά την κλίμακα του προβλήματος, επειδή ανταποκρίνονται μόνο σε μεμονωμένα προβλήματα από τους καλλιεργητές στρειδιών. Σχεδιάζουν τώρα να συνεργαστούν με 20 οστρακοκαλλιέργειες από τη Βιρτζίνια έως το Τέξας για να ελέγξουν τα στρείδια, καθώς παρακολουθούν περιβαλλοντικές μεταβλητές όπως η θερμοκρασία και η αλατότητα του ωκεανού.

Με πληροφορίες από CNN