*Αν θέλεις κι εσύ απάντηση στην απορία σου, αν θέλεις να μοιραστείς μια ιστορία σου με την Tipster, γράψε στο sextalk@city.com.cy


Η αλήθεια είναι πως δεν ξέρω από πού και πώς να αρχίσω. Χαρακτηρίζω τον εαυτό μου ως ερωτική μετανάστρια. Γνώρισα τον τότε σύντροφό μου πριν από μερικά χρόνια, όταν αυτός σπούδαζε Ελλάδα. Μετά τις σπουδές του αποφάσισε να μείνει ακόμη έναν χρόνο Ελλάδα για να είμαστε μαζί, έτσι όταν μου ζήτησε να έρθω μαζί του μόνιμα στην Κύπρο τον ακολούθησα χωρίς δεύτερη σκέψη. Βιώναμε τον απόλυτο έρωτα, την απόλυτη αγάπη, ένιωθα και ένιωθε πως ήμασταν ο ένας για τον άλλο. Μετακομίσαμε Κύπρο πριν από 2 χρόνια και σχεδόν αμέσως ήρθε η πρόταση γάμου. Το πρώτο διάστημα ήταν όλα καλά, παρότι καταλάβαινα ότι ο άνθρωπός μου δεν ήταν ακριβώς ο ίδιος. Είχε γίνει ιδιότροπος, απότομος και συντηρητικός. Τον ενοχλούσε ό,τι έλεγα, τα ρούχα που φορούσα ενώ όταν άρχισα να γνωρίζω κόσμο και να κοινωνικοποιούμε, άρχισαν και τα σοβαρά προβλήματα. Καθημερινοί καυγάδες και σκηνές ζηλοτυπίας με το παραμικρό. Γιατί θα βγω, πού θα πάω, δεν είναι σωστό να κυκλοφορώ χωρίς αυτόν. Σημειώστε πως εγώ είχα κρατήσει την δουλειά μου και είχα κάνει συμφωνία να δουλεύω από το σπίτι, οπότε είχα την άνεση να δουλεύω από παντού. Ακόμα και αυτό τον ενοχλούσε. Γιατί να πηγαίνω σε καφέ να δουλεύω και να μην μένω στο σπίτι. Αλλά και τότε, όταν τύχαινε να καλέσω κάποια φίλη μου στο σπίτι για να δουλέψουμε παρέα, του γύριζε το μάτι. Αυτό που με τάραζε περισσότερο ήταν πως τη μία στιγμή κατέβαζε θεούς και δαίμονες επειδή τολμούσα να έχω ζωή και χωρίς αυτόν, αλλά την ίδια ώρα, μπροστά σε τρίτους ήταν άλλος άνθρωπος. Βασικά ήταν αυτός ο ωραίος cool τύπος που γνώρισα και αγάπησα στην Ελλάδα. Ανοιχτόμυαλος, υποστηρικτικός, ένα άνθρωπος της γενιάς του που δεν θεωρεί πως οι γυναίκες είναι υποχείρια και ιδιοκτησία των αντρών. Σε έναν μεγάλο μας καυγά που τον πίεζα να μου εξηγήσει τι σκατά έπαθε και έκανε τέτοια στροφή με το που επιστρέψαμε Κύπρο, μού παραδέχτηκε πάνω στα νεύρα του ότι άλλο Ελλάδα και άλλο Κύπρος και ότι εδώ ο κόσμος μιλά και σχολιάζει και οφείλω να είμαι σωστή γυναίκα και να μην τον εκθέτω γιατί δεν θα ανεχτεί του βγάλω το όνομα. Πάγωσα. Το μόνο που είχα καταφέρει να αρθρώσω ήταν ένα πνιχτό «τι έκανα;» και χωρίς να περιμένω απάντηση, πήγα στο μπάνιο και έμεινα εκεί για ώρα. Το επόμενο πρωί, πριν φύγει για τη δουλειά με πλησίασε και προσπάθησε να μου εξηγήσει με ηρεμία ότι έτσι έχει η κατάσταση και πως αν θέλω να είμαστε καλά θα τον ακούσω και θα σταματήσω να βγαίνω μόνη μου και να κυκλοφορώ λες και δεν έχω άντρα. Μέσα μου όμως είχα σπάσει. Από τότε πέρασε περίπου ένας μήνας και δεν ήταν λίγες οι φορές που άνοιξα την πόρτα για να φύγω και να επιστρέψω στην Ελλάδα, αλλά την τελευταία στιγμή το μετάνιωνα. Τον αγαπώ αλλά δεν ξέρω αν μπορώ να διαχειριστώ και να δεχτώ όλα όσα άκουσα. Στο μεταξύ έχουμε ξεκινήσει να προγραμματίζουμε και τον γάμο μας. Μια πλευρά μέσα μου, μού λέει πως αν το προσπαθήσω ίσως αλλάξει και χαλαρώσει, αλλά ξέρω πως κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να γίνει, και δεν θέλω να φανταστώ τι θα γίνει αν μείνω έγκυος και κάνουμε παιδί. Δεν ξέρω τι είναι σωστό πλέον.



Το σωστό και το δίκαιο είναι να δεις το καλύτερο για εσένα. Και όπως μου περιγράφεις τα πράγματα, το καλύτερο είναι να πάρεις τα πράγματά σου και να φύγεις όσο πιο μακριά γίνεται γιατί όλο αυτό δεν σου αξίζει. Σε κανέναν δεν αξίζουν τέτοιες συμπεριφορές. Κανένας, μα κανένας άλλος άνθρωπος, όποιος και αν είναι αυτός, δεν έχει το δικαίωμα να μας επιβάλλει το πώς θα ζήσουμε και το πώς θα συμπεριφερθούμε. Αυτό δεν είναι ούτε αγάπη ούτε νοιάξιμο, είναι εγωισμός, πατριαρχικός εγωισμός στην προκειμένη, που θέλει τη γυναίκα αξεσουάρ του άντρα. Καταλαβαίνω και τους φόβους και τις ανησυχίες σου, κατανοώ και πως αγαπάς αυτό τον άνθρωπο, αλλά κάτσε και σκέψου τι αγαπάς τελικά. Τον άντρα που γνώρισες στην Ελλάδα ή αυτόν που έχεις σήμερα μπροστά σου; Όταν απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα θα ξέρεις και την απόφαση που πρέπει να πάρεις.


#AskTipster

Αν θέλεις κι εσύ απάντηση στην απορία σου γράψε στο sextalk@city.com.cy