*Αν θέλεις κι εσύ απάντηση στην απορία σου, αν θέλεις να μοιραστείς μια ιστορία σου με την Tipster, γράψε στο sextalk@city.com.cy


Γεια σου Tipster. Ξέρω πως το πρόβλημά μου ίσως να μην κολλά με τη στήλη σου, αλλά ήθελα κάπου να μιλήσω. Εγώ είμαι ο πρωτότοκος της οικογένειας και έχω ακόμα έναν αδερφό, τρία χρόνια μικρότερο. Από τότε που γεννήθηκε, οι γονείς μου είναι λες και ξέχασαν ότι έχουν κι άλλο παιδί. Για όλα έφταιγα και εξακολουθώ να φταίω εγώ, κι ας είμαστε ενήλικες πλέον. Ό,τι κι αν έκανε ήταν πάντα δίπλα του, ενώ σ’ εμένα, μόνο εξ ανάγκης. Σε γιορτές, δραστηριότητες, βλακείες. Όλα για το μωρό τους. Από την άλλη εγώ είτε ζούσα είτε πέθαινα, κανείς δεν νοιαζόταν. Μέσα στα χρόνια ποτέ δεν κατάφερα να έρθω κοντά μαζί του, ίσως γιατί πάντα τον έβλεπα ανταγωνιστικά, αλλά και αυτός δεν έκανε κάτι για να αλλάξει το κλίμα. Απολάμβανε τη φροντίδα και την αγάπη των γονιών μου, πολλές φορές εκμεταλλευόταν και την αδυναμία που του είχαν και έχουν, με αποτέλεσμα εγώ να μένω πάντα στην απέξω. Υπήρχαν περίοδοι που ειλικρινά, ένιωθα να τον μισώ. Να τον απεχθάνομαι. Όταν φύγαμε από το πατρικό μας, εγώ πρώτα και ακολούθως εκείνος, τα πράγματα άρχισαν κάπως να γίνονται καλύτερα, γιατί δεν ήμουν παρών παντού, ώστε να βλέπω την αδικία σε πρώτο πλάνο. Πρόσφατα όμως, χρειάστηκε να ξαναγυρίσω στο πατρικό μου για λίγο διάστημα. Όσο καιρό έμεινα εκεί, ήταν λες και ήμουν ανεπιθύμητος, λες και τους ήμουν βάρος. Καθημερινά άκουγα και τη μητέρα μου να μιλά μαζί με τον αδελφό μου, να νοιάζεται, να του στέλνει χρήματα, φαγητό κ.λπ., ενώ εμένα που έμενα στο ίδιο σπίτι μαζί τους, με το ζόρι με ρωτούσε εάν πεινάω ή αν είμαι καλά. Πριν λίγο καιρό όμως, ανακάλυψα τυχαία κάτι για τον αδελφό μου, το οποίο αν το αποκαλύψω ξέρω ότι δεν θα θέλει να τον ξαναδεί κανένας και θα κερδίσω όλα αυτά που για χρόνια μου στέρησε. Από την άλλη όμως σκέφτομαι πως δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος και δεν θέλω να κάνω τόσο κακό στην οικογένειά μου. Παλεύω μέσα μου με το καλό και το κακό, αλλά φοβάμαι πως δεν θα καταφέρω να κρατηθώ.



Όπως σωστά επεσήμανες, όλο αυτό που περιέγραψες δεν συνάδει ούτε με τη στήλη και κυρίως δεν συνάδει με την ιδιότητά μου. Παρόλα αυτά δημοσιεύω την εξομολόγησή σου γιατί σέβομαι κάθε έναν αναγνώστη που μας διαβάζει και νιώθει άνετα να μοιραστεί μαζί μας κάτι τόσο προσωπικό και δύσκολο. Ανέκαθεν, από τη βιβλική ακόμη περίοδο, οι αδελφικές σχέσεις βίωναν μεγάλες κρίσεις που οδηγούσαν μέχρις εσχάτων. Η αγάπη και το μίσος, όσο κλισέ και αν ακούγεται, χωρίζονται από μία λεπτή γραμμή και όταν στη μέση μπαίνει η αγάπη, η φροντίδα και η αποδοχή του γονέα, τα πράγματα περιπλέκονται πολύ περισσότερο. Ουσιαστικά εκεί είναι το πρόβλημα που σε όλες τις αντίστοιχες με τη δική σου, περιπτώσεις. Παρότι θα ήταν καλύτερο και πιο σωστό να κάνεις αυτήν την κουβέντα με έναν ειδικό, για να σου δείξει τον τρόπο και τον δρόμο ώστε να βγεις από αυτήν την τοξικότητα, αυτό που μπορώ να σου πω με σιγουριά είναι πως το πρώτα απ’ όλους, πρέπει να κοιτάξεις μέσα σου για να εντοπίσεις ποια είναι όλα αυτά τα κενά που υπάρχουν και σου δημιουργούν αυτά τα συναισθήματα. Έπειτα, εάν είναι εφικτό, θα ήταν καλό να κάνεις μια πρώτη κουβέντα με τη μητέρα σου για το πώς νιώθεις και για το πώς σε κάνει να νιώθεις η συμπεριφορά της. Είναι καλό οι γονείς μας να γνωρίζουν τα συναισθήματά μας και να συζητάμε μαζί τους αυτά που μας απασχολούν για να δημιουργούμε και τις ευκαιρίες να τα λύσουμε, διαφορετικά το να τα κρατάμε μέσα μας και να ενοχοποιούμε τρίτους για να θυματοποιούμαστε εμείς, είναι το πιο εύκολο και το πιο απλό! Το δύσκολο είναι να υπερβούμε εαυτόν και να γίνουμε λίγο καλύτεροι και ως άνθρωποι και ως προσωπικότητες. Οπότε, λύσε πρώτα το μέσα σου, μίλα εκεί που πρέπει και άσε τις αποκαλύψεις για τα προσωπικά άλλων, στους άλλους.


#AskTipster

Αν θέλεις κι εσύ απάντηση στην απορία σου γράψε στο sextalk@city.com.cy