Ο ασθενής βυθίζεται σε παγόλουτρο, ως αναισθητικό για την επικείμενη χειρουργική επέμβαση. Όταν επιτευχθεί επαρκές μούδιασμα, ο φοιτητής του Πανεπιστημίου του Κουίνσλαντ Lachlan Fitzgerald ξεκινά τη διαδικασία, συνδέοντας προσεκτικά μια μικροσκοπική πλακέτα κυκλωμάτων στην πλάτη του για να δημιουργήσει ένα βιοϋβριδικό ρομπότ, μισό ζωντανός οργανισμός, μισό μηχανή.

Ο ασθενής είναι στην πραγματικότητα ένα σκαθάρι και η συσκευή που μοιάζει με σακίδιο πλάτης στέλνει ηλεκτρικούς παλμούς στις κεραίες του, επιτρέποντας στον Fitzgerald να ελέγχει τις κινήσεις του, αξιοποιώντας παράλληλα τη φυσική του ευκινησία.

«Μόνο όταν φεύγει από την επιθυμητή διαδρομή που θέλουμε να ακολουθήσει, επεμβαίνουμε και του λέμε να πάει προς τα εκεί που ζητάμε εμείς», λέει ο Fitzgerald, ο οποίος σπουδάζει μαθηματικά και μηχανική και ελπίζει να δημιουργήσει έναν στρατό από σάιμποργκ έντομα έρευνας και διάσωσης.

«Οραματιζόμαστε ένα μέλλον όπου μετά από μια αστική καταστροφή, όπως ένας σεισμός ή μια βομβιστική επίθεση, αν οι άνθρωποι δεν μπορούν να έχουν ασφαλή πρόσβαση στο σημείο της καταστροφής, θα μπορούμε να στείλουμε ένα σωρό σκαθάρια-σάιμποργκ για να περιηγηθούν στη ζώνη της καταστροφής γρήγορα και αποτελεσματικά», λέει.

Το εργαστήριο βιορομποτικής στο οποίο εργάζεται ο Φιτζέραλντ τοποθετεί σακίδια ελέγχου σε κατσαρίδες-ρινόκερους, ένα είδος που ζει στην Αυστραλία και μπορεί να φτάσει σε μήκος μέχρι και οκτώ εκατοστά, και σε μαύρα σκαθάρια – είδη από τη συγκεκριμένη οικογένεια σκαθαριών απαντώνται σε περιβάλλοντα που κυμαίνονται από τροπικές σαβάνες έως ξηρές ερήμους σε όλο τον κόσμο.

Πιο ευπροσάρμοστα από ρομπότ

Τα σάιμποργκ έντομα έχουν ένα πλεονέκτημα έναντι των παραδοσιακών ρομπότ, σύμφωνα με τον Fitzgerald. «Τα έντομα είναι πολύ πιο ευπροσάρμοστα από ένα τεχνητό ρομποτικό σύστημα, το οποίο πρέπει να εκτελέσει ένα σωρό υπολογισμούς για να μπορέσει να αντιμετωπίσει όλα αυτά τα διαφορετικά σενάρια που μπορεί να του παρουσιαστούν στον πραγματικό κόσμο», εξηγεί.

Τα σάιμποργκ σκαθάρια και κατσαρίδες έρευνας και διάσωσης θα μπορούσαν να βοηθήσουν σε καταστάσεις καταστροφών, εντοπίζοντας και αναφέροντας τη θέση των επιζώντων και παραδίδοντάς τους σωτήρια φάρμακα πριν φτάσουν εκεί οι ανθρώπινοι διασώστες.

Αλλά πρώτα οι Αυστραλοί ερευνητές θα πρέπει να κατακτήσουν την ικανότητα να κατευθύνουν τις κινήσεις των εντόμων, κάτι που μπορεί να πάρει λίγο χρόνο. Ο Fitzgerald λέει ότι αν και η εργασία του μοιάζει φουτουριστική τώρα, σε μερικές δεκαετίες τα σάιμποργκ έντομα θα μπορούσαν να σώζουν ζωές.

Ενώ σε όσους ανησυχούν για την ηθική ενός τέτοιου πρότζεκτ και τις πιθανές του επιπτώσεις στη ζωή των εντόμων, ο Fitzgerald είναι καθησυχαστικός και υποστηρίζει ότι τα σκαθάρια στα οποία έχουν προσαρτηθεί «σακίδια πλάτης» έχουν φυσιολογικό προσδόκιμο ζωής. «Δεν νομίζω ότι τους πειράζει. Η επιστήμη δεν έχει καταλήξει στο αν είναι όντως συνειδητά όντα ή όχι», λέει.

Συμφωνεί ότι οι ανησυχίες για την ευημερία των πλασμάτων είναι βάσιμες, αλλά προτρέπει τους ανθρώπους να εξετάσουν τα οφέλη: «Νομίζω ότι η δυνατότητα αυτής της τεχνολογίας να σώσει ζωές σε μια αστική καταστροφή, πραγματικά υπερτερεί κάθε είδους δισταγμού που μπορεί να έχει κανείς».


Με πληροφορίες από CNN