Ανακαλύφθηκε εντυπωσιακή τοιχογραφία ελληνικής μυθολογίας στην Πομπηία
Η τοιχογραφία με ζωηρά χρώματα απεικονίζει τον Φρίξο και την Έλλη στη θάλασσα της αρχαίας Ελλάδας.
Σάββατο 02 Μαρτίου 2024
2
λεπτά
Εντυπωσιακές τοιχογραφίες ανακάλυψαν αρχαιολόγοι στην Πομπηία περίπου 2.000 χρόνια μετά την έκρηξη του Βεζούβιου. Ανάμεσά τους και μια συγκινητική σκηνή της ελληνικής μυθολογίας, όπως ανακοίνωσε σήμερα η διεύθυνση του περίφημου αρχαιολογικού χώρου, που βρίσκεται κοντά στη Νάπολη, στη νότια Ιταλία.
Κατά τη διάρκεια έργων αποκατάστασης και ανασκαφών ήρθαν στο φως «νωπογραφίες σημαντικής αξίας», μέσα και γύρω από την Οικία της Λήδας, ενός από τα κτίρια της αρχαίας Πομπηίας που καταστράφηκε και θάφτηκε στην τέφρα όταν εξερράγη ο Βεζούβιος, το 79 μ.Χ.
Η μαγευτικότερη τοιχογραφία είναι αναμφίβολα αυτή που εικονίζει τον Φρίξο και τη δίδυμη αδελφή του, την Έλλη, ενώ φεύγουν πάνω στο χρυσόμμαλο κριάρι για να γλιτώσουν από τη μητριά τους, την Ινώ. Ο Φρίξος, κρατώντας σφιχτά το αφηνιασμένο ζώο, παρακολουθεί, αδυνατώντας να επέμβει, την πτώση της αδελφής του στη θάλασσα που πήρε το όνομά της.
«Η νωπογραφία αυτή μας δείχνει δύο φυγάδες στη θάλασσα της αρχαίας Ελλάδας», σχολίασε ο διευθυντής της Πομπηίας Γκάμπριελ Τσουχτρίγκελ. Μοιάζει με καδραρισμένο πίνακα σε έναν χρυσοκίτρινο τοίχο, διακοσμημένο με περίτεχνα μοτίβα. Οι άλλες τοιχογραφίες εικονίζουν νεκρές φύσεις και πορτρέτα γυναικών.
Οι ανασκαφές συνεχίζονται στην Οικία της Λήδας, με στόχο να αποκατασταθεί το αρχικό σχέδιό του και να συλλεχθούν αρκετές πληροφορίες για να προσδιοριστούν τα κύρια δωμάτια δύο άλλων κατοικιών που βρίσκονται στα νότια και τα βόρεια αυτού του σπιτιού. Καθαρίζονται, επίσης, οι τοιχογραφίες από την ηφαιστειακή τέφρα, προτού να ξεκινήσει η διαδικασία συντήρησης και αποκατάστασής τους.
Η ηφαιστειακή τέφρα που εκτοξεύτηκε πριν από 2.000 χρόνια από τον Βεζούβιο βοήθησε να διατηρηθείσχεδόν ανέπαφη η πόλη, όπως και τα σώματα των περίπου 3.000 νεκρών της καταστροφής αυτής. Σήμερα η Πομπηία είναι Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO και η δεύτερη πιο δημοφιλής τουριστική τοποθεσία στην Ιταλία, μετά το Κολοσσαίο στη Ρώμη. Καλύπτει μια έκταση περίπου 220 στρεμμάτων και το ένα τρίτο της παραμένει ακόμη θαμμένο στις στάχτες.