Στις 10 Απριλίου 2024 σημειώθηκε άλλη μια τραγωδία που σχετίζεται με μετανάστες. «Αλλοδαπός πήδηξε από τον 5ο όροφο πολυκατοικίας και σκοτώθηκε για να μη συλληφθεί από την αστυνομία». Αυτός, όμως, ο αλλοδαπός -όπως και όλοι οι προηγούμενοι- είχε όνομα, ηλικία, οικογένεια και μια ζωή, την οποία ήθελε να φτιάξει, φτάνοντας στη χώρα μας. Τον έλεγαν Ανισούρ Ραχμάν. Ήταν 19 ετών. Έφτασε από το Μπαγκλαντές στην Κύπρο, στοιβάζοντας τα όνειρά του σ’ ένα από εκείνα τα διαμερίσματα, στα οποία ασφυκτιούν και τα όνειρα δεκάδων άλλων μεταναστών.

Ένα δεύτερο άτομο που έπεσε από το ίδιο μπαλκόνι, χαροπαλεύει.

Το χρονικό της τραγωδίας

Το θύμα διέμενε μαζί με άλλους αλλοδαπούς σε διαμέρισμα (επικίνδυνης) πολυκατοικίας στη Λεμεσό, στην οποία έκανε τα ξημερώματα της Τετάρτης -γύρω στις 6:20- έρευνα η Υπηρεσία Αλλοδαπών και Μετανάστευσης στο πλαίσιο εντοπισμού ατόμων που διαμένουν παράνομα στη Κύπρο. Δύο από τους αλλοδαπούς που έμεναν στο διαμέρισμα προσπάθησαν να διαφύγουν. Ο Ανισούρ πήδηξε από το μπαλκόνι, πέφτοντας στο κενό με αποτέλεσμα να βρει τραγικό θάνατο. Ένας δεύτερος νεαρός έπεσε, επίσης, στο κενό και τραυματίστηκε κρίσιμα.

Όπως μεταδίδεται, στο εν λόγω διαμέρισμα διέμεναν έντεκα άτομα, ένα εκ των οποίων ενοικίαζε το υποστατικό, λαμβάνοντας 150 ευρώ από τους υπόλοιπους ενοίκους, τα οποία στη συνέχεια έδινε στον ιδιοκτήτη. Όπως σημειώνει η Αστυνομία Κύπρου, εάν κάτι τέτοιο επαληθευτεί, εξετάζονται και πιθανά αδικήματα σε βάρος του ιδιοκτήτη, αφού, αν προκύψουν στοιχεία ότι παρείχε διευκολύνσεις σε παράνομους αλλοδαπούς, τότε αυτό συνεπάγεται με διάπραξη ποινικών αδικημάτων.

Την ίδια στιγμή, στο κάδρο των εξετάσεων τίθεται και ο τρόπος πραγματοποίησης του ελέγχου από την ΥΑΜ, η οποία εισήλθε στο υποστατικό χωρίς να κατέχει σχετικό ένταλμα. Με την αστυνομία να διαμηνύει πως δεν επρόκειτο για έφοδο και ότι η έκδοση σχετικού εντάλματος δεν ήταν απαραίτητη -καθώς ενεργούσαν όπως οι υπάλληλοι του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού όταν κάνουν απογραφή- η δικηγόρος Νικολέτα Χαραλαμπίδου χαρακτήρισε «γελοία» την εν λόγω δικαιολογία, τονίζοντας ότι «δεν μπορεί η αστυνομία να μπαίνει στις οικίες με αυτόν τον τρόπο, χωρίς ένταλμα».

Επιπρόσθετα ανέφερε πως «είναι η κατοικία τους, υπάρχει συνταγματικό δικαίωμα και για όλους ισχύουν τα ίδια, ανεξαρτήτως αν είναι αλλοδαποί», προσθέτοντας πως η Αστυνομία έχει το δικαίωμα να ανακόπτει οποιοδήποτε σε δημόσιο χώρο για έλεγχο, αλλά δεν έχει το δικαίωμα για να διενεργεί ελέγχους σε οικίες, χωρίς σχετικό ένταλμα.

Από πότε, λοιπόν, η πάταξη της παράνομης μετανάστευσης γίνεται με τρόπο «τραμπούκικο» από την ίδια την αστυνομία μας; Από πότε η εξουσία που σου δίνει μια στολή μπορεί να θέτει σε θανάσιμο κίνδυνο μια ανθρώπινη ζωή; Και από πότε μια ανθρώπινη ζωή μετριέται στη ζυγαριά ως σημαντική ή λιγότερο σημαντική ανάλογα με τη χώρα καταγωγής, το χρώμα και τα «χαρτιά νομιμότητας»;