Από τη δημοσιογραφική ομάδα της CITY.

«Τον έλεγαν Ανισούρ Ραχμάν. Ήταν 19 ετών. Πέθανε πέφτοντας κυνηγημένος από ένα (κυπριακό) μπαλκόνι». Αυτός τίτλο επιλέξαμε να δώσουμε χθες σε σχετική ανάρτηση που κάναμε για το θάνατο του 19χρονου αλλοδαπού που βρήκε τραγικό θάνατο στη Λεμεσό, μετά από έφοδο της αστυνομίας (ο τρόπος και η νομιμότητα της εφόδου διερευνάται) στο διαμέρισμα που διέμενε με άλλους αλλοδαπούς. Και ο λόγος ήταν απλός, γιατί θέλαμε να δώσουμε όνομα και υπόσταση στον άνθρωπο, πίσω από τον αλλοδαπό. Ως ένα ελάχιστο φόρο τιμής σε ένα παιδί που πριν καλά-καλά ξεκινήσει να ονειρεύεται, βρέθηκε κυνηγημένος στη χώρα του και έπειτα σκοτωμένος σε μία άλλη χώρα, που επίσης τον κυνηγούσαν.

Αυτή μας όμως η απόφαση, να δώσουμε όνομα στο θύμα, να δώσουμε ανθρώπινη υπόσταση στον «αλλοδαπό» ενόχλησε πολλούς, που θεώρησαν πως με αυτό τον τρόπο ξεπλένουμε την παράνομη μετανάστευση και στοχοποιούμε την αστυνομία της Κύπρου και τις πράξεις της.

Εξηγήσεις δεν πρόκειται να δώσουμε ούτε και προτιθέμεθα να απαντήσουμε σε κανένα από τα διάφορα υβριστικά σχόλια που γράφτηκαν από κάτω είτε για εμάς είτε για τον 19χρονο θύμα. Ποτέ άλλωστε δεν το κάναμε και δεν είμαστε εδώ γι’ αυτό το πράγμα.

Μας στενοχωρεί ωστόσο το γεγονός ότι γίναμε τόσο μισάνθρωποι και τυφλοί που μετράμε πλέον την ανθρώπινη ζωή με το χρώμα, τα δέρμα, τη θρησκεία και φυσικά το χρήμα. Εκεί όπου αυτά δεν είναι συμβατά με τα δικά μας ιδεώδη, ευχόμαστε τον θάνατο ή ακόμα χειρότερα, επιχαίρουμε αυτούς που τον προκαλούν γιατί «καθαρίζει ο τόπος».

Άλλα δεν χρειάζεται να πούμε, οι εικόνες άλλωστε που ακολουθούν περιγράφουν με τον καλύτερο τρόπο τον βούρκο με τον οποίο συνυπάρχουμε.