Να σταματήσουν οι κακοποιήσεις παιδιών και να υπάρχει ειρήνη στον κόσμο ζητούν μέσω της τέχνης των γλυπτών δημιουργιών τους οι μαθήτριες και οι μαθητές του Λυκείου Αποστόλου Λουκά, στο Κολόσσι, που κάλεσαν τον Υπουργό Δικαιοσύνης να μεταφέρει τα μηνύματα και να πράξει η πολιτεία αυτό που πρέπει για να εισακουστούν και να υπάρξει αποτέλεσμα. «Αυτά τα πράγματα υπάρχουν γύρω μας, ακούγονται, αλλά δεν γίνεται κάτι γι’ αυτό» είπε, αναφερόμενη στην σεξουαλική κακοποίηση, μια τελειόφοιτη μαθήτρια στον Υπουργό Δικαιοσύνης Μάριο Χαρτσιώτη μετά τα εγκαίνια του πάρκου γλυπτικής των παιδιών στην αυλή του λυκείου, του πρώτου πανευρωπαϊκά πάρκου τέχνης μαθητών για τ’ ανθρώπινα δικαιώματα.

Οι μαθήτριες δήλωσαν «βαθιά συγκινημένες» για όλο αυτό που έζησαν, μαζί με την υπεύθυνη καθηγήτριά τους, της Τέχνης, Πόπη Νικολάου, κι εξήγησαν στον Υπουργό που τέλεσε τα εγκαίνια την περασμένη Παρασκευή, εκ μέρους του ΠτΔ, τα όσα έμαθαν για το κάθε θέμα – δικαίωμα που πραγματεύονταν το κάθε ένα από τα γλυπτά. Τα κορίτσια εξέφρασαν την προτίμησή τους για το έργο «Όλα τα στόματα κλειστά» που αφορά την σεξουαλική κακοποίηση. «Είναι αδιανόητο να κακοποιείς μια ψυχή. Δεν γίνεται να υπάρχουν τόσοι πόλεμοι γύρω μας κι εμείς να μην κάνουμε τίποτα. Ευαισθητοποιηθήκαμε πάρα πολύ με όλο αυτό, χάρη στην κ. Πόπη Νικολάου. Βλέπουμε τώρα πιο θετικά. Ότι μπορούμε ν’ αλλάξουμε τον κόσμο όλοι μαζί» ανέφεραν.

Οι μαθήτριες ζήτησαν από τον Υπουργό Δικαιοσύνης να κάνει ό,τι είναι δυνατόν «για να σταματήσουν αυτά τα προβλήματα. Δεν είναι κάτι θετικό».

«Διπλά συγχαρητήρια» τους έδωσε ο κ. Χαρτσιώτης γιατί, όπως είπε «είστε αξιέπαινες για ένα θαύμα» εξηγώντας ότι ενώ «ακούμε και βλέπουμε τόσα στις μέρες μας, άτομα σαν κι εσάς προάγουν την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Είσαστε μια από τις δυνατές ασπίδες για τον πόλεμο και την ολίσθηση που έχουμε τα τελευταία χρόνια σε όλους τους θεσμούς και σε κάποια επίπεδα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Κάθε έργο ένα συναίσθημα: η εμπειρία των μαθητριών

"Κάθε έργο σου δημιουργεί διαφορετικό συναίσθημα κι αυτός είναι ο λόγος που τα κάναμε. Να δώσουμε δυνατά μηνύματα στο κόσμο, μηνύματα αγάπης. Πως ο κόσμος δεν πρέπει να έχει αδικίες", ανέφερε στο ΚΥΠΕ η Κωνσταντίνα, τελειόφοιτη, που συμμετείχε τόσο στην δημιουργία κάποιων γλυπτών, όσο και στο δρώμενο της τελετής των εγκαινίων. "Νιώθουμε θυμό που υπάρχουν πόλεμοι, είναι απαράδεκτό άνθρωποι να κακοποιούν σεξουαλικά παιδιά", είπε περιγράφοντας μερικά από τα συναισθήματά της, με την Κωνσταντίνα να σημειώνει όμως ότι το τελικό μήνυμα "είναι θετικό". Το έργο που την άγγιξε περισσότερο ήταν ο σπασμένος τοίχος με το μήνυμα "σπάσε την σιωπή" και τα μικρά παιδιά να βγαίνουν έξω από το σπίτι "που γίνεται τούτο το κακό".

Νιώθουν ευγνώμονες προς την καθηγήτριά τους. "Δυο χρόνια πέρασαν πάρα πολύ γρήγορα. Μας ευαισθητοποίησε, μας έκανε να νοιαζόμαστε παραπάνω για τον κόσμο, να έχουμε παραπάνω συναίσθημα και για το τί γίνεται" είπε.

Η Ελίνα, επίσης τελειόφοιτη Λυκείου στάθηκε κι αυτή στα πόσα καινούργια, ενδιαφέροντα πράγματα έμαθαν μέσω της εμπειρίας και της δημιουργίας. Κάθε έργο, εξήγησε, προϋπόθετε πολύ μελέτη και συζήτηση. Έμαθαν από το πώς τεχνικά κατασκευάζεται ένα γλυπτό έως το τι αφορά η πτυχή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που αντικατόπτριζε. Δικό της αγαπημένο επίσης το «Όλα τα στόματα κλειστά» που ξεκίνησε η δημιουργία του πέρυσι και ολοκληρώθηκε φέτος.

Η Σόφια, μαθήτρια Β' Λυκείου, είπε ότι ήταν πολύ συγκινητικό να μαθαίνει όλα τα μηνύματα πίσω από όλα τα γλυπτά και νιώθει ευγνώμων που βοήθησε στη δημιουργία κάποιων από τα γλυπτά. Και δικό της αγαπημένο το «Όλα τα στόματα κλειστά».

Είναι το πιο συναισθηματικό, είπαν τα κορίτσια για την κοινή τους προτίμηση και εξήγησαν το πόσο πολύ δούλεψαν για να γίνει αυτό το έργο για την καταπολέμηση της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών.

Η Κωνσταντίνα, η Ελίνα και η Σοφία έστειλαν και μήνυμα στην καθηγήτριά τους και δήλωσαν περήφανες γι’ αυτήν. «Να συνεχίσει αυτό που κάνει. Να κάνει κι άλλες γενιές μαθητών πολύ χαρούμενες, να τους κάνει να τους αρέσει το σχολείο και να θέλουν να έρχονται κάθε μέρα. Να νιώθουν ότι δημιουργούν κάτι», είπε η Ελίνα. Έδωσε ζωή σε πολλά παιδιά της ηλικίας μας, ανέφερε η Κωνσταντίνα σημειώνοντας την σύνδεση των παιδιών με τα έργα, την φύση, την δημιουργία. «Να συνεχίσει να εμπνέει γιατί στο τέλος της ημέρας αυτό που μένει είναι οι εμπειρίες και ότι αυτό το κάναμε σαν ομάδα. Είναι ομαδικό. Δεν είσαι ατομιστής» είπε.

Η μικρότερη Σοφία λυπάται που θα φύγει από το Λύκειο του Αποστόλου Λουκά η κ. Νικολάου. «Όμως όσο ήταν εδώ, ήταν οι καλύτερες χρονιές της ζωής μου. Να συνεχίσει η Πόπη να είναι ο εαυτός της και κάνει ό,τι την ευχαριστεί στη ζωή».

«Να ρίξουμε φως»

«Πώς μπορείς να εμπνευστείς από τ’ ανθρώπινα δικαιώματα;» ρωτήσαμε τον σκηνοθέτη και χορογράφο της μικρής παράστασης στην τελετή εγκαινίων και μαθητή της Πόπης Νικολάου μέχρι το 2006, Χάρη Χριστοδούλου. «Φυσικά και μπορείς. Είναι ένα μεγάλο φάσμα που ταλαιπωρεί την κοινωνία σήμερα και πρέπει να το θίγουμε και να το βγάζουμε προς τα έξω για να δίνουμε τα σωστά μηνύματα, μέσα κι από ίσως κάποιες σκοτεινές εικόνα μέσα από τα δρώμενα». Κι αυτό, είπε, «για να ρίχνουμε φως και να περνάμε τα μηνύματα που πρέπει».

Οι μαθήτριες που μετείχαν στο δρώμενο ήταν από το Λύκειο Αποστόλου Λουκά και σχεδόν οι μισές δεν ήξεραν καν χορό, αλλά έμαθαν.

«Να προστατευτούν τα έργα»

Μέσα από την Τέχνη που δεν είναι ένα συμβατικό μάθημα, μπορείς να διοχετεύσεις ιδανικά με ένα πιο δημιουργικό τρόπο, ανέφερε η Πόπη Νικολάου. «Η Τέχνη δεν είναι απλά ένα μάθημα, είναι ένα μέσο για να κάνεις μια μικρή επανάσταση και να περάσεις τεράστια μήνυμα μέσα από την νέα γενιά. Σην ουσία δημιουργείς τους νέους πολίτες που βλέπουν τα πράγματα με περισσότερη γνώση», δήλωσε στο ΚΥΠΕ η καθηγήτρια Τέχνης που έστειλε ένα μήνυμα προς όσους έχουν την ευθύνη «το πάρκο των παιδιών να προστατευθεί».

Τα έργα στο πάρκο περιλαμβάνουν τις «Αόρατες», που αφορά την ελευθερία ύπαρξης και έκφρασης των γυναικών, με αφορμή την εκτέλεση της Ιρανής Μαχσά Αμίνι, τους «Έκπτωτους Αγγέλους», που πραγματεύεται την εμπορία ανθρώπων και δει ανηλίκων, το «Όλα τα στόματα κλειστά» για την σεξουαλική κακοποίηση παιδιών.

Επίσης το έργο «Τα παιδιά θέλουν Ειρήνη», πραγματεύεται την ανάγκη ειρήνης στον κόσμο, η «Λυμπουρκά», που παρομοιάζει τους Κύπριους με τα μυρμήγκια που όταν ενωθούν, παρ’ ότι μικροί, είναι δυνατοί, το «Χους και ανήρ» για τη σχέση του ανθρώπου με την φύση, καθώς από χώμα και νερό προερχόμαστε και στο χώμα καταλήγουμε.

Ακόμη το «Ξέχασα πως γίνεται το μέλι» που αναφέρεται στη θεά Γη και τη σημασία της μέλισσας στο οικοσύστημα, το έργο «Στην Κύπρο το θαύμα λειτουργεί ακόμα» που δημιουργήθηκε το 2013 μετά την οικονομική κρίση κι απεικονίζει έναν σταυρό που κουβαλούσε ο καθένας τότε αλλά και η κοινωνία.

Να σημειωθεί ότι το βραβευμένο και στο εξωτερικό έργο «Οι μετανάστες» φυλάσσεται σε μουσείο στην Λευκωσία.

Για τα έργα συνεργάστηκαν καθηγητές διαφόρων ειδικοτήτων όπως φιλόλογοι ελληνικών και αγγλικών, καθηγητές τεχνολογίας, μουσικής, πληροφορικής κά.