Έχω Θέμα
Δύο χρόνια μετά το άνοιγμά του, επισκεφθήκαμε το πρώτο αδειοδοτημένο κοιμητήριο ζώων στην Κύπρο
Φωτογραφίσαμε τον χώρο, μιλήσαμε με τον ιδιοκτήτη και εμπνευστή του και μάθαμε όλα όσα αφορούν στη διαδικασία ταφής ενός ζώου εκεί.
Ενώ σε άλλες χώρες συνηθίζεται οι ιδιοκτήτες ζώων να προχωρούν σε ταφή του κατοικιδίου τους σε κοιμητήρια ζώων, στην Κύπρο μόλις πρόσφατα έχει λειτουργήσει το πρώτο αδειοδοτημένο κοιμητήριο αυτού του είδους. Δύο σχεδόν χρόνια μετά το άνοιγμά του, το επισκεφθήκαμε, μιλήσαμε με τον ιδιοκτήτη και εμπνευστή του και μάθαμε όλα όσα αφορούν στη διαδικασία ταφής ενός ζώου εκεί.
Προσερχόμενοι στο κοιμητήριο -έναν πολύχρωμο χώρο με μικρές ταφόπλακες- συναντήσαμε τον ιδιοκτήτη του, τον κ. Άγγελο Πετεβίνο. Ο ίδιος δεν αποφάσισε τυχαία να ανοίξει το κοιμητήριο ζώων, αφού, όπως μάς λέει, η προσωπική περιπέτεια που έζησε όταν η σκυλίτσα του αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα υγείας, στάθηκε η αιτία για να εμπνευστεί τη δημιουργία του πρώτου αδειοδοτημένου κοιμητηρίου ζώων στην Κύπρο. «Δεν θεωρώ σωστό να θάβονται τα κατοικίδιά μας σε κάποιο χωράφι. Είναι, άλλωστε, μέλη της οικογένειας».
Οι «θαμμένες» ιστορίες αγάπης
Τα σχεδόν δύο χρόνια που πέρασαν ήταν αρκετά ώστε να δημιουργηθεί ένας χώρος που πλημμυρίζει αγάπη. Άνθρωποι, όπως μας είπε ο κ. Πετεβίνος, επισκέπτονται το κοιμητήριο για να δείξουν έμπρακτα την αγάπη προς τον φίλο τους. Άλλοι κάθονται με τις ώρες, ενώ άλλοι διακριτικά αφήνουν κάποια παιχνίδια και φεύγουν. Ανάμεσα στις μικρές ταφόπλακες ξεχωρίσαμε εκείνη που είχε τοποθετηθεί στο κοινοτάφιο (σ.σ. ο τάφος στον οποίο έχουν ταφεί πολλά ζώα μαζί), με τη φωτογραφία ενός σκύλου, του Σπίνι, στην οποία αναγράφεται: «Σπίνι μου, σ΄ αγαπώ παρά πολύ. Μου λείπεις αφάνταστα. Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ. Αιωνία σου η μνήμη, αγαπημένε μας».
Οι ιδιοκτήτες των θαμμένων ζώων μπορούν να επισκέπτονται το κοιμητήριο όποτε θέλουν, μιας και ο κ. Πετεβίνος έφτιαξε σύστημα με κωδικούς, τους οποίους μπορούν να χρησιμοποιήσουν καθ΄ όλη τη διάρκεια της ημέρας για να εισέλθουν στον χώρο. «Οι περισσότεροι, λόγω πένθους προτιμούν να μην θάβουν τα κατοικίδιά τους κοντά στο σπίτι τους. Σκέψου να έχεις θαμμένο ένα αγαπημένο μέλος της οικογένειάς τους στην αυλή σου. Δεν είναι σωστό και γι' αυτό αρκετοί επιλέγουν το κοιμητήριό μας. Έχουν το δικαίωμα να έρχονται εδώ, πατώντας τον ειδικό κωδικό στην είσοδο και να επισκέπτονται τον τάφο οποιαδήποτε ώρα της ημέρας. Ξέρετε, υπάρχουν περιπτώσεις, που τα ζώα αυτά ήταν η μοναδική παρέα για ανθρώπους, οι οποίοι ζουν μόνοι τους. Μπορεί να υπήρξαν η μοναδική συντροφιά τους για 15 και πλέον χρόνια, έτσι νιώθουν την ανάγκη να επισκέπτονται συχνά τον τάφο τους. Υπάρχουν άτομα που έρχονται εδώ και κάθονται με τις ώρες. Αφήνουν κάποια λουλούδια, πίνουν τον καφέ τους και αναπολούν. Μια κυρία έρχεται εδώ κάθε βδομάδα, κάθεται μπροστά από την ταφόπλακα και πλέκει στεφανάκια για τον σκύλο της».
Υπάρχουν περιπτώσεις που τα ζώα αυτά ήταν η μοναδική παρέα για ανθρώπους, οι οποίοι ζουν μόνοι τους. Μπορεί να υπήρξαν η μοναδική συντροφιά τους για 15 και πλέον χρόνια, έτσι νιώθουν την ανάγκη να επισκέπτονται συχνά τον τάφο τους.
Το πιο δύσκολο κομμάτι αυτή της δουλειάς, όπως μας λέει, είναι η ταφή. Δύσκολο, όχι ως προς τη διαδικασία, αλλά ως προς τη συναισθηματική φόρτιση που μπορεί να υπάρξει, κυρίως όταν οι ιδιοκτήτες έχουν μικρά παιδιά. «Συγκινούμαι κάθε φορά που βλέπω μικρά παιδιά και αντιλαμβάνομαι πόσο συνδεδεμένα ήταν με το κατοικίδιό τους. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια περίπτωση που η ιδιοκτήτρια βρισκόταν στο εξωτερικό και μου ζήτησε να μην έρθει η ανήλικη κόρη της στην ταφή. Ξαφνικά όμως κατά τη διάρκεια της ταφής, είδα ένα ταξί να μπαίνει στο κοιμητήριο και ήταν εκείνο το κορίτσι που ήθελε να είναι "παρών" στην ταφή του σκύλου της».
Το δέντρο μνήμης και ο τιμοκατάλογος
Εντός του κοιμητηρίου, στο σημείο που έχει κτιστεί ένας μικρός κλειστός χώρος για τους επισκέπτες, υπάρχει ζωγραφισμένο ένα δέντρο εις μνήμην των νεκρών ζώων. Εκεί, ο ιδιοκτήτης κάθε ζώου που αναπαύεται στο κοιμητήριο μπορεί να αναγράψει το όνομα του κατοικιδίου του και να κρεμάσει σε αυτό, ένα από τα αγαπημένα του παιχνίδια, μια φωτογραφία ή οτιδήποτε άλλο θέλει για να τιμήσει τη μνήμη του.
Σήμερα, στο κοιμητήριο ζώων αναπαύονται 220 μικρά ζώα. Ο κ. Πετεβίνος πιστεύει πως τον τελευταίο χρόνο έχει γνωστοποιηθεί περισσότερο προς τους ιδιοκτήτες ζώων ότι έχουν τη δυνατότητα ταφής του αγαπημένου τετράποδου φίλου τους και ελπίζει πως τα επόμενα χρόνια θα γίνει ευρέως γνωστό. «Όσοι έψαξαν και ήθελαν πραγματικά να εναποθέσουν το σώμα του κατοικίδιου τους σε ένα κοιμητήριο και όχι σε έναν ανοικτό χώρο, εντόπισαν το κοιμητήριο».
Μια κυρία έρχεται εδώ κάθε βδομάδα, κάθεται μπροστά από την ταφόπλακα και πλέκει στεφανάκια για το σκύλο της
Όσον αφορά στον τιμοκατάλογο, ο ίδιος μας εξήγησε πως η ταφή στο κοινοτάφιο, δηλαδή τον χώρο, στον οποίο θάβονται πολλά ζώα μαζί, στοιχίζει στον ιδιοκτήτη 80 ευρώ. Ο ατομικός τάφος για τα μικρά ζώα, δηλαδή ζώα που ζυγίζουν κάτω από 20 κιλά, στοιχίζει 300 ευρώ για τρία χρόνια και μετά την παρέλευση των τριών χρόνων, υπάρχει ενοίκιο 80 ευρώ τον χρόνο. Στην τιμή αυτή συμπεριλαμβάνονται η πλάκα με τα στοιχεία του κατοικιδίου και οι πέτρες διακόσμησης.
Ο τάφος για τα μεγάλα ζώα, μέχρι τα 50 κιλά, είναι 400 ευρώ για τρία χρόνια. Επίσης, δίνεται η δυνατότητα στον ιδιοκτήτη να επιλέξει την ταφόπλακα της επιλογής του.
*Το κοιμητήριο ζώων βρίσκεται στην οδό Γρίβα Διγενή στην περιοχή της Δευτεράς. Μπορείτε να μάθετε περισσότερα εδω.