Η καταγραφή και παρατήρηση της ηλιακής δραστηριότητας, από την οποία η επιφάνεια του Άρη πλήττεται βάναυσα, μπορεί να βοηθήσει στις επανδρωμένες αποστολές της NASA.
Οι επιστήμονες της NASA, κατά την προετοιμασία μιας επανδρωμένης αποστολής στον Κόκκινο Πλανήτη, παρακολουθούν στενά πώς η αιχμή της πτητικής δραστηριότητας του Ήλιου επηρεάζει την επιφάνεια του Άρη και κατ' επέκταση Προετοιμάζοντας μια πιθανή αποστολή με πλήρωμα στον Κόκκινο Πλανήτη, οι επιστήμονες της NASA θα παρακολουθούν στενά πώς η αιχμή της πτητικής δραστηριότητας του Ήλιου επηρεάζει την επιφάνεια του Άρη και, κατ' επέκταση, τι θα σημαίνει αυτό για όσους αστροναύτες την διασχίζουν.
Το άστρο μας εκτοξεύει ακανόνιστα το πλάσμα του στο διάστημα κατά τη διάρκεια γεγονότων όπως οι ηλιακές εκλάμψεις και οι στεφανιαίες εκτινάξεις μάζας. Σε αντίθεση με τις αιχμές ηλιακής δραστηριότητας που συμβαίνουν όταν ο Ήλιος πλησιάζει στο ηλιακό του μέγιστο κάθε 11 χρόνια, αυτά τα γεγονότα συμβαίνουν πολύ πιο συχνά και μερικές φορές με τέτοια έντονη διαδοχή που δημιουργούν αυτό που αποκαλούμε ηλιακή καταιγίδα.
Αυτά τα ξεσπάσματα προκαλούν προβλήματα στον πλανήτη μας, ο οποίος ευτυχώς έχει μια πολύ δυνατή ατμόσφαιρα. Αλλά στον Άρη, ο οποίος στερείται αυτής της θωράκισης καθώς υπάρχει μόνο ένα λεπτό υπόλειμμα ατμόσφαιρας, η άγονη επιφάνειά του παραμένει ουσιαστικά ακάλυπτη στην ακτινοβολία του Ήλιου, πράγμα που σημαίνει ότι και οι αστροναύτες θα έμεναν εκτεθειμένοι.
Το πόσο επικίνδυνο είναι αυτό παραμένει, ωστόσο, ασαφές.
«Θα ήθελα πραγματικά να δω τη μεγάλη δραστηριότητα στον Άρη φέτος, κατά τη διάρκεια της οποίας θα μπορέσουμε να μελετήσουμε και να κατανοήσουμε καλύτερα την ηλιακή ακτινοβολία πριν οι αστροναύτες πάνε στον Άρη», αναφέρει η Shannon Curry του Εργαστηρίου Boulder του Πανεπιστημίου του Κολοράντο για την Ατμοσφαιρική και Διαστημική Φυσική σύμφωνα με ανακοίνωση της NASA.
Για να εκτιμήσουν τη ζημιά της ηλιακής δραστηριότητας στην επιφάνεια του Άρη, οι επιστήμονες θα βασιστούν σε δύο πηγές δεδομένων. Το ένα είναι το ρόβερ της NASA Curiosity, που φέρει το όργανο Radiation Assessment Detector (RAD) που μετρά την ακτινοβολία υψηλής ενέργειας στην επιφάνεια του πλανήτη.
Το δεύτερο είναι το Mars Atmosphere and Volatile EvolutioN (MAVEN), το οποίο παρακολουθεί την ακτινοβολία και τα ηλιακά σωματίδια. Ενώ αυτές οι δυνατότητες επιτρέπουν στο MAVEN να ανιχνεύει ηλιακές καταιγίδες, ωστόσο, από μόνο του δεν μπορεί να δώσει ολοκληρωμένη εικόνα. Αντίθετα, με το RAD, το MAVEN μπορεί να χρησιμεύσει ως σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης που θα επιτρέψει στην ομάδα του rover να γνωρίζει πότε πρέπει να αναζητήσει αλλαγές στα δεδομένα του οργάνου.
Κατ' αυτόν τον τρόπο θα γνωρίζουμε ακριβώς τι συμβαίνει εκεί κάτω όταν χτυπήσει μια ηλιακή καταιγίδα.
«Μπορείτε να έχετε ένα εκατομμύριο σωματίδια με χαμηλή ενέργεια ή 10 σωματίδια με εξαιρετικά υψηλή ενέργεια», δήλωσε ο κύριος ερευνητής της RAD Don Hassler από το Southwest Research Institute στο Κολοράντο. «Ενώ τα όργανα του MAVEN είναι πιο ευαίσθητα στη χαμηλή ενέργεια, το RAD είναι το μόνο όργανο που μπορεί να δει την υψηλή ενέργεια που καταφέρνει να διαπεράσει την ατμόσφαιρα και να φτάσει στην επιφάνεια όπου θα βρίσκονται οι αστροναύτες». ενέργειας που φτάνουν μέσω της ατμόσφαιρας στην επιφάνεια, όπου θα βρίσκονταν οι αστροναύτες».
ΠΗΓΗ
