Την Παρασκευή, 26 Ιουλίου, πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων 2024. Μία τελετή έναρξης που για πρώτη φορά στα χρονικά των σύγχρονων Ολυμπιακών δεν έγινε σε ένα κλειστό αθλητικό γήπεδο, αλλά βγήκε έξω, στην πόλη, και χρησιμοποιώντας ως καμβά την πολυπρόσωπη και πολυεπίπεδη πόλη του Παρισιού, έστησε μία τελετή η οποία προήγαγε την τέχνη, την ελευθερία, την μόδα, τον πολιτισμό, την ιστορία, την τεχνολογία και κυρίως αγκάλιασε και προέβαλε την κοινωνία του σήμερα συμπεριλαμβάνοντας οτιδήποτε και οποιονδήποτε την εκπροσωπεί.

Όπως ήταν αναμενόμενο αυτή η σύγχρονη απεικόνιση δεν άρεσε σε όλους, άλλωστε αυτό θα ήταν περίεργο, καθώς η αισθητική και το γούστο είναι υποκειμενικά, με πολλούς να κάνουν λόγο για τη δικτατορία της woke agenda, ενώ από ελληνικής πλευράς ουκ ολίγοι ανέσυραν στην μνήμη τους και στα social media στιγμές από την τελετή έναρξης στην Αθήνα του 2004, εκθειάζοντας την ελληνική υπεροχή και αισθητική.

Παρότι δεν θα επεκταθούμε σε αυτό, να αναφέρουμε απλώς ότι αναμφίβολα η τελετή έναρξης των Ολυμπιακών της Αθήνας το 2004 υπό τον σχεδιασμό και την επίβλεψη του σπουδαίου Δημήτρη Παπαϊωάννου υπήρξε σημείο αναφοράς για την Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο. Ωστόσο δεν πρέπει να αγνοούμε πρώτον ότι έγινε 20 χρόνια πριν, με τις κοινωνικές συνθήκες και δεδομένα να διαφέρουν κατά πολύ από το σήμερα – αν γινόταν σήμερα ο Παπαϊωάννου θα έπραττε πολύ διαφορετικά- ενώ για όσους ενδιαφέρονται να εμβαθύνουν λίγο στους συμβολισμούς του κάθε τι που παρουσίασε τότε ο Παπαϊωάννου, ας αφιερώσουν λίγο χρόνο για να διαβάσουν το πρώτο μέρος του αφιερώματος που ο ίδιος ετοίμασε και δημοσίευσε στην διαδικτυακή LIFO, με αδημοσίευτο υλικό και ιστορίες από τότε και ίσως δουν με άλλο μάτι αυτό που σήμερα εκθειάζουν!

Πίσω στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών του Παρισιού, όπως αναφέραμε πιο πάνω, η αισθητική και το γούστο είναι υποκειμενικά και σαφώς κάτι τόσο μεγάλο και πολύπλευρο είναι σχεδόν αδύνατον να αρέσει σε όλους, ωστόσο το να παραποιείς τα δεδομένα και να παρουσιάζεις μία διαστρεβλωμένη εικόνα για να δημιουργήσεις λάθος εντυπώσεις είτε επίτηδες είτε λόγω αμάθειας, κάνει λίγο χειρότερο όλο αυτό που γίνεται από την Παρασκευή το βράδυ στα social media.

Μετά το τέλος της τέλος της τελετής έναρξης ξεκίνησε μία διασπορά ψευδών ειδήσεων, σχετικά με μία σκηνή που παρουσίαζε μία διονυσιακή τελετή γύρω από ένα τραπέζι, με queer άτομα και drag queens να βρίσκονται στους ρόλους των πρωταγωνιστών, και το κεντρικό πρόσωπο, που ήταν βαμμένο σε μπλε χρώμα, να εμφανίζεται στη μέση του τραπεζιού και να προσκαλεί σε ηδονικές τελετές.

Σε όλο αυτό το σκηνικό που περιγράψαμε πιο πάνω, κάποιοι είδαν το ιστορικό έργο του Λεονάρτο Ντα Βίντσι, τον Μυστικό Δείπνο, που απεικονίζει τον Ιησού με τους Μαθητές του, στο τελευταίο τους δείπνο πριν από την προδοσία και τη σύλληψη του Ιησού. Και φυσικά κάπου εδώ ξεκίνησαν τα παρατράγουδα με τους απανταχού χρήστες, σχολιαστές και γνώστες των πάντων, να αναπαράγουν τις δύο φωτογραφίες, του Μυστικού Δείπνου και της σκηνής από την έναρξη, σχολιάζοντας, βρίζοντας και ρίχνοντας κατάρες σε όποιον σκέφτηκε να ατιμάσει με αυτό τον τρόπο τον Χριστιανισμό και να προσβάλλει εκατομμύρια πιστούς σε όλο τον κόσμο, επιβάλλοντας την woke agenda η οποία θέλει να μας αφανίσει και να διαλύει κάθε ηθική και πίστη.

Αμ δε που έγινε έτσι!

Και επειδή τελευταίο πράγμα που θέλουμε είναι να γίνουμε διδακτικοί και υπερόπτες, να αναφέρουμε πως ούτε εμείς γνωρίζαμε τις πραγματικές αναφορές, ωστόσο, πριν βιαστούμε να τοποθετηθούμε με εθνικιστικές και θρησκευτικές κορώνες αφορίζοντας τους πάντες και τα πάντα, σκεφτήκαμε να το ψάξουμε λίγο πριν.

Τι ισχύει πραγματικά

Η αναφορά της συγκεκριμένης αναπαράστασης στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών του Παρισιού που σόκαρε τα πλήθη, δεν είναι σε καμία περίπτωση ο «Μυστικός Δείπνος» του Leonardo Da Vinci. Το έργο από το οποίο εμπνεύστηκε το εν λόγω act είναι η «Γιορτή των Θεών» (1635) του Jan Harmensz van Bijlert το οποίο -άκουσον άκουσον- έχει αναφορά στην ελληνική μυθολογία και πιο συγκεκριμένα το έργο απεικονίζει του Έλληνες Ολύμπιους Θεούς οι οποίοι γιορτάζουν τον γάμο της Θέτιδας και του Πηλέα, με τον Απόλλωνα να στέκεται στο κέντρο του τραπεζιού (όχι τον Ιησού Χριστό) και τον Διόνυσο στο προσκήνιο (ο μπλε ανθρωπάκος).

Όπως μπορεί κάποιος να αντιληφθεί λοιπόν, στόχος των δημιουργών ήταν να κάνουν μια ιστορική αναδρομή στη δημιουργία των Ολυμπιακών Αγώνων, στην αρχαία Ελλάδα και στη μυθολογία της, η οποία fun fact προηγήθηκε του Χριστιανισμού και καταστράφηκε από αυτόν. Και αφού το όλο θέαμα της Παρασκευής αφορούσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες, τι πιο λογικό από το να γίνουν αναφορές στη χώρα και στην ιστορία που τους γέννησε.

Ας ηρεμήσουμε λίγο όλοι λοιπόν, και ας εστιάσουμε στον αθλητισμό που ίσως γνωρίζουμε κάτι περισσότερο, αφού η τέχνη και ο πολιτισμός δεν φαίνεται να είναι στα δυνατά μας σημεία.