*Αν θέλεις κι εσύ απάντηση στην απορία σου, αν θέλεις να μοιραστείς μια ιστορία σου με την Tipster, γράψε στο sextalk@city.com.cy


Tipster μου, γεια σου. Εσύ μπορεί να μην το ξέρεις, αλλά η σχέση μας πάει πολύ πίσω. Από τότε που ακόμη έγραφες στην εφημερίδα και θυμάμαι να περιμένω να έρθει η Παρασκευή, που κυκλοφορούσε το νέο τεύχος, να πάρω τον καφέ μου και να καθίσω να σε διαβάσω. Και να που 10 χρόνια και κάτι μετά, είμαι δαμαί να σου γράφω τα δικά μου προβλήματα. Είμαι γύρω στα 32, παντρεμένος με δύο μωρά. Με τη γυναίκα μου είμαστε αρκετά χρόνια μαζί και αγαπημένοι. Σαφώς δεν ήταν όλα ρόδινα στην πορεία μας, αλλά γενικά όλα αυτά τα χρόνια εκαταφέραμεν να δημιουργήσουμε ένα περιβάλλον που μας ικανοποιούσε και τους δύο. Τα μωρά μας ήρθαν επειδή τα θέλαμε και οι δύο και γενικά η ζωή μας ήταν στρωμένη, βάσει των κοινωνικών στερεοτύπων. Καλές δουλειές, σπίτι, μωρά, οικογένεια, φίλοι, ταξίδια, κοινωνικές υποχρεώσεις. Όλα τα κουτάκια είχαν τα τικ τους. Το θέμα είναι πως εδώ και καιρό εμένα προσωπικά με βασάνιζε κάτι μέσα μου χωρίς να ξέρω το γιατί. Κάτι με έτρωε, κάτι με ταλαιπωρούσε, το οποίο δεν μπορούσα να εξηγήσω. Ήταν ένα ανικανοποίητο που δεν με άφηνε να ησυχάσω. Ώσπου πριν μερικούς μήνες έγινε ένα περιστατικό και την επόμενη ημέρα εξύπνησα άλλος άνθρωπος. Για να σε προλάβω, δεν ήταν άλλη γυναίκα, δεν απάτησα. Το θέμα είναι πως είδα πράγματα καινούργια τζαι εκατάλαβα πως πρώτον η ζωή που ζω δεν μου αρέσκει τζαι δεύτερον πως εκεί έξω έχει τόσα πράματα να δεις και να κάνεις που ένιωσα όπως τον εγκλωβισμένο. Σε τούτο το σημείο να πω ότι ζούσα μια ζωή που σε μεγάλο βαθμό είχα επιλέξει γιατί ενόμιζα πως αυτό με εκφράζει, αλλά όπως φαίνεται μέσα στα χρόνια τα θέλω τζαι οι ανάγκες μας αλλάζουν και ως άτομα και ως ζευγάρι τζαι προφανώς τούτο που ζω τωρά δεν μου αρέσει καθόλου. Φυσικά έκανα μια κουβέντα με τη σύζυγό μου, αλλά νομίζω πως μέσα μου έχει τελειώσει το μεταξύ μας και θέλω να προχωρήσω μόνος μου, να κάμω όσα θέλω να κάμω. Το πρόβλημα εν τα μωρά και πώς θα το διαχειριστούμε μαζί τους. Επίσης, όμως, το περιβάλλον μας λέει μου πως εν κρίση ηλικίας και θα περάσει γι’ αυτό να μεν κάμω πράματα που μπορεί να μετανιώσω σε έναν μήνα, αλλά τωρά νιώθω πως θέλω να φύγω μακριά. Να τα αλλάξω όλα και να ξαναζήσω όσα έχασα τόσα χρόνια! Μπορεί όντως να είναι με πελλάρα της στιγμής που θα περάσει αλλά στο μεταξύ εγώ θα τα έχω διαλύσει όλα;


Πολλά και σημαντικά τα όσα θίγεις, αλλά θα σε απογοητεύσω από την αρχή λέγοντάς σου πως τις απαντήσεις δεν θα τις πάρεις από εμένα, αλλά από εσένα και ίσως με τη βοήθεια ενός ειδικού ή απλώς θα αφεθείς στον χρόνο. Η κρίση ηλικίας που αναφέρεις και είναι μια κατάσταση που βλέπουμε να αναφέρεται πολύ συχνά τον τελευταίο καιρό, σε όλο και νεότερα άτομα, δεν αφορά ακριβώς στη βιολογική ηλικία που βρισκόμαστε, αλλά στην κατάστασή μας. Αν για παράδειγμα εσύ που παντρεύτηκες και έκανες παιδιά νωρίς, όπως λες, δεν πρόλαβες να ζήσεις αυτά που θες να ζήσεις τώρα, είναι λογικό να σου βγουν όλα τα απωθημένα σε μία στιγμή που εκ πρώτης όψεως όλα είναι στρωμένα και καλά. Πάντα εκεί μας βγαίνουν τα προβλήματα, να το ξέρεις, όταν τακτοποιηθεί η ζωή μας και δεν υπάρχουν σοβαρά θέματα να λύσουμε, άρα και να απασχολούμε το μυαλό μας, τότε έρχονται στην επιφάνεια όλα αυτά που για χρόνια καταπιέζαμε και θεωρούσαμε πώς είχαμε λύσει με κάποιο τρόπο. Δεν μπορώ να ξέρω τι ήταν αυτό που πάτησε τον δικό σου διακόπτη, το θέμα είναι πως σήμερα βρίσκεσαι σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση με τα παιδιά να κάνουν το ζήτημα ακόμη πιο πολύπλοκο γιατί αυτά θα σε έχουν και θα τα έχεις ανάγκη για πάντα και κυρίως κάθε απόφαση που θα λάβεις/ετε σήμερα, θα τα επηρεάσει για μια ζωή, οπότε δεν μπορούμε να παίζουμε με αυτά τα πράγματα. Στο ζητούμενο τώρα, κανείς δεν μπορεί να σου πει ούτε πόσο θα κρατήσει αυτό που νιώθεις ούτε αν θα καταφέρει ποτέ να ικανοποιήσεις αυτό το κενό που ανακάλυψες ότι έχεις και να ξαναβάλεις τη ζωή σου σε μία ροή. Σίγουρα όμως είναι καλό που το κατάλαβες και προσπαθείς να βρεις τρόπο να το διαχειριστείς είτε μόνος είτε μαζί με τη σύντροφό σου. Να ξέρεις πως εκεί έξω σχεδόν η πλειοψηφία των ατόμων μεταξύ 30-45 βιώνουν μια αντίστοιχη κατάσταση και η εξήγηση είναι πολύ απλή: αποτελούν μία γενιά που γεννήθηκε στην αναλογική εποχή, με γονείς που τους μάθαιναν να ζουν σε κουτάκια (σχολείο, σπουδές, καλή δουλειά, σχέση, γάμος, παιδιά και τέλος) και αφού τα έκαναν όλα αυτά, οι περισσότεροι τουλάχιστον, έφτασαν σε μια ψηφιακή εποχή που οι προτεραιότητες είναι διαφορετικές με πρώτη το να ζεις όπως σου αρέσει, κάτι που ποτέ προηγουμένως δεν είχαν μάθει. Ποιος γονιός θα έλεγε στο παιδί του: να είσαι σε μια δουλειά που σε κάνει χαρούμενο; Όλοι έλεγαν: να βρεις μια δουλειά σίγουρη με καλά λεφτά ή ευτυχώς που έχεις δουλειά. Μια παρόμοια συμβουλή και για τους γάμους/σχέσεις, οπότε όλο αυτό ήταν λογικό να έρθει η ώρα που θα κλώτσαγε μέσα μας. Οπότε μην νιώθεις άσχημα για όλα όσα σου συμβαίνουν, αλλά σίγουρα δεν μπορείς να δράσεις εντελώς απερίσκεπτα λόγω των παιδιών. Τώρα, εάν σε μια εβδομάδα, σε έναν μήνα ή σε έναν χρόνο καταλάβεις πως όλα ήταν περαστικά και θες την παλιά σου ζωή, σαφώς και μπορείς να ξαναπροσπαθήσεις, αλλά το πιο πιθανόν η παλιά σου ζωή να μην είναι εκεί για να σε περιμένει. Κάθε δράση έχει αντίδραση και τα ρίσκα που παίρνουμε στη ζωή πρέπει να είμαστε έτοιμοι να τα πληρώσουμε όταν έρθει ο λογαριασμός!

#AskTipster

Αν θέλεις κι εσύ απάντηση στην απορία σου γράψε στο sextalk@city.com.cy