Οι παγετώνες στην Αλάσκα λιώνουν με «απίστευτα ανησυχητικό» ρυθμό, διαπιστώνει νέα μελέτη

Σε καμία άλλη περιοχή του πλανήτη δεν προβλέπεται ότι το λιώσιμο των παγετώνων θα συμβάλει περισσότερο στην παγκόσμια άνοδο της στάθμης της θάλασσας αυτόν τον αιώνα.

Article featured image
Article featured image

Μια από τις μεγαλύτερες περιοχές της Βόρειας Αμερικής με διασυνδεδεμένους παγετώνες λιώνει δύο φορές πιο γρήγορα από ό,τι πριν από το 2010, δήλωσε μια ομάδα επιστημόνων, σε μια «απίστευτα ανησυχητική» ένδειξη ότι οι πάγοι της ξηράς σε πολλά μέρη θα μπορούσαν να εξαφανιστούν ακόμη πιο σύντομα από ό,τι πιστεύαμε προηγουμένως.

Το πεδίο πάγου Τζούνο, το οποίο εκτείνεται στα Παράλια Όρη της Αλάσκας και της Βρετανικής Κολομβίας, έχασε 20,9 κυβικά χιλιόμετρα πάγου ετησίως μεταξύ 2010 και 2020, εκτίμησαν οι ερευνητές. Πρόκειται για μια απότομη επιτάχυνση σε σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες, και ακόμη πιο έντονη σε σύγκριση με τα μέσα του 20ού αιώνα ή νωρίτερα, είπαν οι επιστήμονες. Συνολικά, το πεδίο πάγου έχει χάσει το ένα τέταρτο του όγκου του από τα τέλη του 18ου αιώνα, που ήταν μέρος μιας περιόδου επέκτασης των παγετώνων, γνωστής ως Μικρή Εποχή των Παγετώνων.

Καθώς οι κοινωνίες προσθέτουν όλο και περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, που θερμαίνει τον πλανήτη, οι παγετώνες σε πολλές περιοχές θα μπορούσαν να περάσουν σημεία καμπής, πέρα από τα οποία το λιώσιμό τους θα επιταχυνόταν ραγδαία, δήλωσε η Μπέθαν Ντέιβις, παγετωνολόγος στο Πανεπιστήμιο του Νιούκαστλ στην Αγγλία, επικεφαλής της νέας έρευνας. «Αν μειώσουμε τον άνθρακα, τότε έχουμε περισσότερες ελπίδες να διατηρήσουμε αυτές τις υπέροχες μάζες πάγου», δήλωσε η Δρ Ντέιβις. «Όσο περισσότερο άνθρακα βάζουμε, τόσο περισσότερο κινδυνεύουμε με μη αναστρέψιμη, πλήρη απομάκρυνσή τους» σημείωσε.

Τα ευρήματα των επιστημόνων δημοσιεύθηκαν την Τρίτη (2/7) στο περιοδικό Nature Communications.


Η τύχη των πάγων της Αλάσκας έχει τεράστια σημασία για τον κόσμο. Σε καμία άλλη περιοχή του πλανήτη δεν προβλέπεται ότι το λιώσιμο των παγετώνων θα συμβάλει περισσότερο στην παγκόσμια άνοδο της στάθμης της θάλασσας αυτόν τον αιώνα. Το πεδίο πάγου Τζούνο καλύπτει 2.414 τετραγωνικά χιλιόμετρα άγριου τοπίου βόρεια του Juneau, της πρωτεύουσας της πολιτείας. Η περιοχή έχει γίνει θερμότερη και βροχερότερη τον τελευταίο μισό αιώνα, πράγμα που σημαίνει μεγαλύτερη περίοδο τήξης για τους παγετώνες και λιγότερο χιόνι για την αναπλήρωσή τους.

Το πεδίο πάγου Τζούνο περιλαμβάνει 1.050 παγετώνες, ή τουλάχιστον έτσι ήταν το 2019.


Σαρωτικές αλλαγές

Για να απεικονίσουν το πώς εξελίχθηκε ο πάγος κατά τους προηγούμενους δυόμισι αιώνες, η Δρ Ντέιβις και οι συνεργάτες της συνδύασαν μετρήσεις δεκαετιών στους παγετώνες με πληροφορίες από δορυφορικές εικόνες, αεροφωτογραφίες, χάρτες και έρευνες. Εξετάστηκαν μελέτες των δακτυλίων των δέντρων και της τύρφης για να κατανοήσουν το περιβάλλον του παρελθόντος. Επίσης, βγήκαν οι ίδιοι στον πάγο για να ελέγξουν εκ νέου αυτά που έβλεπαν από τους δορυφόρους. Οι αλλαγές που αποκάλυψαν είναι σαρωτικές.

Κάθε ένας από τους παγετώνες του πεδίου πάγου υποχώρησε μεταξύ 1770 και 2019, διαπίστωσαν οι επιστήμονες. Περισσότεροι από 100 παγετώνες εξαφανίστηκαν εντελώς. Σχεδόν 50 νέες λίμνες σχηματίστηκαν καθώς οι παγετώνες έλιωσαν και το νερό συγκεντρώθηκε. Οι επιστήμονες διαπίστωσαν επίσης ότι ο ρυθμός με τον οποίο το πεδίο πάγου έχανε όγκο επιβραδύνθηκε κάπως στα μέσα του 20ού αιώνα. Ο ρυθμός αυτός αυξήθηκε μετά το 1979 και στη συνέχεια επιταχύνθηκε περαιτέρω μετά το 2005.

Αυτή η επιτάχυνση, είπαν οι επιστήμονες, μπορεί να έχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο η λευκότητα του πάγου -το albedo του, όπως το αποκαλούν οι ειδικοί- επηρεάζει το λιώσιμο και το αντίστροφο. Καθώς μειώνεται η χιονόπτωση, εκτίθενται περισσότεροι βράχοι και ογκόλιθοι στον πάγο. Αυτές οι σκουρόχρωμες επιφάνειες απορροφούν περισσότερη ηλιακή ακτινοβολία, με αποτέλεσμα ο πάγος γύρω τους να αραιώνει ακόμη πιο γρήγορα. Ο τουρισμός και οι πυρκαγιές εναποθέτουν επίσης αιθάλη και σκόνη στην επιφάνεια του παγετώνα, γεγονός που επιταχύνει περαιτέρω το λιώσιμο.

Ένας άλλος παράγοντας, σύμφωνα με τη δρα Ντέιβις και τους συναδέλφους της, είναι ότι καθώς το πεδίο πάγου αραιώνει, όλο και μεγαλύτερο μέρος της έκτασής του βρίσκεται σε χαμηλότερο υψόμετρο. Αυτό εκθέτει μεγαλύτερο μέρος της πλατιάς, επίπεδης επιφάνειάς του στον θερμότερο αέρα, κάνοντάς το να αραιώνει ακόμη πιο γρήγορα.

Οι επιστήμονες γνωρίζουν ότι το λιώσιμο των παγετώνων επηρεάζεται από τέτοιου είδους αυτοενισχυόμενες ανατροφοδοτήσεις, δήλωσε ο Martin Truffer, φυσικός στο Πανεπιστήμιο της Αλάσκα Fairbanks, ο οποίος δεν συμμετείχε στη νέα έρευνα. Σε γενικές γραμμές, όμως, τα μοντέλα της αλλαγής των παγετώνων δεν περιλαμβάνουν ακόμη αρκετά από αυτές τις φυσικές πολυπλοκότητες, δήλωσε η Δρ Ντέιβις. «Αν θέλετε να ξέρετε πώς θα συμπεριφερθεί αυτό το πεδίο πάγου, θέλετε να ξέρετε ότι η φυσική είναι ρεαλιστική», είπε.

Παρόλα αυτά, πρόσθεσε, η επιστήμη εξελίσσεται γρήγορα. Πέρυσι, οι ερευνητές εξέδωσαν προβλέψεις για το πώς θα εξελιχθεί κάθε παγετώνας στη Γη ανάλογα με το τι θα κάνει ή δεν θα κάνει η ανθρωπότητα για την υπερθέρμανση του πλανήτη.

Το επιστημονικό επίτευγμα ήταν σημαντικό, ακόμη και αν το συμπέρασμα δεν ήταν ενθαρρυντικό. Σύμφωνα με τις προβλέψεις, ακόμη και αν οι χώρες πετύχουν τον στόχο της Συμφωνίας του Παρισιού για περιορισμό της αύξησης της θερμοκρασίας στον 1,5 βαθμό Κελσίου σε σχέση με τις προβιομηχανικές συνθήκες, περίπου οι μισοί παγετώνες του πλανήτη, 104.000 περίπου, θα μπορούσαν να έχουν εξαφανιστεί μέχρι το 2100.


Με πληροφορίες από New York Times, LIFO

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ