Στο κέντρο του Στόουνχεντζ βρίσκεται η πέτρα του βωμού, μια βαριά πλάκα ψαμμίτη, η προέλευση και ο σκοπός της οποίας είναι ένα από τα διαρκή μυστήρια του γνωστού μεγαλιθικού μνημείου.

Οι αρχαιολόγοι, εδώ και τουλάχιστον έναν αιώνα, θεωρούσαν ότι μερικές από τις πέτρες του Στόουνχεντζ προέρχονταν από την Ουαλία και μεταφέρθηκαν με κάποιον τρόπο περίπου 200 χιλιόμετρα μακριά στην τοποθεσία που βρίσκεται σήμερα το νεολιθικό αυτό μνημείο στην πεδιάδα του Σόλσμπερι.

Ωστόσο, μια νέα μελέτη τώρα αποκαλύπτει ότι η πέτρα του βωμού δεν προέρχεται από την Ουαλία αλλά από… την Σκωτία.

Την Τετάρτη 14 Αυγούστου οι ερευνητές δήλωσαν πως το γεωχημικό αποτύπωμα της πέτρας ταιριάζει απόλυτα στο βραχώδες υπόβαθρο που εντοπίστηκε στη βορειοανατολική Σκωτία, υποδεικνύοντας ότι αυτός ο ορθογώνιος κολοσσός, που εκτιμάται ότι ζυγίζει έξι τόνους, μεταφέρθηκε περίπου 700-750 χιλιόμετρα από τους δημιουργούς του Στόουνχεντζ, μέχρι την πεδιάδα Σάλσμπερι της Αγγλίας.

Πώς μετέφεραν τη γιγάντια αυτή πέτρα από τη Σκωτία έως εκεί που βρίσκεται το Στόουνχεντζ;

Ποτέ καμία πέτρα από κανένα άλλο μνημείο εκείνης της περιόδου, δεν είχε μεταφερθεί τόσο μακριά. Το γεγονός αυτό άφησε εξέπληξε απίστευτα τους ερευνητές, που χαρακτήρισαν την ανακάλυψη αυτή «σοκαριστική».

Η πέτρα του βωμού, που καλύπτεται εν μέρει από δύο άλλες πεσμένες πέτρες, είναι η μόνη από τις μεγάλες πέτρες του μνημείου που δεν αποτελεί μέρος του κυκλικού σχεδιασμού του.

Η μεταφορά της σε τέτοια μεγάλη απόσταση υποδηλώνει έναν βαθμό κοινωνικής οργάνωσης μεταξύ των νεολιθικών κοινοτήτων της Βρετανίας απροσδόκητο για την εποχή, και πιστεύεται ότι πραγματοποιήθηκε πριν από περίπου 4.600-2.500 χρόνια, ταυτόχρονα περίπου με την κατασκευή των μεγάλων πυραμίδων της αρχαίας Αιγύπτου.

Η ανακάλυψη αλλάζει όσα γνωρίζαμε για τη νεολιθική εποχή

Η ανακάλυψη «δεν αλλάζει απλώς όσα γνωρίζαμε για το Στόουνχεντζ, αλλά αλλάζει όσα γνωρίζαμε για το σύνολο της ύστερης νεολιθικής εποχής», δηλώνει ο Ρομπ Άιξερ επίτιμος ερευνητής του University College του Λονδίνου (UCL) και ένας από τους συντάκτες της μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Nature.

Και συμπληρώνει: «Ξαναγράφει πλήρως τις σχέσεις μεταξύ των νεολιθικών πληθυσμών ολόκληρων των Βρετανικών Νήσων».

Πάντως, για πολλούς, πλέον, το μεγαλύτερο ερώτημα είναι αυτό: Πώς μετέφεραν τη γιγάντια αυτή πέτρα από τη Σκωτία έως εκεί που βρίσκεται το Στόουνχεντζ;

«Δεδομένων των μεγάλων χερσαίων εμποδίων στη διαδρομή από τη βορειοανατολική Σκωτία προς το Σόλσμπερι, οι θαλάσσιες μεταφορές θα ήταν μια λογική επιλογή», λέει ο ερευνητής του Πανεπιστημίου Κέρτιν, Άντονι Κλαρκ.

Ωστόσο, ο αρχαιολόγος και συγγραφέας Μάικ Πιτς υποστηρίζει ότι το πιο πιθανό είναι η πέτρα να σύρθηκε ως εκεί από τη στεριά παρά να έφτασε διά θαλάσσης.

Το Στόουνχεντζ, που χτίστηκε σε πολλαπλά στάδια σε διάστημα περίπου 500 ετών, ξεκινώντας περίπου το 3000 π.Χ., παραμένει ένας τόπος γοητείας, προσελκύοντας ένα πλήθος τουριστών από όλο τον κόσμο που έρχονται να θαυμάσουν το μνημείο, ο ακριβής σκοπός του οποίου εξακολουθεί να αποτελεί μυστήριο.


Με πληροφορίες από euronews