Το Κράτος της Παλαιστίνης αναγνωρίζεται σήμερα από 147 εκ των 193 χωρών μελών του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Σε αυτήν τη μακρά λίστα δεν βρίσκονται βέβαια τα ονόματα μεγάλων και ισχυρών που «κάνουν την διαφορά», τα σύνορα, η πρωτεύουσα, τα εδάφη αυτού παραμένουν για πάνω από 70 χρόνια σε εκκρεμότητα και 5,4 εκατ. Παλαιστίνιοι συνεχίζουν να αγωνίζονται και να διεκδικούν μια πατρίδα.

Η ρευστή όμως κατάσταση στο διεθνές γίγνεσθαι δεν εμποδίζει την Παλαιστίνη -που έχει και καθεστώς χώρας παρατηρητή στον ΟΗΕ- από το να είναι μέλος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής από το 1995 και να λαμβάνει μέρος στους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες από το 1996.

Φυσικά, η συμμετοχή της περιορίζεται σε αθλητές που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός ή των δύο χεριών και μέχρι σήμερα δεν έχουν καταφέρει να κερδίσουν ένα ολυμπιακό μετάλλιο.

Συχνά μάλιστα η εμφάνιση της παλαιστινιακής αποστολής περνούσε έως και απαρατήρητη κατά τις τελετές έναρξης.

Φέτος όμως, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2024, στο Παρίσι τα πράγματα είναι διαφορετικά. Ο πόλεμος του Ισραήλ στη Γάζα που μαίνεται εδώ και δέκα μήνες κατέστησε την ομάδα της Παλαιστίνης ορατή.

Η υποδοχή των Παλαιστίνιων αθλητών στο Παρίσι ήταν άνευ προηγούμενου καθώς οι διαδηλώσεις και το αίτημα για τερματισμό του πολέμου στη Γάζα, που έχει αφήσει ήδη πίσω του πάνω από 39.000 νεκρούς, δεν λένε να κοπάσουν.

Στο αεροδρόμιο του Παρισιού όπου έφτασαν οι οκτώ μόλις αθλητές της παλαιστινιακής αποστολής, η υποδοχή ήταν πανηγυρική. Το ίδιο και το καλωσόρισμα κατά την εμφάνιση της αποστολής, με την υψωμένη παλαιστινιακή σημαία κατά την τελετή έναρξης των Αγώνων.

Η ειδική αποστολή των Παλαιστίνιων αθλητών

Οι αθλητές εμφανώς χαρούμενοι, ευγνώμονες όσο και συγκινημένοι δήλωναν πως η δική τους αποστολή στους Ολυμπιακούς Αγώνες ήταν πολύ διαφορετική από αυτή όλων των άλλων.

Το θέμα για αυτούς, όπως είπαν εξ αρχής, δεν είναι τα μετάλλια, αλλά το να καταφέρουν να αγγίξουν όσο περισσότερο κόσμο, να επικοινωνήσουν στο μέγιστο βαθμό το παλαιστινιακό ζήτημα και το τι συμβαίνει στη Γάζα. Τα μετάλλια φυσικά είναι καλοδεχούμενα αλλά γι’ αυτούς έχουν αξία στον βαθμό που μπορούν να ενισχύσουν περαιτέρω αυτήν την προσπάθεια.

Όπως λένε, όλοι έχουν συγγενείς, φίλους ή γνωστούς, συναθλητές, προπονητές, συνεργάτες που σκοτώθηκαν κατά τον τελευταίο πόλεμο στη Γάζα ή σε προηγούμενες ένοπλες συγκρούσεις. Και θέλουν να γίνει κάτι για να σταματήσει ο πόλεμος και η αιματοχυσία.

Καθώς κάποιοι ήδη αγωνίζονται και άλλοι ετοιμάζονται να αγωνιστούν, τα δυσάρεστα νέα από τον πόλεμο στη Γάζας δεν σταματούν να καταφθάνουν.

Ενώ αγωνιζόμαστε μαθαίνουμε πως κάποιος δικός μας σκοτώθηκε

«Ενώ ετοιμάζομαι να κολυμπήσω στο Παρίσι, να αγωνιστώ... Βλέπω τις ειδήσεις... βλέπω ανθρώπους να κολυμπούν για να λάβουν πακέτα ανθρωπιστικής βοήθειας από τη θάλασσα», λέει η κολυμβήτρια Βάλερι Τάραζι, γεννημένη και μεγαλωμένη στις ΗΠΑ αλλά με βαθιές προγονικές ρίζες στη Γάζα και από μια από τις παλαιότερες χριστιανικές οικογένειες στην περιοχή.

Τον περασμένο Ιούλιο είχε ταξιδέψει στη Δυτική Όχθη και σε ανάρτησή της στο Instagram έγραψε πως θυμήθηκε «πόσο περήφανη είμαι που είμαι Παλαιστίνια και τι τιμή είναι να αγωνίζομαι με τη σημαία στο σκουφάκι μου... Σ’ αγαπώ Παλαιστίνη. Έχεις την καρδιά μου».

Η Ταραζί δήλωσε στο ΒΒC, πως τέσσερα μέλη της οικογένειας της σκοτώθηκαν από ισραηλινούς βομβαρδισμούς στις αρχές του πολέμου στη Γάζα.

«Κάθε μέρα, κάθε εβδομάδα άνθρωποι δικοί μας, πεθαίνουν. Ο δικός μου ο αγώνας δεν είναι τίποτε μπροστά σε αυτόν που δίνουν καθημερινά γυναίκες και παιδιά στη Γάζα. Δεν έχω να ανησυχώ για το πώς θα εξασφαλίσω ένα μπουκαλάκι νερό ή το επόμενο γεύμα μου».

Ο κόσμος παρακολουθεί τους αγώνες. Εμείς όσα συμβαίνουν στην Παλαιστίνη

Ο Γιαζάν Αλ Μπαγουάμπ, κολυμβητής που έχει οικογένεια στη Δυτική Όχθη, αγωνίστηκε επίσης στους φετινούς αγώνες.

Ο ακτιβισμός του εκτείνεται πέρα από την ολυμπιακή πλατφόρμα ως ιδρυτής του SwimHope Palestine, ενός οργανισμού που στοχεύει στην ενδυνάμωση των «μη προνομιούχων και προσφυγικών κοινοτήτων στην Παλαιστίνη παρέχοντας πρόσβαση σε βασική εκπαίδευση κολύμβησης και δεξιότητες για τη διάσωση στο νερό».

Ο Ομάρ Ισμαήλ, ένα 18χρονο παιδί-θαύμα του ταεκβοντό, έγραψε ιστορία ως ο πρώτος Παλαιστίνιος αθλητής που προκρίθηκε ποτέ στους Ολυμπιακούς Αγώνες, σύμφωνα με τη ΔΟΕ.

Σε μια διαδικτυακή ανάρτησή του, ευχαρίστησε την Παλαιστινιακή Ομοσπονδία «για το καλύτερο σύστημα υποστήριξης που μπορεί να έχει κάποιος... Μαζί θα δείξουμε στον κόσμο τη δύναμη και το πνεύμα του έθνους μας».

Τρέχω για την Παλαιστίνη, για να δείξω την ανθεκτικότητα του λαού μου

Η δρομέας Λάιλα αλ Μασρί αγωνίστηκε χθες στον στίβο των 800 μέτρων γυναικών για την παλαιστινιακή Ολυμπιακή ομάδα του 2024. Δεν κατάφερε να προκριθεί, αλλά ελάχιστη σημασία έχει αυτό. Μετά τον αγώνα της δήλωσε χαρακτηριστικά πως οι οκτώ αθλητές που εκπροσωπούν την Παλαιστίνη στους φετινούς Ολυμπιακούς είναι πολλά παραπάνω από αθλητές. «Είμαστε διπλωμάτες για τους ανθρώπους μας», είπε χαρακτηριστικά.

Η νεαρή αθλήτρια χρησιμοποίησε την πλατφόρμα της για να συνεχίσει να ρίχνει φως σε αυτό που χαρακτηρίζει ως «βίαιη κατοχή» του παλαιστινιακού λαού στη Γάζα. «Ενώ τα μάτια του κόσμου είναι στραμμένα στην οθόνη παρακολουθώντας τους Ολυμπιακούς Αγώνες, θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε τη μοναδική μας πλατφόρμα ως αθλητές για να παρακολουθούμε τι συμβαίνει στην Παλαιστίνη», σχολίασε σε μια διαδικτυακή ανάρτηση.

Στις αναρτήσεις της μάλιστα προτρέπει τους τηλεθεατές των Ολυμπιακών Αγώνων να συνεχίσουν να μιλούν για τη Γάζα. «Τρέχω για την Παλαιστίνη για να εκπροσωπήσω κάτι μεγαλύτερο από εμένα: την ανθεκτικότητα του παλαιστινιακού λαού. Για να δώσω φωνή σε όσους δεν έχουν».

Μεταξύ των μελών της παλαιστινιακής αποστολής είναι και: ο πυγμάχος Ουασίμ Αμπουσάλ, και ο τζοντόκα Φαρες Μπαουάντι, ο Μοχάμεντ Ντουεντάρ που θα τρέξει στον αγώνα των 800 μέτρων ανδρών και ο σκοπευτής Χόρχε Αντόνιο Σάλχε.

Και οι αθλητές που εγκλωβίστηκαν στη Γάζα...

Είναι όμως και εκείνοι που δεν κατάφεραν να πάνε στο Παρίσι.

Όπως ο δρομέας, Ταμέρ Γκαουντι που στο ρεπορτάζ του BBC, τον βλέπουμε να προπονείται μόνος στη Γάζα εν μέσω πολέμου. Το σπίτι της οικογένειας του καταστράφηκε σε ισραηλινούς βομβαρδισμούς, εκτοπίστηκαν όχι μία αλλά δυο φορές. Ο προπονητής του σκοτώθηκε και τώρα μένει σε μια σχεδόν κατεστραμμένη σκηνή, όπως και όλοι οι συμπατριώτες, με ανύπαρκτες οποίες άλλες παροχές.

Το όνειρο να εκπροσωπήσει την πατρίδα του και να συναγωνιστεί πλάι στους καλύτερους αθλητές, όπως λέει έσβησε για αυτούς τους Ολυμπιακούς. Η ελπίδα όμως παραμένει ζωντανή και ο ίδιος συνεχίζει να προπονείται αλλά και να αγωνίζεται για να επιβιώσει.

H ουδέτερη ΔΟΕ

Οι εγκαταστάσεις της παλαιστινιακής αποστολής είναι στη Δυτική Όχθη, στην πόλη της Ραμάλα. Και φυσικά δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να συγκριθούν με αυτές άλλων χωρών.

Τον Απρίλιο όπως αναφέρει το ΑΒC News, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή πραγματοποίησε συνάντηση με την Εθνική Ολυμπιακή Επιτροπή της Παλαιστίνης, όπου ο πρόεδρος της NOC, Τζιμπρίλ Ρατζούμπ ζήτησε υποστήριξη για τον συντονισμό της ανοικοδόμησης κατεστραμμένων αθλητικών εγκαταστάσεων στα παλαιστινιακά εδάφη εν μέσω του πολέμου Ισραήλ-Χαμάς.

Η ΔΟΕ είπε τότε ότι «οι σκέψεις της είναι με τα πολλά αθώα θύματα της τρέχουσας σύγκρουσης στην περιοχή και τις οικογένειές τους», αλλά δεν έχει κάνει κανένα περαιτέρω σχόλιο για το αίτημα...


Με πληροφορίες από huffpost (μέσω ABC News, ΒΒC)