Η Μαρία Κάλλας ήταν η κορυφαία Ελληνίδα υψίφωνος, η απόλυτη ντίβα στον χώρο του λυρικού θεάτρου. Περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο λυρικό καλλιτέχνη του 20ού αιώνα, η Μαρία Κάλλας κυριάρχησε και άλλαξε για πάντα την πορεία της όπερας. Με τα μοναδικά φωνητικά και υποκριτικά της προσόντα ανανέωσε την όπερα και το ρεπερτόριό της, ιδιαίτερα το ιταλικό «μπελ-κάντο».

Η Μαρία Κάλλας, υπήρξε εργατική και δεν σταματούσε παρά μόνο όταν θεωρούσε ότι είχε αγγίξει το μέγιστο των δυνατοτήτων της. Η σκηνική παρουσία της σε συνδυασμό με το θερμό ταμπεραμέντο της μάγευαν τους θεατές όπου κι αν εμφανιζόταν. Η μουσική της κατάρτιση, η πρωτοτυπία στις ερμηνείες της -με την ικανότητά της να πλάθει χαρακτήρες, να διεισδύει σε βάθος και στην ουσία να γίνεται η ίδια ο ρόλος– και η απόλυτη κυριαρχία της στο κοινό υπήρξαν αναμφισβήτητες. Η τραγουδίστρια που αναβίωσε το ξεχασμένο ρεπερτόριο του «μπελ-κάντο», η ερμηνεύτρια που μετέτρεψε τη σκηνή σε ένα συναρπαστικό θέαμα και αληθινό θέατρο, η προσωπικότητα που είχε την απόλυτη λάμψη της κορυφής, η Μαρία Κάλλας ήταν η όπερα. Η Μαρία Κάλλας πέρασε στην αιωνιότητα στις 16 Σεπτεμβρίου 1977 στο Παρίσι.

Ο μεγάλος έρωτας με τον Ωνάση

Μόλις λίγους μήνες πριν φύγει από τη ζωή η κορυφαία ντίβα, δίνει την τελευταία της συνέντευξη στον δημοσιογράφο Πέτρο Δραγάτση, η οποία δημοσιεύεται μετά το θάνατο της στο ιταλικό περιοδικό «Oggi» και αναδημοσιεύεται στον «Ταχυδρόμο» της εποχής. Σε αυτή, η Κάλλας κάνει ουσιαστικά έναν απολογισμό ζωής που τελειώνει με την ανατριχιαστικά προφητική φράση: «Και μην ξεχνάς ότι μόνο το ευτυχισμένο πουλί κελαηδάει, ενώ το δυστυχισμένο χώνεται στη φωλιά του και πεθαίνει»…Από αυτή τη τελευταία συνέντευξη, σήμερα θα αναφέρουμε μόνο τα σημεία που μιλά για τη σχέση πάθους που είχε με τον άλλο μεγάλο Έλληνα, Αριστοτέλη Ωνάση, για την οποία δίνει ενδιαφέρουσες πληροφορίες.

Με τον Ωνάση κερδίζει τη γυναικεία της επιβεβαίωση και το χαμένο της γέλιο. Τον γνωρίζει για πρώτη φορά στο σπίτι της κόρης του διάσημου μαέστρου Τοσκανίνι, όπου ο Ωνάσης της φιλά το χέρι και της λέει στα ελληνικά: «Κυρία μου έχετε κάτι από το παρουσιαστικό μιας Ελληνίδας θεάς όπως ακριβώς σας περίμενα. Είναι τιμή μου που σας γνωρίζω. Ελπίζω να ξανασυναντηθούμε». Η σχέση τους ολοκληρώνεται το επόμενο καλοκαίρι στη γνωστή θαλαμηγό «Χριστίνα».

Η Κάλλας συνεχίζει :«Αν αγάπησα πραγματικά τον Αρίστο; Μα και βέβαια. Ήταν ο μόνος άντρας που αγάπησα στη ζωή μου. Ήταν γεμάτος από ζωή και γοητεία. Κοντά του έγινα μια διαφορετική γυναίκα. Ξέρω ότι ο κόσμος νομίζει ότι τον αγάπησα για τα λεφτά του, αλλά αυτό είναι πέρα για πέρα ψέμα. Τον αγάπησα και εξακολουθώ να τον αγαπώ παρά το γεγονός ότι έχει πεθάνει, γιατί ήταν ευγενικός και γεμάτος κατανόηση για μένα. Γιατί με έκανε να αισθανθώ σαν πραγματική γυναίκα. Αγάπησα επίσης τον πρώτο μου άντρα, το Μπατίστα Μενεγκίνι, αλλά περισσότερο σαν κόρη που αγαπάει τον πατέρα της. Ο Ωνάσης όμως ήταν κάτι το ιδιαίτερο (…). Δεν μπορώ να πω πως αισθάνθηκα όταν παντρεύτηκε εκείνη την γυναίκα. Είναι τόσο προσωπικό που δεν ξέρω αν και εγώ η ίδια θα μπορούσα να το εκφράσω με λόγια. Βέβαια εξακολουθούσα να συναντώ τον Αρίστο και μετά τον γάμο του. Όταν είχε να συζητήσει σημαντικά θέματα τότε ερχόταν σε μένα, δεν πήγαινε σε εκείνη. Θα συναντιόμαστε στο διαμέρισμά μου ή θα πηγαίναμε να δειπνήσουμε στο Μαξίμ, στο αγαπημένο μας τραπέζι, σε μια γωνιά της αίθουσας όπου συνηθίζαμε να καθόμαστε άλλοτε. Μιλούσαμε για τα πάντα. Για τα σχέδιά μας, τις επιδιώξεις μας, τις προσδοκίες μας… Ναι αγαπητέ μου είμαστε κοντά ο ένας στον άλλον μέχρι τέλος. Ο Αρίστος πέθανε στην αγκαλιά μου όχι στην αγκαλιά της Τζάκυ και σε παρακαλώ μην το ξεχάσεις αυτό…».