Φωτογραφίες: Ηλίας Μωραΐτης


Το «Ραντεβού στην Πλατεία» Music Fest επιστρέφει για τρίτη χρονιά σε νέο χώρο φέτος, παραμένοντας, ωστόσο, πιστό στην αρχική του στόχευση. Να γεμίζει, δηλαδή, πλατείες (ή χώρους που παραπέμπουν σε πλατείες) με μουσικές που, κατά κύριο λόγο, ψέγουν την αδικία και τα κακώς κείμενα, αγκαλιάζοντας, την ίδια στιγμή, την αλληλεγγύη και τα όνειρα των ανθρώπων για ένα καλύτερο και πιο δίκαιο αύριο. Φέτος στη σκηνή θα ανέβουν ξανά τα Γυμνά Καλώδια, σταθεροί συνοδοιπόροι από τον πρώτο χρόνο του φεστιβάλ, οι Κοινοί Θνητοί και Το Σφάλμα.

Η Μαρί Κωνστάνς Κωνσταντίνου, εκ των διοργανωτών και εμπνευστών του «Ραντεβού στην Πλατεία», μίλησε στη CITY για το άνοιγμα του φεστιβάλ -που ξεκίνησε ως αμιγώς ροκ- προς τη χιπ χοπ, για τις μικρές εστίες αντίστασης που γεννώνται σε πλατείες που αναδίδουν μουσικές, αλλά και για την ανάγκη περαιτέρω στήριξης δράσεων που πραγματοποιούνται εντός των τοπικών κοινωνιών και ενδυναμώνουν τον πυρήνα αυτών. Άλλωστε, το θέμα δεν ήταν ποτέ αμιγώς μουσικό.

Δίνουμε ραντεβού στην πλατεία για τρίτη χρονιά. Τι επιφυλάσσει το φετινό συναπάντημα;

Το «Ραντεβού στην Πλατεία» Music Fest διοργανώνεται και φέτος, το Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου, με καταξιωμένους καλλιτέχνες και μπάντες που έχουμε την τιμή και τη χαρά να ανέβουν στη σκηνή του. Φέτος, θα έχουμε κοντά μας τα Γυμνά Καλώδια φυσικά, τους Κοινούς Θνητούς και Το Σφάλμα.


Εντωμεταξύ, το φεστιβάλ ξεκίνησε ως αμιγώς ροκ την πρώτη του χρονιά, κάνοντας μετά ένα ενδιαφέρον άνοιγμα και προς άλλα είδη, όπως η χιπ χοπ.

Η προσπάθεια είναι κάθε φορά να πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα αυτό που επιθυμούμε να καθιερώσουμε. Άρα πρέπει να υπάρχει και εξέλιξη – εξέλιξη με την έννοια της μουσικής δημιουργίας. Είναι γεγονός πως υπάρχει μια ανοδική τάση δημιουργικότητας σε αυτό το είδος μουσικής, τη χιπ χοπ που βρίσκεται ίσως στην καλύτερή της φάση, κερδίζοντας ιδιαίτερα το ενδιαφέρον του νεανικού κοινού.

Θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι το «νέο» ροκ αυτής της γενιάς, όπως δηλαδή ήταν και είναι το ροκ είδος για παλαιότερες γενιές – τις δικές μας, δηλαδή, αλλά και τις προηγούμενες. Έτσι και τώρα, οι στίχοι και οι μουσικές που εμπνέουν και τραγουδούν για έναν καλύτερο και δικαιότερο κόσμο, η οργή μιας γενιάς για όλα αυτά που βλέπει, η επιθυμία της αντίστασης μέσω της τέχνης τής μουσικής βρήκε τον εκφραστή της και σε αυτό το μουσικό είδος. Θεωρώ πως επειδή και τα δυο είδη μιλούν για αλλαγή στον κόσμο που ζούμε και βάζουν στην πρώτη γραμμή κοινωνικά μηνύματα που πρέπει να ακουστούν, αυτό το πάντρεμά τους είναι, πέραν από όμορφο, και πολύ ομαλό.

Σταθεροί συνοδοιπόροι τα Γυμνά Καλώδια που ενέπνευσαν μάλιστα και το όνομα του φεστιβάλ. Οπότε αξίζει μια ειδική αναφορά σε αυτούς και ως ένα από τα ιστορικότερα πλέον ελληνόφωνα ροκ συγκροτήματα.

Δεν θα μπορούσαν να μην είναι συνοδοιπόροι, είμαι και γκρούπυ οφείλω να ομολογήσω από τα μαθητικά χρόνια και όντως η ιδέα αυτή «βαφτίστηκε» από το ομώνυμο τραγούδι της μπάντας και τους στίχους του Χρήστου Καλογράνη, τον οποίο ευχαριστώ ξανά για την παραχώρηση προς εμάς. Τα Γυμνά Καλώδια, αν και σαν μπάντα της νέας γενιάς της ελληνικής ροκ σκηνής, όντως κλείνουν 25 χρόνια δισκογραφίας. Δεν θέλω να τους χαρακτηρίσω ως μια ιστορική μπάντα, από θέμα χρόνων ύπαρξης, επειδή θεωρώ πως έχουν πολύ μέλλον ακόμη μπροστά τους με την ακατάπαυστη δημιουργία τους – χαρακτηριστικό παράδειγμα ο δίσκος που κυκλοφόρησε πέρυσι «Χρόνος σαν άμμος», ο οποίος αποτελείται από 13 κομμάτια και γράφτηκε μέσα σε 13 μέρες. Με τον όρο αυτό συμφωνώ στο γεγονός πως όντως γράφουν τη δική τους ιστορία στην ελληνική ροκ σκηνή, ευτυχώς για εμάς που είμαστε ροκ.

Από την πλατεία του παλιού Καϊμακλίου στον χώρο της Πανεπιστημιούπολης φέτος. Ωστόσο, παρά τη μετατόπιση, το φεστιβάλ εξακολουθεί να πρεσβεύει τις ίδιες ιδέες που έχουν ακριβώς σχέση και με τα όσα γεννώνται -ή μπορούν να αναδυθούν- στις πλατείες. Σωστά;

Ένα μεγάλο βήμα η αλήθεια η μετατόπιση σε έναν τόσο μεγάλο χώρο, αλλά που και πάλι, ναι, παραπέμπει σε «πλατεία». Εξάλλου ο χώρος ενδεχομένως θα είναι και κάτι μεταβλητό κάθε φορά ή κάθε δυο χρόνια, αναλόγως. Όπου, όμως, και να μεταφερθεί τα επόμενα χρόνια, πάντα θα διοργανώνεται από το μηδέν με ακριβώς τις ίδιες αντιλήψεις που ξεκίνησε και, με κύριο γνώμονα, την αγάπη για τη μουσική. Μέρες μουσικής που δίνουν ζωή και ελπίδα στη νέα γενιά για το αύριο. Είναι οι στιγμές που γεννιούνται σε μικρές πλατείες, για ό,τι κουβαλά ο καθένας µας στην ψυχή του – από τις ανέµελες στιγµές µέχρι και τη διεκδίκηση ενός καλύτερου και πιο δίκαιου κόσµου από µια γενιά που ασφυκτιά και καταφεύγει στη μουσική ως βάλσαµο.


Πώς ήταν οι δύο προηγούμενες διοργανώσεις όσον αφορά και στο αγκάλιασμά τους από τον κόσμο;

Ξέρεις όταν αποφασίζεις να ξεκινήσεις κάτι τέτοιο δεν μπορείς να είσαι ποτέ σίγουρος για το αν το αποτέλεσμα θα είναι αυτό που εσύ είχες ή έχεις στον νου σου. Και όμως να που είμαστε στο τρίτο «Ραντεβού στην πλατεία» Music Fest και αυτό οφείλεται ακριβώς στον κόσμο που το αγκάλιασε τις δυο προηγούμενες φορές στη μικρή πλατεία της Προόδου στο Καϊμακλί, αλλά και στους κατοίκους της περιοχής και τα παιδιά της Προόδου που μας παρείχαν τη σημαντική βοήθειά τους. Που κατάλαβαν αυτό που θέλαμε να κάνουμε και το στήριξαν. Σίγουρα πάντα ελπίζεις για το καλύτερο δυνατό και με αυτό προχωράμε.

Η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια βλέπουμε διάφορες προσπάθειες για διοργάνωση φεστιβάλ ή δράσεων που έχουν μια πιο «αποκεντρωμένη» -μεταφορικά και κυριολεκτικά ομιλούντες- μορφή. Και αυτό είναι ενθαρρυντικό από πολλές απόψεις. Εσείς, από την πλευρά της διοργάνωσης, πώς εκλαμβάνετε αυτό το ρεύμα;

Χαίρομαι πάρα πολύ με τις πρωτοβουλίες και τις δράσεις που έχουν να κάνουν με διοργανώσεις είτε αφορούν μουσικές συναυλίες είτε στηρίζουν κάποια άλλη μορφή πολιτισμού, πόσω μάλλον όταν αυτές ξεκινούν από νέους ανθρώπους. Είναι μια ελπίδα για το αύριο και δείχνουν ότι έχουμε άποψη, ότι αντιδρούμε, ότι δημιουργούμε, ότι προσπαθούμε να βγούμε προς τα έξω, σπάζοντας τα όποια καλούπια ή στερεότυπα. Είτε γίνονται μέσα στις πόλεις είτε εκτός. Ειδικά όταν εμπεριέχουν και στηρίζουν το στοιχείο του εθελοντισμού στις τοπικές κοινωνίες, στις οποίες θα πραγματοποιηθούν, αφού, όταν μιλάμε για μικρές διοργανώσεις, δεν μπορούν να λειτουργήσουν και διαφορετικά και το θέμα της οικονομικής στήριξης είναι ένα μεγάλο κομμάτι. Θεωρώ πως το έχουμε και ανάγκη και είναι ιδιαίτερα σημαντικό, οι αρμόδιοι φορείς να στηρίζουν όλες τις πολιτιστικές δράσεις που πραγματοποιούνται μέσα σε τοπικές κοινωνίες γιατί προκύπτουν από την ανάγκη της ενδυνάμωσής τους ως εργαλείο προσφοράς υγιούς ψυχαγωγίας προς ανθρώπους όλων των ηλικιών.


Θα λέγατε ότι, τρία χρόνια μετά, το φεστιβάλ έχει καταστεί θεσμός;

Τρίτη και τυχερή φέτος. Πάντα λέμε χαριτολογώντας με τον Παναγιώτη -το έτερό μου ήμισυ στη Σολ Μουσικές Παραγωγές- πως ο αριθμός 3 είναι ο τυχερός για να καταλάβεις αν κάτι πέτυχε και μπορεί να καθιερωθεί στη συνείδηση του μουσικού κοινού επειδή αυτό σε στηρίζει κιόλας. Εννοείται πως όταν δεν είναι και κάτι «μεγάλο» ή «καθιερωμένο» όπως άλλα φεστιβάλ που γνωρίζουμε, έχεις και το άγχος να ανεβάζεις τον πήχη ψηλά κάθε φορά. Θέλουμε να πιστεύουμε πως χρόνο με τον χρόνο θα το καταφέρουμε, γι’ αυτό άλλωστε και συνεχίζουμε.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια;

Συγκεκριμένα επίσημα μελλοντικά σχέδια εκτός από τις συναυλίες μας για τον Σεπτέμβρη -25/09, Μίλτος Πασχαλίδης και Γιάννης Κότσιρας στο Δημοτικό Κηποθέατρο Λεμεσού και 28/09, το 3ο «Ραντεβού στην Πλατεία»-, δεν υπάρχουν προς το παρόν. Το μόνο σίγουρο όμως είναι ότι θα συνεχίσουμε να διοργανώνουμε συναυλίες με μουσικές που αγαπάμε.

ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ

Γενική Είσοδος: 25 ευρώ / Early bird εισιτήρια : 20 ευρώ

Εισιτήρια: more.com

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥΠΟΛΗ ΚΚΔ

Οι πόρτες ανοίγουν στις 19:30

Ώρα έναρξης: 20:30

Διοργανωτής: SOL-MUSIC PRODUCTIONS