Σύμφωνα με επιστήμονες, το όνομα της κεντρικής φιγούρας του Χριστιανισμού δεν ήταν αρχικά «Ιησούς Χριστός». Στη μητρική του γλώσσα είχε άλλο όνομα, το οποίο δεν μοιάζει καθόλου με τη σύγχρονη εκδοχή, αναφέρει η Daily Mail.

Ο Ιησούς, ως ιστορικό πρόσωπο, πιθανότατα μιλούσε αραμαϊκά, τη μητρική γλώσσα της Ιουδαίας, της περιοχής στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία όπου πιστεύεται ότι έζησε ο Μεσσίας όπως και οι μαθητές του (σήμερα μέρος του Ισραήλ και της Παλαιστίνης), αν και πιθανότατα γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ναζαρέτ, στη Γαλιλαία.

«Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε με βεβαιότητα ποιες γλώσσες μιλούσε ο Ιησούς», δηλώνει η καθηγήτρια Dineke Houtman, ειδική στον Ιουδαϊσμό και στον Χριστιανισμό από το Προτεσταντικό Θεολογικό Πανεπιστήμιο στις Κάτω Χώρες. «Ωστόσο, δεδομένου του οικογενειακού του υπόβαθρου στη Ναζαρέτ, μπορούμε να υποθέσουμε ότι η καθημερινή του γλώσσα ήταν τα αραμαϊκά».

Αυτό υποστηρίζεται από τα σωζόμενα παπυρικά έγγραφα από την περιοχή της Γαλιλαίας, τα οποία δείχνουν ότι αυτή ήταν η κοινή γλώσσα μεταξύ του εβραϊκού πληθυσμού, καθώς και από τις πρώτες ελληνικές μεταφράσεις του Ευαγγελίου που κατέγραψαν τον γιο του Θεού να λέει ορισμένες φράσεις στα αραμαϊκά.

Επιπλέον, το όνομα «Ιησούς» με το σκληρό «J» δεν υπήρχε την εποχή που ζούσε - το γράμμα «J» δεν εμφανίστηκε στη γραπτή γλώσσα παρά μόνο 1.500 χρόνια μετά τον θάνατό του.

Αντί για «Ιησούς», ο Κύριος και Σωτήρας πιθανότατα ονομαζόταν Γεσουά (Yeshua) ή η παραλλαγή του Γεσού (Yeshu), που ήταν από τα πιο συνηθισμένα ονόματα στη Γαλιλαία εκείνη την εποχή.

Παράλληλα, ο τίτλος «Χριστός» δεν ήταν επώνυμο, αλλά τιμητική προσφώνηση που σημαίνει «ο κεχρισμένος του Θεού». Ως ένας φτωχός Ιουδαίος, ο πραγματικός Ιησούς δεν θα είχε έναν τόσο μεγαλοπρεπή τίτλο, αλλά μάλλον θα αναφερόταν με βάση τον τόπο καταγωγής του, π.χ. «Ιησούς από τη Ναζαρέτ».

«Στον αρχαίο κόσμο οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είχαν επώνυμα όπως τα κατανοούμε σήμερα», εξηγεί ο δρ Marko Marina, ιστορικός από το Πανεπιστήμιο του Ζάγκρεμπ στην Κροατία. «Αντ’ αυτού, ταυτοποιούνταν μέσω άλλων μέσων, όπως η καταγωγή, ο τόπος προέλευσης ή άλλα διακριτικά χαρακτηριστικά».

Ο καθηγητής προσθέτει: «Για παράδειγμα, κάποιος μπορεί να αναφερόταν ως "Ιωάννης, ο γιος του Ζεβεδαίου" ή "Μαρία η Μαγδαληνή", με το "Μαγδαληνή" πιθανότατα να υποδεικνύει ότι προερχόταν από ένα μέρος που ονομαζόταν Μαγδαλά».

Έτσι, ο Ιησούς, που συχνά αναφέρεται στη Βίβλο ως «Ιησούς από τη Ναζαρέτ» ή «Ιησούς ο Ναζωραίος» λόγω του τόπου καταγωγής του, θα ήταν «Γεσού Ναζαρένε» στα αρχαία αραμαϊκά.

Πώς όμως το όνομά του έγινε «Ιησούς Χριστός»;

Η απάντηση βρίσκεται στη διαδικασία της μεταγραφής, δηλαδή τη μεταφορά του ήχου μιας λέξης από μία γλώσσα σε άλλη.

Έτσι, όταν οι συγγραφείς των Ευαγγελίων μετέφρασαν την Καινή Διαθήκη στα ελληνικά, προσπάθησαν να οικειοποιηθούν το αραμαϊκό όνομα Yeshua, το οποίο αποδείχθηκε μια φωνητική πρόκληση, δεδομένου ότι δεν είχαν τους σωστούς ήχους για να το κάνουν σωστά.

Έτσι διαμόρφωσαν ένα σχέδιο Β. «Από τον πρώτο αιώνα μ.Χ. υπήρχε ήδη ένα προηγούμενο για τη μεταγραφή του αραμαϊκού ονόματος Yeshua ως Iesous», εξήγησε η καθηγήτρια Candida Moss, ειδική στον πρώιμο χριστιανισμό από το Πανεπιστήμιο του Birmingham, ενώ συζητούσε για τη δεύτερη έλευση του ονόματος του Ιησού. «Έτσι, όταν ο Παύλος και οι ευαγγελιστές αναφέρονται στον Ιησού -Yeshu/a- χρησιμοποιούν το ήδη καθιερωμένο ελληνικό ισοδύναμο του Iesous με έναν ήχο «s» στο τέλος».

Και πρόσθεσε: «Όταν η Καινή Διαθήκη μεταφράστηκε στα λατινικά, υπήρξε μια άλλη μικρή αλλαγή, αυτή τη φορά από Iesous μεταγράφηκε ως Iesus».

Όσον αφορά την προέλευση του γράμματος «J», τα γράμματα «I» και «J» ήταν εναλλάξιμα στα κείμενα μέχρι τον 16ο αιώνα, όταν ο Ιταλός γραμματικός Gian Giorgio Trissino έκανε τη διάκριση μεταξύ τους, σύμφωνα με τους μελετητές.

Μέχρι τον 17ο αιώνα ο ήχος του «j» είχε γίνει τόσο διαδεδομένος, που οι μεταφραστές άρχισαν να τον ενσωματώνουν σε βιβλικά ονόματα. Έτσι, το «Iesus» έγινε «Jesus», και ιδού, γεννήθηκε το «Jesus Christ».

Εν τω μεταξύ, τα άλλα ονόματα «Yeshuas», που δεν πέρασαν μια τόσο επική μετατροπή γραμμάτων, μεταφράστηκαν απλώς σε «Joshua», δημιουργώντας έτσι τα αγγλοποιημένα ονόματα στη Βίβλο που χρησιμοποιούνται σήμερα.

«Αυτή είναι μια ιστορία μεταγραφής και απόδοσης ενός ονόματος σε διαφορετικά αλφάβητα: από τα Αραμαϊκά στα Ελληνικά, από τα Ελληνικά στα Λατινικά, και τελικά από τα Λατινικά στα Αγγλικά», εξήγησε η καθηγήτρια Moss.

Δεν είναι, όμως, μόνο το όνομα του Ιησού που εκπλήσσει τους ανθρώπους.

Πολλοί έχουν σοκαριστεί από την ανακάλυψη ότι τα γενέθλια του Ιησού δεν ήταν στην πραγματικότητα στις 25 Δεκεμβρίου. Ο Πάπας Ιούλιος Α’ πιθανότατα επέλεξε την ημερομηνία αυτή τον 4ο αιώνα μ.Χ. για λόγους ευκολίας, ώστε να συμπίπτει με το παγανιστικό φεστιβάλ Saturnalia, που γιορτάζει το χειμερινό ηλιοστάσιο.


ΠΗΓΗ