Τι σου έρχεται πρώτο στο μυαλό μόλις ακούσεις τη λέξη «κόμπρα»; Αν έχεις ζήσει έντονα την περίοδο της καλτ ελληνικής τηλεόρασης, που επηρέασε σε μεγάλο βαθμό και την κυπριακή (οι millenials ξέρουν), το πρώτο πράγμα που θα σου έρθει στο μυαλό είναι οι στίχοι από το τραγούδι «Κόμπρα, είσαι μια Κόμπρα». Ένα τραγούδι που είχε γνωρίσει επιτυχία – κυρίως για τους στίχους του – ιδιαίτερα μετά τη δημοσιοποίησή του στην πλατφόρμα του YouTube γύρω στο 2011. Επιτυχία δηλαδή που κρατάει για περισσότερο από μια δεκαπενταετία.

Πίσω από αυτούς τους στίχους κρύβεται η Βιολέττα Καφουρίδου (Kafourides), που με το ταμπεραμέντο, την τσαχπινιά και τις μοναδικές χορευτικές της ικανότητες (από όσα είδαμε στο YouTube channel της) κερδίζει αμέσως την προσοχή.

Πρόσφατα, σε μια συζήτηση μεταξύ συναδέλφων μπήκα στον πειρασμό να την αναζητήσω, κάτι που δεν ήταν δύσκολο. Της έστειλα μήνυμα και με προθυμία απάντησε στις ερωτήσεις μου. Από την επικοινωνία μας διαπίστωσα πως, παρά το γεγονός πως πέρασαν χρόνια από το πετυχημένο «Κόμπρα», δείχνει τον ίδιο ενθουσιασμό για το τραγούδι και δεν αποκλείει –αν βέβαια της γίνει μια καλή πρόταση– να επιστρέψει στα καλλιτεχνικά δρώμενα. Μου μίλησε για τα αρνητικά σχόλια που είχε δεχθεί, τις στενές φιλίες που διατηρεί με τους φανς της και την αγαπημένη της Κύπρο, τον τόπο καταγωγής της (ναι, είναι Κύπρια).

Αρχικά μιλήστε μας για εσάς. Πού γεννηθήκατε; Πού ζείτε τώρα; Γιατί φύγατε από την Κύπρο;

Γεννήθηκα στη Λευκωσία τον 20ό αιώνα. Είμαι ¾ Κύπρια, ¼ «καλαμαρού». Ο πατέρας της μητέρας μου κατάγεται από την Ελλάδα. Εξαιτίας του πολέμου που είχε ξεσπάσει στην Κύπρο, σε ηλικία 13 ετών, οι γονείς μου αποφάσισαν να μετακομίσουμε στο Ηνωμένο Βασίλειο. Μια χώρα που θα μας πρόσφερε περισσότερη ασφάλεια αλλά και καλύτερες προοπτικές για εργασία. Έτσι, μεγάλωσα, σπούδασα και εργάστηκα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Έγινε για εμένα η δεύτερή μου πατρίδα.


Πολλοί δεν γνωρίζουν ότι κατάγεστε από την Κύπρο. Ποια είναι η σχέση σας με το νησί;

Η Κύπρος είναι η πατρίδα όπου γεννήθηκα. Είμαι στενά συνδεδεμένη με το νησί μας. Έχω όμορφες αναμνήσεις από το Δημοτικό και κάπως άσχημες - λόγω των καταστάσεων - όταν φοιτούσα στο Παγκύπριο Γυμνάσιο. Στην Κύπρο παρακολουθούσα μαθήματα στο κλασικό βιολί από όταν ήμουν 5 ετών μέχρι τα 13 μου, μετά συνέχισα τα μαθήματα μέχρι τα 16 μου εδώ στο Λονδίνο.

Πέρασαν περισσότερα από 10 χρόνια από τότε που ο δίσκος σας που περιείχε το πιο δημοφιλές σας τραγούδι, το «Κόμπρα», έκανε θραύση, τόσο στην Κύπρο, όσο και στην Ελλάδα.

Το «Κόμπρα» το έγραψα γύρω στο 1989 και το ηχογράφησα σε ένα στούντιο στο Λονδίνο το 2001. Όταν ακούστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 2011, έγινε μεγάλη επιτυχία. Είχα εμφανιστεί σε πολλές εκπομπές. Πήγα στην Ελένη Μενεγάκη, στην Ελεωνόρα Μελέτη, στους Φώτη&Μαρία, αλλά και σε εκπομπές στην Κύπρο. Με εξέπληξε το πώς αυτό το τραγούδι εντυπωσίασε τόσο τον κόσμο, που πραγματικά μέχρι και σήμερα, όταν κάποιος αναφέρει την λέξη «Κόμπρα» μηχανικά τού έρχεται στο μυαλό το τραγούδι μου.

Ο χορός στο «Κόμπρα» όπως φαίνομαι στο βίντεο ήταν αυθόρμητος. Αφήνω πάντα τον ρυθμό να με καθοδηγεί. Το τραγούδι λέει για «Κόμπρα», άρα το φιδίσιο λύγισμα, οι φιγούρες από χακά των Μαορί συμβολίζουν την αγριότητα της κόμπρας όταν επιτίθεται. Χρόνια μετά ήρθαν το Wild Dance στην Eurovision και η Beyoncé που επισκέφθηκε τους Maori και χόρεψε χάκα μαζί τους. Όπως σχολίασε μια θαυμάστρια μου: «όταν τα κάνουν ξένες τραγουδίστριες υπάρχει θαυμασμός, αλλά όταν πρόκειται για έναν δικό μας τραγουδιστή, αρχίζουν τα τύμπανα».


Υπάρχει κάποιο κρυφό μήνυμα πίσω από το τραγούδι «Κόμπρα»;

Σίγουρα. Δεν είναι καθόλου τυχαίοι οι στίχοι. Για το «Κόμπρα» εμπνεύστηκα από ένα συγκεκριμένο άτομο, που δεν θέλω να αποκαλύψω. Το άτομο αυτό δεν γνωρίζει ότι υπήρξε η έμπνευσή μου και για άλλα τραγούδια που έγραψα, πολλά από τα οποία αφορούν προσωπικά βιώματα και συναισθήματα που ένιωθα εκείνο το διάστημα. Την αγάπη τη νιώθω βαθιά μέσα μου ως ενέργεια που τίποτα δεν μπορεί να την αντικαταστήσει. Δεν είναι κάτι σωματικό, που θα μπορούσε να περάσει. Είναι ένα συναίσθημα που παραδόξως γεμίζει κάποτε όμορφα τις ζωές μας και κάποτε μελαγχολικά. Είναι κάτι σαν την «Κόπρα» που βασανίζει – κατά κάποιον τρόπο τη ζωή μου- και ταυτόχρονα γίνεται ένας ομφάλιος λώρος που δεν κόβεται.

Ακόμη και σήμερα σε πολλές περιπτώσεις – σε τηλεοπτικά σόου – γίνεται αναφορά στο τραγούδι σας. Περιμένατε ότι θα μείνει στον χρόνο ως ένα χιτ που διασκεδάζει τον κόσμο;

Το «Κόμπρα» είναι ένα φαινόμενο. Δεν περίμενα ότι θα εξακολουθεί να εντυπωσιάζει τον κόσμο μετά από τόσα χρόνια. Βασικά το πρώτο μου χιτ ήταν το «Με λένε» που έπαιζε και στα μπαράκια της Κύπρου.

Η κυπριακή παροικία εδώ στο Λονδίνο θυμάται ακόμη την πρώτη μου επιτυχία, που ήταν το «Έλα Κοντά μου». Στα νιάτα μου έγραφα στίχους, ποιήματα και μουσική. Κάποια από τα κλασικά μου κομμάτια είναι σε παγκόσμιες μουσικές βιβλιοθήκες. Όταν έφυγε από τη ζωή η μητέρα μου, που έπασχε από σοβαρή νόσο, πήρα μια κιθάρα στα χέρια μου και άρχισαν να μου έρχονται τραγούδια με ελληνικούς στίχους όπως «Αχ θα μεθύσω» και άλλα πολλά που βρίσκονται στον δίσκο μου.


Νιώσατε ποτέ να σας υποτιμούν ή να κοροϊδεύουν τους στίχους σας;

Όταν το τραγούδι μπήκε στο YouTube και για αρκετό καιρό μετά, υπήρχαν οι πολυθρονοκριτές – όπως τους λέω εγώ – που έγραφαν για εμένα απίστευτα άσχημα, άδικα, κακόβουλα σχόλια και βρισιές που με πλήγωναν. Τελικά κατάλαβα πως στην ουσία δεν αφορούσαν εμένα αλλά τους ίδιους και έτσι σταμάτησα να ασχολούμαι. Τους απαντούσα «περαστικά». Είναι ένας κόσμος περίεργος, όμως από παιδί είχα μάθει να μη μοιράζομαι με κανέναν κακία και μιζέρια.

Ο κόσμος και οι τότε θαυμαστές σας που δεν σας έχουν ξεχάσει θέλουν να μάθουν πού βρίσκεστε και γιατί αφήσατε τη δισκογραφική σας καριέρα. Γιατί πήρατε την απόφαση να σταματήσετε το τραγούδι;

Παραιτήθηκα από ένα μέρος της ζωής μου γιατί δεν ήθελα να τραγουδήσω στα μπουζούκια και επειδή σε αρκετές περιπτώσεις δεν εκτιμήθηκε η δουλειά μου από συνεργασίες που είχα. Ευχαρίστησή μου είναι να δημιουργώ, να μεταφέρω τα συναισθήματά μου στο χαρτί. Να τραγουδώ για αυτούς που με καταλαβαίνουν. Βέβαια όταν έχω χρόνο ηχογραφώ παλιές μου συνθέσεις για να υπάρχουν όταν φύγω από τη ζωή.


Υπάρχουν θαυμαστές σας που σας αναζητούν μέχρι σήμερα;

Ναι, υπάρχουν ακόμη θαυμαστές που μου στέλνουν μηνύματα και βιντεάκια, και με κάποιους γίναμε φιλαράκια, παρόλο που δεν γνωριστήκαμε ποτέ από κοντά. Κρατάμε επαφή μέσα από σχόλια που μου δίνουν χαρά και ικανοποίηση πως καλά κάνω και μοιράζομαι τα συναισθήματά μου με άλλους. Τους ευχαριστώ παρά πολύ που μου κρατούν παρέα. Αυτό που θα ήθελα είναι να ανακαλύψουν και άλλα τραγούδια μου γιατί το «Κόμπρα» επισκίασε όλα τα άλλα και αυτό δεν είναι καλό για έναν δημιουργό.


Σκέφτεστε να επιστρέψετε με κάποιο τρόπο στα καλλιτεχνικά δρώμενα; Πώς έχουν εξελιχθεί τα όνειρά σας;

Επιστροφή στα καλλιτεχνικά δρώμενα; Θα έλεγα πως μάλλον θα μείνουν σε ένα συρτάρι που θα γράφει έξω «Iδρωμένα» - εκτός βέβαια εάν μου γίνει μια σοβαρή επαγγελματική πρόταση. Τότε βλέπουμε. Όσο για τα όνειρά μου, έμειναν και αυτά κρυμμένα σε ένα άλλο συρτάρι που γράφει έξω «Aν». Πότε όμως μπορεί να γίνουν πραγματικότητα; Όταν θα είμαι 100 ετών και θα κρατάω ένα μπαστούνι σε σχήμα κόμπρας;