Αξιοσημείωτο είναι ότι οι πράξεις αυτές δεν περιορίστηκαν μεταξύ συγγενικών ατόμων, γεγονός που καταρρίπτει την ιδέα πως τέτοια φροντίδα προκύπτει μόνο για λόγους γονιδιακής διατήρησης.
Η Δρ Caroline Schuppli από το Ινστιτούτο Max Planck για τη Συμπεριφορά των Ζώων στη Γερμανία, σχολίασε ότι τα ευρήματα αυτά είναι «πολύτιμα και διαφωτιστικά», τονίζοντας πως θα βοηθήσουν σημαντικά την έρευνα πεδίου.
Σύμφωνα με τη Schuppli: «Οι γνωστικές ικανότητες που απαιτούνται για την εκτέλεση αυτών των ενεργειών – είτε είναι φροντίδα τραυμάτων είτε καθαρισμός – μοιράζονται από κοινού οι άνθρωποι και οι χιμπατζήδες. Είναι πολύ πιθανό οι κοινοί μας πρόγονοι να διέθεταν ήδη αυτές τις ικανότητες».
Η μελέτη δίνει νέα ώθηση στη θεωρία ότι οι πρώιμες μορφές υγειονομικής περίθαλψης δεν είναι καθαρά ανθρώπινο φαινόμενο, αλλά έχουν τις ρίζες τους σε ένα πολύ βαθύτερο εξελικτικό υπόβαθρο. Η φροντίδα προς άλλους – ειδικά όταν δεν υπάρχει προσωπικό όφελος – θεωρείται δείκτης υψηλής συναισθηματικής και κοινωνικής νοημοσύνης.
Αν επιβεβαιωθούν περαιτέρω τέτοια περιστατικά, θα μπορούμε να μιλάμε για μια κοινωνική συμπεριφορά βασισμένη στην ενσυναίσθηση, η οποία δεν περιορίζεται στο είδος μας, αλλά αποτελεί κοινή εξελικτική κληρονομιά.
Με πληροφορίες από Lifo, Guardian