Τον Γιώργο Χατζηπιερή τον γνώρισα πριν από μια δεκαετία. Τότε ήταν που μόλις είχε κυκλοφορήσει ο «Τεμπέλης Δράκος», η πρώτη του δουλειά με παιδικά τραγούδια. Έκτοτε έχει κάνει σπουδαία πράγματα. Κυκλοφόρησε την «Επιστροφή του Τεμπέλη Δράκου», είδε και τις δυο δουλειές του να καθιερώνονται και να γίνονται «κλασικοί» δίσκοι με παιδικά τραγούδια, σε Κύπρο αλλά και Ελλάδα, δουλεύει συνεχώς στο μυαλό του την ιδέα να παρουσιάσει τις δουλειές του και σε μορφή θεάτρου ή μιούζικαλ, έγραψε μουσική για τον ΘΟΚ, έκανε συναυλίες, ενώ μέσα σε όλα αυτά δεν σταμάτησε ποτέ να διαβάζει παραμύθια στα παιδιά του και να προσπαθεί να τους καλλιεργήσει τη φαντασία με κάθε τρόπο.

«Η φαντασία είναι το αντίβαρο της πεζότητας που ζούμε στην καθημερινότητά μας. Για να ισορροπήσεις στη γη θα πρέπει να έχεις το ένα σου πόδι στον αέρα, έγραψε ο Ελύτης. Η φαντασία σού ανοίγει άλλους κόσμους, με χρώματα, εικόνες και μελωδίες, σε ελαφρύνει από τη μουντίλα και τα βάσανα της ζωής. Όταν καλλιεργείς τη φαντασία, βλέπεις τη ζωή μέσα από πιο πολλά ‘μεγαπίξελς’ και τελικά γίνεσαι καλύτερος  άνθρωπος».

Τυχερός άνθρωπος ο Γιώργος Χατζηπιερής και σπουδαίος δημιουργός! Αυτή την περίοδο βρίσκεται στη διαδικασία παραγωγής ενός τρίτου δίσκου με παιδικά τραγούδια, ενώ παράλληλα θα ακούσει και τα τραγούδια του να εκτελούνται από μια συμφωνική ορχήστρα!

 

Η δεκάχρονη διαδρομή του «Τεμπέλη Δράκου»

Ο Τεμπέλης Δράκος απέκτησε μια προσωπική, δική του, δυναμική, πέρα από μένα, αγαπήθηκε πάρα πολύ από τον κόσμο, όχι μόνο στην Κύπρο αλλά στο πανελλήνιο. Ήταν για μένα μεγάλη καταξίωση αφού πιστεύω πως όταν δρας πολιτιστικά, πρέπει το σημείο αναφοράς σου να είναι όλη η Ελλάδα και όχι ο μικρόκοσμος της Κύπρου. Είναι σε όλα τα σχολεία, σε όλα τα νηπιαγωγεία. Στην Κύπρο έδωσε μεγάλο έναυσμα το τραγούδι «Το σκουλουκούι» που εξελίχθηκε σαν λαϊκό, αφού λόγω και τη συμμετοχής της Ελευθερίας (Αρβανιτάκη) πήγε σε όλα τα στρώματα, αλλά και επειδή ήταν ένα εύληπτο, ωραίο τραγουδάκι. Στην Ελλάδα αγαπηθήκαν άλλα τραγούδια και κυρίως το «Ελεφαντάκι» με τον Δεληβοριά, αυτό τουλάχιστον φαίνεται από τα hits στο youtube, αφού έχει περισσότερα από 2,5 εκατομμύρια views. Έχει ήδη μεγαλώσει μια γενιά με τα τραγούδια τού «Τεμπέλη Δράκου» και είναι πραγματικά παράξενο να βλέπεις ένα δεκαεξάρη να ακούει το ελεφαντάκι και να λέει «βρε τι μου θυμίζεις τώρα, τα παιδικά μου χρόνια...».

 

Η Λιλιπούπολη ως κίνητρο για δημιουργία

Η «Λιλιπούπολη» είναι μια δουλειά που έγινε στη δεκαετία του ’80 και είναι αξεπέραστη. Δεν θέλω να τη χρησιμοποιήσω ως μέτρο σύγκρισης, απλώς τη χρησιμοποιώ ως κίνητρο για δημιουργία. Ήταν τόσο εμπνευσμένη δουλειά και τόσο ολοκληρωμένη που δεν νομίζω να την πλησιάσει ποτέ κανένας. Αλλά ούτε πρέπει να συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα, έγινε τη συγκεκριμένη στιγμή, με τους συγκεκριμένους συντελεστές και δημιούργησε έτσι ένα στίγμα στον ελληνικό μουσικό χώρο.

Γίνονται αρκετά πράγματα που δεν είναι παιδικά αλλά παιδιάστικα -αυτά που θεωρούν ότι τα παιδιά είναι ένα άλλο είδος κατηγορίας ανθρώπων που πρέπει να τους λες «λα, λα, λα» για να χαίρονται.

Πρόσφορο το έδαφος αλλά δύσκολο το έργο

Είναι πολύ δύσκολο να φτιάξεις παιδικά τραγούδια αφού χρειάζεται να συνδυάσεις την έμπνευση με την απόλυτη ειλικρίνεια. Γίνονται αρκετά πράγματα που δεν είναι όμως παιδικά αλλά παιδιάστικα. Τα παιδιάστικα είναι αυτά που θεωρούν ότι τα παιδιά είναι ένα άλλο είδος κατηγορίας ανθρώπων που πρέπει να τους λες «λα, λα, λα» για να χαίρονται. Όμως, τα παιδιά είναι ολοκληρωμένοι άνθρωποι, ολοκληρωμένες προσωπικότητες και απευθύνομαι προς αυτά ως ίσος προς ίσον. Αλλά ταυτόχρονα από απόλυτο σεβασμό στις παιδικές ψυχές που καταγράφουν ανεξίτηλα, φροντίζω το υλικό να είναι άρτιο, οι λέξεις να είναι απλές, οι στίχοι να είναι τονισμένοι σωστά, τα όργανα να είναι φυσικά, οι οργανοπαίκτες και οι ερμηνευτές να είναι επαγγελματίες αλλά και ευαίσθητοι άνθρωποι. Βεβαίως, δεν αρκεί μόνο αυτό, αφού πρέπει και τα παιδιά από την πλευρά τους να σε αποδεχτούν και αποδεικνύεται ότι είναι πολύ αυστηροί κριτές. Όταν κάνεις μουσική για παιδιά πρέπει να είσαι πραγματικά ειλικρινής με αυτό που κάνεις. Δεν θέλει να βάζεις τον εγκέφαλό σου να δουλεύει, πρέπει να δουλεύεις περισσότερο με την καρδία σου. Και πρέπει να κρίνεις συνεχώς αυτό το πράγμα, πρέπει να είσαι σε ένα καθεστώς αυτοκριτικής, να λες αυτό το πράγμα είναι καλό, αυτό είναι αληθινό και αυτό ψεύτικο. Ότι είναι ψεύτικο αποβάλλεται, ότι είναι αληθινό μένει.

Ο Τεμπέλης Δράκος έχει οπαδούς από όλες τις ηλικίες. Από ανθρώπους που δεν έχουν πληγεί από τη σοβαροφάνεια και δεν έχουν σταματήσει να αναζητούν, να μαθαίνουν και να απορούν.

Πηγη φωτογραφίας: Time For Fun

Ο παιδικός κόσμος σε σχέση με τον κόσμο των μεγάλων

Παρατηρώντας τα παιδιά βλέπουμε ότι έχουν πολλά χαρακτηριστικά των μεγάλων. Έχουν και κυνικότητα και εκδικητικότητα, αλλά αυτό που έχουν περισσότερο είναι μια καθαρή ελπίδα για το μέλλον, μια απίστευτη αχαλίνωτη φαντασία. Έχουν περιέργεια, έχουν την απορία, οπότε έχουν τη δυνατότητα να μαθαίνουν και να διαμορφώνονται. Αυτό που τα παιδιά είναι ένα υλικό προς πλάση, σαν το ζυμάρι, εμείς οι μεγάλοι πλέον δεν το έχουμε. Είμαστε πλέον στερεοποιημένοι, οι περισσότεροι από εμάς. Όσοι προσπαθούν και μαθαίνουν και πάντα λεν ‘ποτέ δεν θα σταματήσω να μαθαίνω ή να απορώ’, θεωρώ ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι ακόμα παιδιά. Επίσης, τα παιδιά δεν υποκρίνονται, με τον τρόπο που υποκρινόμαστε εμείς. Όταν θέλουν να σου πουν κάτι, θα σου το πουν κατάματα. Δεν έμαθαν τις κοινωνικές συμβάσεις με τις οποίες ζει ο κόσμος.

Το δικό μας κέρδος μέσω της σχέσης μας με τα παιδιά

Έγραψα ένα τραγούδι για τον πατέρα, στο δεύτερο δίσκο, που μέσα έχει όλα τα συναισθήματα για το πώς εκλαμβάνω τη σχέση μου με τα παιδιά. «Θα με κρατήσεις αγκαλιά, τα μαλλιά μου θα χαϊδέψεις και ότι σου πω θα το πιστέψεις». Χαζεύουμε με τα μωρά. Οι πιο ωραίες στιγμές είναι, όταν επικοινωνείς με τα παιδιά σου, είτε μέσω ενός παιχνιδιού είτε μέσω μιας μουσικής ακρόασης. Πάντοτε όμως θα πρέπει να φροντίζουμε να έχουμε κοινούς τόπους. Διαβάζοντας, για παράδειγμα, ένα βιβλίο, να το κάνουμε όχι μόνο για να το ακούσει το μωρό αλλά για να το χαρούμε κι εμείς. Όχι να βάλουμε μια μουσική και να την επιβάλουμε στο μωρό. Το ιδανικό είναι να την χαίρεσαι κι εσύ μαζί με το μωρό. Να πηγαίνεις ένα περίπατο, όχι διδακτικά, αλλά πρώτα να αρέσει σε σένα ο τόπος που θα πας. Να συνυπάρχεις μαζί με το μωρό. Να έχεις εμπειρίες κοινές. Να μην έχεις απόσταση. Να είσαι πάντα κοντά, δίπλα. Και παράλληλα, να τους δίνεις και τον αέρα της ελευθερίας. Είναι δυο πράγματα. Το ένα είναι να μην τους καταπιέσεις την αυτονομία και την ελευθερία, να τους αφήσεις να αναπτύξουν τις σχέσεις τους και να παρακολουθείς διακριτικά, αλλά να φροντίσεις πάντα να υπάρχουν κοινοί τόποι.

Οι ηλικίες στις οποίες απευθύνονται τα τραγούδια του

Τα τραγούδια μου απευθύνονται σε αγνές και παιδικές ψυχές. Επομένως η ηλικία δεν έχει σημασία. Ο Τεμπέλης Δράκος έχει οπαδούς από όλες τις ηλικίες. Από ανθρώπους που δεν έχουν πληγεί από τη σοβαροφάνεια και δεν έχουν σταματήσει να αναζητούν, να μαθαίνουν και να απορούν. Όταν γράφω τα τραγούδια δεν έχω στη σκέψη μου συγκεκριμένη ηλικιακή περιοχή. Θέλω να αρέσουν πρώτα σε μένα.  Από τα μηνύματα πάντως που παίρνω μαθαίνω ότι τα παιδιά μέχρι τα 10 τα ακούνε με πολύ ενδιαφέρον. Και το κυριότερο, τα ακούουν και τα χαίρονται μαζί με τους γονείς τους.

Στο στούντιο μαζί με τους Μάριο Τακούσιη (πάνω) και Μιλτιάδη Παπαστάμου για τις ανάγκες της ηχογράφισης του τρίτου δίσκου που φτιάχνεται αυτή την περίοδο

 

Οι συντελεστές του καινούργιου δίσκου

Με τα χρόνια ο Τεμπέλης Δράκος έχει συγκροτήσει μια μεγάλη ομάδα από φίλους μουσικούς οι οποίοι θα είναι και οι συντελεστές στο νέο δίσκο. Τις ενορχηστρώσεις τις έχει αναλάβει ο μόνιμος συνεργάτης Μάριος Τακούσιης, πολύ ταλαντούχος μουσικός που πραγματικά δίνει στο υλικό πνοή και ενέργεια. Θα ερμηνεύσουν τα τραγούδια η Ελευθερία Αρβανιτάκη, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, ο Φοίβος Δεληβοριάς, η Σοφία Παπάζογλου, ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Δώρος Δημοσθένους, η Ελένη Τσαλιγοπούλου, η Λιζέτα Καλημέρη, ο Απόστολος Ρίζος, η Μαριαστέλα Τζανουδάκη, παιδική χορωδία και οι Monsieur Doumani. Ένα μέρος των τραγουδιών, τα μισά περίπου, προέρχονται από τη μουσική που έγραψα για δύο θεατρικές παραστάσεις του ΘΟΚ, τον «Τρελαντώνη» και τις «Τρεις πριγκίπισσες που χόρευαν και τραγουδούσαν». Επέλεξα τραγούδια που μπορούσαν να σταθούν και από μόνα τους, εκτός θεατρικού κειμένου και πλοκής, τα οποία ενορχηστρώσαμε ξανά. Προσθέσαμε μετά κάποια καινούργια τραγούδια έτσι που στο τέλος να έχουμε 11 τραγούδια και 3 ορχηστρικά.

 

Ότι είναι ψεύτικο αποβάλλεται, ότι είναι αληθινό μένει.

Ο «Τεμπέλης Δράκος» από συμφωνική ορχήστρα

Με προσέγγισε η Συμφωνική Ορχήστρα Κύπρου και ο μαέστρος της Άλκης Μπαλτάς για να παρουσιάσουν μερικά από τα τραγούδια του Τεμπέλη Δράκου.  Ήταν μια πολύ τιμητική πρόταση αφού η ορχήστρα είναι αξιόλογη και ο κύριος Μπαλτάς είναι ένας σπουδαίος μαέστρος. Ανέλαβε μάλιστα ο ίδιος να ενορχηστρώσει ξανά τα κομμάτια για συμφωνική ορχήστρα. Θα γίνουν δύο συναυλίες στις 22 και 23 Μαΐου. Η πρώτη στο υπαίθριο θέατρο του Πολιτιστικού Ιδρύματος της Τράπεζας Κύπρου και η δεύτερη στο Πάρκο Ακροπόλεως, στo πλαίσιο του φεστιβάλ «Η ορχήστρα είναι η πόλη: Το Πάρκο της Μουσικής». Η παραγωγή είναι της Συμφωνικής Ορχήστρας. Εγώ απλώς βοήθησα στο να επιλέξουμε τα τραγούδια και τους τραγουδιστές. Θα συμμετέχουν η Σοφία Παπάζογλου, ο Φοίβος Δεληβοριάς, ο Δώρος Δημοσθένους και η Μαριαστέλλα Τζανουδάκη. Από εκεί και πέρα, θα είμαι κι εγώ ένας ακροατής και αναμένω με περιέργεια να ακούσω το αποτέλεσμα.

«Η ορχήστρα είναι η πόλη: Το Πάρκο της Μουσικής»

Παρασκευή 22 Μαΐου, Πολιτιστικό Ίδρυμα Τράπεζας Κύπρου, πλατεία Φανερωμένης, ώρα 19.30

Σάββατο 23 Μαΐου, Πάρκο Ακρόπολης, Λευκωσία, ώρα 18.30.

Είσοδος ελεύθερη.

Πληρ. 22463144.

 

Πάτησε ΕΔΩ για να διαβάσεις όλες τις πληροφορίες για τις δύο επερχόμενες συναυλίες της Συμφωνικής Ορχήστρας Κύπρου.

* Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε αρχικά στο Time Out Cyprus, τεύχος Μαΐου 2015.