Σημερινή και κυπριακή είναι και η κεντρική φωτογραφία (Τρίτη, 8 Σεπτεμβρίου 2015)

Το συμπαθέστατο ζώο με τον γιαβάς-γιαβάς βηματισμό, τα πελώρια, σαρκώδη χείλη και τα king size στενόμακρα ρουθούνια, συναντάται παντού στη Μέση Ανατολή. Στο νησί μας έχει όμως και δυστυχώς τις τελευταίες δεκαετίες εξαλειφτεί.

Τις περισσότερες μαζεμένες καμήλες στην Κύπρο τις βρίσκεις πια στο σχετικό πάρκο που υπάρχει στον Μαζωτό από το 1998. Συγκεκριμένα καμιά πενηνταριά - εξηνταριά, μας πληροφορεί ο ιδιοκτήτης κύριος Ξενοφών. Χώρα καταγωγής τους το Ισραήλ.

Σε αντίθεση με τα περισσότερα ζωντανά του πλανήτη τούτου, για την καμήλα η πυκνή σκόνη δεν αποτελεί και μέγα θεματάκι, αντίθετα. Τούτες τις μέρες που πνιγόμαστε στη σκόνη, μας λέει ο κύριος Ξενοφώντας που τις παρατηρεί καθημερινά, έχουν τις βλεφαρίδες τους κατεβασμένες, τη μύτη τους κλειστή και αναπνέουν μόνο από το στόμα. Κάτι σαν αυτόματος μηχανισμός προστασίας δηλαδή, αφού η σκόνη και η άμμος είναι το φυσικό τους περιβάλλον.

Πάνω σε μία καμήλα του πάρκου μπορούν να κάτσουν δύο, τρία ή τέσσερα άτομα, τα δύο όμως πρέπει να είναι πολύ μικρά παιδάκια. Εκτός από το σουλατσάρισμα παρέα, οι επισκέπτες στο πάρκο μπορούν επίσης να τις ταΐσουν χαρούπια.

Γενικώς ομιλούντες, οι καμήλες είναι veggie, αφού τρώνε τα πάντα εκτός από κρέας. Αδυναμία έχουν στο κριθάρι και τη σιταροπούλα ενώ μπορούν να τρέφονται για εβδομάδες ολόκληρες με αποξηραμένα  χόρτα  και  στην  ανάγκη  ακόμη και με  παλιά  καλάθια και  μεταχειρισμένες ψάθες. Μεγάλη  προτίμηση  έχουν  στους   τρυφερούς  κλώνους των δένδρων που μπορούν να αποκόπτουν μόνο με τα χείλη τους.

Σε ένα ποσοστό 99% είναι ζώα φιλικά με τους ανθρώπους. Η πιθανότητα μια καμήλα να είναι άγρια και να μην ιππεύεται είναι πολύ απομακρυσμένη και για να σε πειράξει πρέπει πρώτα εσύ να την πειράξεις.

Στα δεκαεφτά χρόνια λειτουργίας του πάρκου στον Μαζωτό, δεν σημειώθηκε ποτέ κάποιο κουλό περιστατικό και όλα κυλούν ρόδινα με βόλτες, ταΐσματα και σέλφις.

Το γάλα της καμήλας είναι θησαυρός και θεωρείται εξαιρετικά θρεπτικό για τον άνθρωπο, αφού πολλές είναι οι αρρώστιες που λένε πως θεραπεύει. Ιδιαίτερα ωφέλιμο είναι για τα μωρά με αυτισμό.

Σε περασμένους αιώνες η χρήση της καμήλας στην Κύπρο ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη ως μέσο διακίνησης και μεταφοράς, τόσο για ανθρώπους όσο και για εμπορεύματα. 

Η «ιστορική» κυπριακή καμήλα ανήκει στο είδος «δρομάδα» επειδή είχε έναν μόνο ύβο (καμπούρα). Η δρομάδα είναι μεγαλόσωμη και αντέχει πολύ βάδισμα. Μπορούσε να μεταφέρει στη ράχη της φορτίο με διακόσιες πενήντα οκάδες, κάτι που κανένα άλλο ζώο δενμπορούσε να κατορθώσει για τόσο μεγάλες αποστάσεις.

Κάποιος ξένος εξερευνητής στην Κύπρο είχε διηγηθεί πως η καμήλα που την είχε σαν υποζύγιο, έφαγε με πλήρη άνεση αγκάθια που του είχαν σχίσει τα υποδήματα του.

Οι καμήλες χρησιμοποιούνταν ως μέσο μεταφοράς κυρίως στις πεδινές περιοχές του νησιού, χωρίς όμως να απουσιάζουν εντελώς και από τις ορεινές. Τα περισσότερα εμπορεύματα, για παράδειγμα, από τα ορεινά στα πεδινά και τούμπαλιν με καμήλες είναι που μεταφέρονταν.

Η  παράδοση  αναφέρει πως στο  μοναστήρι  του Κύκκου,  κατά  την  τελευταία ανοικοδόμηση του  ύστερα  από την αποτέφρωση του από πυρκαγιά, όλα τα οικοδομικά υλικά και ιδίως οι πέτρες μεταφέρθηκαν εκεί με καμήλες.

Εκτός από όλα τα πιο πάνω, η κυπριακή  καμήλα έχει προσφέρει στους ανθρώπους του νησιού το  κρέας,  το μαλλί  και το …  κόπρι της. Το κρέας το επεξεργάζονταν οι Αρμένηδες και έφτιαχναν τον αυθεντικό, παραδοσιακό παστουρμά. Το μαλλί της χωρίζεται σε σκληρό και μαλακό, το σκληρό χρησιμοποιούνταν για την κατασκευή σχοινιών και με το μαλακό έπλεκαν χοντρές φανέλες, κιλίμια, κλινοσκεπάσματα κι άλλα. Το κόπρι της είναι άφθονο εξαιτίας της πολλής τροφής  που  καταναλώνει και διαλύεται  εύκολα στα  χωράφια σε δυο χρόνια. Από τον πρώτο, όμως, χρόνο παρέχει στον φιλόδοξο γεωργό σημαντικά οφέλη στη σοδειά του.

Και τρία ωραία εξτραδάκια:

Σύμφωνα με τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο, η καμήλα αποτελεί βιβλικό σύμβολο του Διαβόλου και στη ράχη της θα εμφανιστεί ο Αντίχριστος.

Το νερό που χρειάζεται το παίρνει από το λίπος που έχει αποθηκευμένο στις καμπούρες της.

Οι καμήλες μπορούν να οσμιστούν το νερό από μακριά και να κατευθύνουν ολόκληρο το καραβάνι προς τα εκεί.