Περπατώντας ένα μεσημέρι στον πεζόδρομο του Δασουδιού και στο πλαίσιο μιας κάζιουαλ προσηλυτιστικής προσέγγισης από έναν περαστικό Μάρτυρα που βρέθηκε μπροστά μου, και που αφορούσε σε ένα επερχόμενο σχετικό ιβέντ «που θα ήταν πολύ μεγάλο», σκέφτηκα αμέσως πως ως θέμα θα ενδιέφερε. Το πρότεινα στον μεσήλικα κύριο, του άρεσε, και υποσχέθηκε σύντομα να επικοινωνήσει μαζί μου, όπως και έκαμε, λίγες μέρες μετά.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά είναι ασφαλώς και για αρκετούς από εμάς, ότι πιο καλτ υπάρχει εκεί έξω. Για πορωμένα μέλη άλλων χριστιανικών δογμάτων είναι τα αιρετικά πρόβατα του ποιμνίου που έχουν ξεστρατίσει σε περίεργα μονοπάτια ενώ για τους ίδιους η θρησκεία τους είναι σαφώς η βαθύτερη και μόνη σωτήρια αλήθεια του κόσμου τούτου, που έχει αναβιώσει τώρα που ζούμε τις «έσχατες μέρες». Η ειλικρινής μου, πάντως, απορία, με αφορμή και πρόσφατες ανακοινώσεις από τη ΝΑΣΑ, εάν η μάχη του Αρμαγεδδώνα που πιστεύουν πως πλησιάζει θα επηρεάσει και άλλους πλανήτες, δεν απαντήθηκε.

 

Με εκείνα, επομένως, και με τούτα, βρεθήκαμε στο Παλαί Ντε Σπορ της Λεμεσού, τη μεγαλύτερη και πιο επιβλητική, όπως χαρακτηρίζεται, αρένα πολλαπλών εσωτερικών χώρων στην Κύπρο, όπου οι Μάρτυρες συναθροίζονται μία φορά τον χρόνο για να κάνουν τα διάφορα τελετουργικά τους και να βαφτιστούν.

 

Ορχηστρική μουσική, τραγούδι, προσευχές, θέατρο (που ονομάζουν Δράμα), ομιλίες, «Γραφικές», όπως τις αποκαλούν, διαλέξεις και βουτιές για τους νεοβαπτισθέντες με τα ρούχα που φορούν σε πλαστική πισινούλα διανθίζουν το πρόγραμμα ενός πολυάσχολου και κατανυκτικού διημέρου, στο οποίο τρεις περίπου χιλιάδες Μάρτυρες από όλο το νησί μαζεύονται για να διαλογιστούν και «Να μιμηθούν τον Ιησού», όπως τιτλοφορήθηκε το θέμα της φετινής διάλεξης.

 

Με γλυκό χαμόγελο και παγωμένα μπουκαλάκια νερό μας υποδέχθηκε στην είσοδο ο συμπαθέστατος κύριος με τον ασύρματο και το ρεπούμπλικα καπέλο, ενώ εξαιρετικά φιλόξενοι θα λέγαμε πως ήταν αδιαμφισβήτητα όλοι ανεξαιρέτως οι Μάρτυρες που μας «ανέλαβαν», και που με σπάνια σχολαστικότητα και ειλικρινή και ανιδιοτελή καλή διάθεση και προθυμία μας ξενάγησαν στον χώρο.

Στη συνέλευση, μας ειπώθηκε, λειτουργούν ξεχωριστά τμήματα για τους ελληνόφωνους, ρωσόφωνους, αραβόφωνους, βουλγαρόφωνους και ρουμανόφωνους συμμετέχοντες καθώς και ειδικά τμήματα σε νοηματική γλώσσα. Οι αγγλόφωνοι και οι Ασιάτες μαζεύτηκαν φέτος άλλη μέρα και σε άλλο venue, «αφού όλους μαζί δεν τους χωρούσε».

Επιπλέον, για να είναι κοντύτερα στα αποχωρητήρια οι ηλικιωμένοι τοποθετούνται επίσης σε ξεχωριστό μέρος ενώ αρκετές ήταν οι φορές που με υπερηφάνεια οι ξεναγοί μας, μας πληροφορούσαν για το πόσο καθαρό και περιποιημένο παραμένει το στάδιο μετά την ολοκλήρωση της εκδήλωσης.

 

Στο μέσο του γηπέδου και μπροστά από τη σκηνή κάθονται τα άτομα που πρόκειται να βαφτιστούν ενώ οι ομιλίες που γίνονται κυμαίνονται από δημόσιες εξιστορήσεις στο μικρόφωνο προσωπικών εμπειριών και βιωμάτων, σε στυλ ομαδικής ψυχοθεραπείας, μέχρι ανάγνωση και ανάλυση αποσπασμάτων από τα ευαγγέλια, με τίτλους όπως «Παρατηρήστε τα Πουλιά και τα Κρίνα», «Να Έχετε Αλάτι Μέσα Σας», «Χτίστε το Σπίτι σας Πάνω στον Βράχο», «Φύγε, Σατανά!», «Ευτυχισμένοι είναι οι Ειρηνοποιοί», «Εισακούστηκε Χάρη στο Θεοσεβή του Φόβο» και άλλα.

Παράλληλα, σε καμία περίπτωση αδιάφορα δεν μπορούσαν να περάσουν τα outfits των συμμετεχόντων.

Ανεξαρτήτου ηλικίας και σωματικής διάπλασης, οι άνδρες φορούσαν σχεδόν όλοι πουκάμισα, γραβάτες ή παπιγιόν ενώ οι γυναίκες ήταν στο σύνολό τους old school και συντηρητικά και καθωσπρέπει ντυμένες, με ένα συνδυασμό φλοράλ μοτίβων, με άλλοτε γήινες αποχρώσεις και άλλοτε έντονα χρώματα, να κυριαρχεί.

 

Ο Χριστός έκανε πλήρη κατάδυση στο νερό και έτσι βαφτίζουμε και εμείς, μας εξήγησαν την ώρα της βάφτισης που γινόταν σε μια φουσκωτή, πλαστική πισίνα στο πίσω, εξωτερικό μέρος του αθλητικού κέντρου.

Η βάφτιση πραγματοποιείται με τη βοήθεια τριών «ώριμων ανδρών αδερφών/υπηρετών» ντυμένων στα λευκά και οι βαπτισθέντες to be καρτερούν υπομονετικά τη σειρά τους μέχρι να μπουν μέσα στην πισινούλα, χωρίς να βγάλουν τίποτα από τα ρούχα που φορούν.

 

Σε ό,τι αφορά αυτή καθαυτή τη διαδικασία της βάφτισης, διαρκεί για τον καθένα και την καθεμία (πρώτα οι άνδρες και μετά οι γυναίκες) γύρω στα δέκα με είκοσι δευτερόλεπτα: μπαίνεις στη πισίνα, το νερό σε καλύπτει μέχρι την κοιλιά, κλείνεις τη μύτη, ο αδερφός σε ρίχνει μέσα στο νερό, σε βγάζει, βγαίνεις, σκουπίζεσαι, αυτό ήταν.

Οι νεοβαπτισθέντες ήταν όλων των ηλικιών και των φυλών, «αρκεί να έχουν τη δυνατότητα να το αποφασίσουν μόνοι τους», και το όλο σκηνικό συμπληρώθηκε ευχάριστα με φωτογραφίες, σέλφι sticks, συγκίνηση και χειροκροτήματα.

«Αν βαφτιστεί η κόρη μου θα μου δώσει τη μεγαλύτερη χαρά αλλά δεν θα της το επιβάλω, ο καθένας βαφτίζεται όποτε και εάν θέλει» μας διευκρίνισε χαρακτηριστικά ένας από τους ξεναγούς.

 

Μιλήσαμε με τον 19χρονο «Σ» από τη Λεμεσό, ο οποίος μας είπε πως δεν κάνει στρατό γιατί είναι εναντίον των όπλων και αντ’ αυτού προσφέρει εθελοντικά κοινωνική υπηρεσία σε δημόσιο νοσοκομείο, αφού «μελετώντας την Αγία Γραφή έχει διδαχθεί να δείχνει αγάπη και είναι πρόθυμος να κάνει μια οποιαδήποτε δουλειά για το κράτος παρά να πάει στο στρατό».

Το ότι είναι μάρτυρας του Ιεχωβά, προσέθεσε, τον κάνει να νιώθει πολύ χαρούμενος, «αφού έχει μια καλύτερη σχέση με τον Θεό και προσπαθεί να ενεργεί όπως ο ίδιος ο Χριστός». Μέχρι την ημέρα του γάμου του, μας ομολόγησε, δε θα κάνει σεξ.

Κάτι αντίστοιχο μας είπε και η 17χρονη «Ε» από τη Λευκωσία, η οποία «βαφτίστηκε επειδή αγαπά τον Θεό και περιμένει τις πλούσιες ευλογίες που της έχει υποσχεθεί» και δεν θα πλαγιάσει στο κρεβάτι με κάποιον άνδρα μέχρι να παντρευτεί.

 

Συνολικά στην Κύπρο υπάρχουν περίπου 38 Αίθουσες Βασιλείας, όπως ονομάζονται οι χώροι συναθροίσεων και το ετήσιο πρόγραμμα αποφασίζεται για όλους τους Μάρτυρες παγκοσμίως (8, 2 εκατομμύρια σε 239 χώρες) στα κεντρικά τους γραφεία που βρίσκονται στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης.

Αυτό που οι ίδιοι ουσιαστικά πιστεύουν πως τους διακρίνει από τους λοιπούς χριστιανούς είναι πως είναι «οι μόνοι αυθεντικοί χριστιανοί», αφού ακολουθούν κατά γράμμα, όπως υποστηρίζουν, το κείμενο της Αγίας Γραφής. «Ακολουθούμε τα γραφικά πρότυπα και είμαστε όλοι ίσοι γι’ αυτό και προσφωνούμε ο ένας τον άλλον αδερφό και αδερφή».

 

Να σημειώσουμε, τέλος, πως κάποιες ερωτήσεις που τους στείλαμε γραπτώς μετά τη συνέλευση και που αφορούσαν σε πολυσυζητημένες συνήθειες τις καθημερινότητάς τους, για τις οποίες αρκετοί συμπολίτες μας έχουν απορία, δεν έγινε εκ μέρους τους δεκτό να απαντηθούν, αφού, όπως μας τόνισαν επανειλημμένα, «όλες οι απαντήσεις βρίσκονται μέσα στην Αγία Γραφή».

Μας έγινε, ωστόσο, ξεκάθαρο, πως το κάπνισμα, οι προγαμιαίες και οι ομόφυλες σχέσεις και οι μεταγγίσεις αίματος, δεν είναι για τους ίδιους πράγματα ηθικά ορθά ενώ σχετικά με το γιατί το μήνυμα τους πρέπει να διαδίδεται από πόρτα σε πόρτα η απάντηση έχει να κάνει με τη σημασία τα λόγια του Θεού τους «να περνούν από στόμα σε στόμα».