Αλλού, όπως για παράδειγμα στη Γαλλία, η ξυρισμένη γυναικεία μασχάλη αποτελεί την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα της αξύριστης. Κάτι παρόμοιο, αν και όχι στον βαθμό του γαλλικού βασιλείου των μποέμ, ισχύει για τη Γερμανία και τις λοιπές χώρες της «πολιτισμένης» δυτικοευρώπης.

Ταυτόχρονα και λίγο ανατολικό-νοτιότερα, στη μητέρα Ελλάδα, ένα από τα (πολλά) ενδεικτικά στοιχεία για να αναγνωρίσει ένας Κύπριος φοιτητής μια συμπατριώτισσα του είναι το βελούδινο στάνταρ αποτριχωμένο της χέρι, μια τακτική όχι ιδιαίτερα διαδεδομένη ανάμεσα στις Ελλαδίτισσες συμφοιτήτριες του.

Όπως λοιπόν είναι γνωστό, το κοινωνικό καθεστώς γύρω από τη γυναικεία αποτρίχωση στην Κύπρο είναι ολίγον τι αυστηρό.

Σε μία χώρα όπου το να είσαι άνδρας και να έχεις τρίχες αποτελεί statement υπάρχουν και γυναίκες που δε θέλουν να αποτριχώνονται, είτε γιατί βαριούνται ή/και δυσανασχετούν να ασχολούνται με τρίχες είτε για να νιώθουν κοντύτερα στη φύση τους, πιο απελευθερωμένες κι άλλα τέτοια συναφή.

Πόσο συνεπώς αντρική υπόθεση είναι οι τρίχες; Δεν επιθυμούν να νιώθουν σέξι οι τριχωτές γυναίκες; Πώς αντιλαμβάνονται το sexiness; Θα έβγαιναν με ένα αγόρι που αποτριχώνεται παντού; Είναι τα γκέι κορίτσια που δεν αποτριχώνονται; Πόσο επιβάλλεται η κοινωνία στη φύση της γυναίκας; Δεν γίνονται δέκτες αρνητικών σχολίων για τις τρίχες τους από τον κοινωνικό τους περίγυρο οι κοπέλες αυτές;

(Σημείωση: Όλες οι φωτογραφίες πλην μίας προέρχονται από το hashtag #hairy armpits στο instagram. Καμία δε σχετίζεται με τις συνεντευξιαζόμενες)

Ελένη, 33, δασκάλα γιόγκα

Η 33χρονη Ελένη, δασκάλα γιόγκα, θεωρεί γενικώς την αποτρίχωση παρά φύσιν και ανθυγιεινή για το σώμα.

«Το κοινωνικό πρότυπο επιβάλλει δέρμα λαμπερό και τρυφερό, αυτό όμως για το σώμα δεν είναι φυσικό. Προσωπικά έχω και πολύ ευαίσθητο δέρμα που ιδιαίτερα μετά από μία αποτρίχωση με μέλι ερεθίζεται και βγάζει σπυράκια που μπορεί να μείνουν για ολόκληρους μήνες. Με το ξυραφάκι μπορεί να φύγουν συντομότερα αλλά και εκείνο το αποφεύγω γιατί εκεί έχεις άλλα θέματα. Ούτε λέιζερ θα έκανα λόγω της ακτινοβολίας».

Η Ελένη δε νιώθει πάντως εκατό τοις εκατό χίπισσα. «Ως ένα βαθμό ίσως ναι. Μάλλον περισσότερο εναλλακτική θα έλεγα».

Η αποτρίχωση δεν της αρέσει κυρίως λόγω του πόνου που νιώθει αλλά και επειδή βαριέται.

«Αν δεν έχεις λεφτά να πας σε αισθητικό πρέπει να την κάνεις μόνη σου, μια διαδικασία που μπορεί να σου πάρει ώρες».

Εάν ζούσε σε μία άλλη κοινωνία πιθανό να μην έκανε πουθενά, ποτέ και καθόλου αποτρίχωση ενώ σε μερικά σημεία, όπως για παράδειγμα στον πισινό της, ξεκίνησε αναγκαστικά να το κάνει μετά από παράπονα που δέχθηκε από άνδρες ερωτικούς της συντρόφους. «Και δεν είμαι και ιδιαίτερα τριχωτή γυναίκα, εάν δεις τις τρίχες μου είναι σπασμένη διαδήλωση».

Αναφορικά με τους άνδρες που κάνουν αποτρίχωση, δεν της αρέσουν, προτιμά να βλέπει τρίχα πάνω στον άνδρα. «Σίγουρα το εξτρίμ "τρικό" δεν μου αρέσει, χωρίς βέβαια και αυτό να σημαίνει πως θα απέρριπτα κάποιον που είναι έτσι. Εάν ήταν φουλ αποτριχωμένος θα ήταν κάτι που στην αρχή τουλάχιστον ίσως να με δυσκόλευε, αφού για να κάνει αποτρίχωση ένας άντρας σημαίνει πως έχει ένα γενικότερο attitude στον τρόπο που χειρίζεται τα πράγματα».

Το μουστακούι της δεν το αποτρίχωνε ποτέ, μέχρι τον τελευταίο χρόνο που έτυχε να της το σχολιάσουν και το έκανε. Είχε ξαναδοκιμάσει πριν χρόνια αλλά το απέφευγε γιατί γεμίζει κοκκινίλες.

Γενικότερα πιστεύει πως η αποτρίχωση είναι μία σοβαρή κοινωνική καταπίεση, «λες και μια γυναίκα δε δικαιούται να χαλαρώσει».

«Καταλαβαίνω πως είναι κοινωνικά πρότυπα όλα αυτά είναι όμως και σχετικά. Μια μόδα πχ που υπάρχει εδώ και χρόνια και εμένα δε μου αρέσει καθόλου είναι να κάνεις το αιδοίο σου φουλ αποτρίχωση. Το βρίσκω αντιαισθητικό, σχεδόν άρρωστο και αυτό είναι ένα πρόβλημα που είχα με αρκετές αισθητικούς που έβαζαν το μέλι στο σημείο εκεί χωρίς καν να με ρωτήσουν. Δεν μπορείς να φανταστείς με πόσες μάλωσα».

Για τα χέρια δεν το συζητά καθόλου. «Δεν με ενδιαφέρει, δεν το καταδέχομαι, άστε τα χέρια μου ήσυχα».

Μια μόδα που δε μου αρέσει καθόλου είναι να κάνεις το αιδοίο σου φουλ αποτρίχωση

Σοφία, 26, φοιτήτρια

Η 26χρονη Σοφία από τη Λευκωσία επιλέγει να αγνοεί το κοινωνικό πρότυπο και πάει συχνά στην παραλία με τρίχες σε πόδια, χέρια και κοιλιά.

«Το να κάνω ή όχι αποτρίχωση δεν το κάνω ως αντίδραση στο κοινωνικό κόνσεπτ, πολύ απλά δε με ενδιαφέρει η γνώμη του κόσμου για τις τρίχες. Ούτε μπορώ να πω πως η τρίχα έχει σημασία για μένα στο sexiness. Θα ξενερώσω με την οσμή όχι με την τρίχα αυτή καθαυτή».

Με μία φίλη της που πάντα της «θυμώνει» και της λέει πως πρέπει να αποτριχώνεται, γελά, ενώ βλέποντας έναν φουλ αποτριχωμένο άνδρα δεν ενοχλείται.

«Αν όμως συζητούσα μαζί του και καταλάβαινα πως το έκανε επειδή είναι τρέντυ, αυτό ναι, ίσως να με χαλούσε».

Παρόλο που έχει κάνει την υπέρβασή της και αγνοεί το κοινωνικό πρότυπο της αποτριχωμένης γυναίκας, αυτό δε σημαίνει πως δε νιώθει τον σχολιασμό.

«Βεβαίως και έτυχε να το νιώσω. Τι να λέμε τώρα, στην Κύπρο μόνο που τα ρούχα που φορείς μπορεί να γυρίσουν να σε δουν, όχι να έχεις και τρίχες».

Για τις κοπέλες που αποτριχώνονται συνέχεια σε βαθμό εμμονής θεωρεί πως «είναι μάλλον κόμπλεξ και μία μορφή ναρκισσισμού να έχεις γενικότερα εμμονή με την εμφάνισή σου».

Τέλος, πιστεύει πως είναι μεγάλο λάθος να ταυτίζονται οι τριχωτές γυναίκες με τις φεμινίστριες.

«Ίσως τυγχαίνει κάποτε αυτά τα δύο να συγκλίνουν αλλά σε καμία περίπτωση με το να αφήνεις τις τρίχες σου δε σε κάνει φεμινίστρια. Εξίσου λανθασμένη πιστεύω πως είναι η αντίληψη πως οι γκέι κοπέλες είναι ατημέλητες και δεν τις ενδιαφέρει η εξωτερική τους εμφάνιση. Καμία σχέση, αρκετά συχνά το αντίθετο είναι που ισχύει».

Τι να λέμε τώρα, στην Κύπρο μόνο που τα ρούχα που φορείς μπορεί να γυρίσουν να σε δουν, όχι να έχεις και τρίχες

Δέσποινα, 34, κοινωνιολόγος, φεμινίστρια και μεταπτυχιακή φοιτήτρια στις σπουδές Φύλου

Η Δέσποινα δεν αποτριχώνεται ούτε στις μασχάλες, ούτε στα γεννητικά όργανα, ούτε στα χέρια. Στα πόδια κάποιες φορές εάν είναι καλοκαίρι, ίσως.

«Το ένιωθα βάσανο, να πληρώνω για να πονώ ήταν κάτι που με θύμωνε. Σε κάποια φάση παράτησα την αισθητικό και έκανα μόνο με το ξυραφάκι. Στην πορεία και συνειδητοποιημένα αποφάσισα να το παρατήσω και αυτό».

Ποιος είπε πως η τρίχα δεν είναι σέξι, μας ρωτά. «Νομίζω σέξι είναι ο άνθρωπος όταν είναι ο εαυτός του, ό,τι και αν αυτό σημαίνει και ανεξάρτητα από το φύλο, την ηλικία, τη σεξουαλικότητα, τα κιλά και την κοινωνικοοικονομική του κατάσταση. Αν είναι συμφιλιωμένο το άτομο με τον εαυτό του είναι σέξι».

Ποιος είπε πως η τρίχα δεν είναι σέξι

Η Δέσποινα δεν θα είχε πάντως θέμα, εάν το αγόρι ή το κορίτσι που έβγαινε, αποτριχωνόταν.

«Ο μετροσέξουαλ άνδρας αμφισβητεί τα καθιερωμένα, ακολουθεί μία νέα τάση και ίσως να είναι η ανάποδη εναντίωση στην κοινωνία. Δε ξέρω εάν το κάνουν όμως συνειδητοποιημένα ή επειδή είναι μόδα».

Παράλληλα, δηλώνει υπέρ του κάθε άνθρωπος να έχει ελευθερία στο να επιλέξει πως να εκφράσει τον εαυτό του, τις σχέσεις του και το φύλο του, πέρα από πρέπει και νόρμες.

«Σε ένα χρονικό πλαίσιο, όπου για την κοινωνία της Κύπρου το να είσαι "γυναίκα" κανονιστικά σημαίνει το να μην έχεις τρίχες, να μακιγιάρεσαι, να φτιάχνεις μαλλιά-νύχια και φυσικά να έχεις ως στόχο να βρεις σύζυγο και να παντρευτείς (γιατί αυτή η πίεση σε μια γυναίκα στην Κύπρο εξακολουθεί να υπάρχει), η επιλογή του να μη ξυρίζομαι ήταν απελευθερωτική».

Δεν είναι μόνο οι τρίχες βέβαια, συμπληρώνει.

«Η απελευθέρωση έρχεται όταν αποδεσμεύεσαι από το φύλο σου και τα κανονιστικά κουτάκια. Παίρνεις τις επιλογές σου στα χεριά ως άνθρωπος και συνειδητά επιλέγεις κάτι που πραγματικά θέλεις και το απολαμβάνεις χωρίς ενοχές και καταπίεση. Προσωπικά έχω αποδημήσει το φύλο μου και έχω επαναπροσδιορίσει την ταυτότητα του μου ως genderqueer, δε νιώθω ούτε άντρας ούτε γυναίκα».

Ανέκαθεν η γυναίκα ήταν πιο καταπιεσμένη και λόγω πατριαρχίας, προσθέτει.

«Το θετικό στη σημερινή εποχή είναι πως υπάρχουν γυναίκες που ακριβώς αμφισβητούν τέτοιες καταπιέσεις και η καθεμία μπορεί να επιλέξει πώς θα διαχειριστεί τις τρίχες της. Φίλες μου από διάφορες χώρες του κόσμου έχουν τρίχες και έχουν και συντρόφους και είναι πολύ οκ. Στο Facebook υπάρχουν και τα σχετικά ακτιβιστικά γκρούπ».

Η απελευθέρωση έρχεται όταν αποδεσμεύεσαι από το φύλο σου και τα κανονιστικά κουτάκια

 «Αν αποτριχωθώ θα χάσω ένα κομμάτι του σώματός μου, τις νιώθω οργανικές τις τρίχες μου σε συγκεκριμένα σημεία και όμορφες και σέξι, οπότε αν ο καθένας θέλει να ασχολείται με τρίχες πρέπει να το διαχειριστεί ο ίδιος και όχι εγώ. Ζούμε σε μια κοινωνία με πολλά πρέπει και η δουλειά μας είναι να τα αμφισβητούμε και να προβληματίζουμε».

Πρέπει, μας τονίζει, να ξεπεράσουμε τις νόρμες και να μην ασχολούμαστε με τις τρίχες του άλλου.

«Να ασχολείσαι με κάτι τόσο ασήμαντο ενώ γύρω μας υπάρχουν τόσα προβλήματα, αυτό έχει πάρα πολλά μηνύματα, και συμβολικά και κυριολεκτικά. Ο κάθε άνθρωπος δε χαρακτηρίζεται από το εάν έχει ή όχι τρίχες, δεν λέει κάτι ούτε για το φύλο ούτε για τη σεξουαλικότητά του. Η ουσία βρίσκεται στο περιεχόμενο και όχι στο περιτύλιγμα του κάθε ανθρώπου».

Αν αποτριχωθώ θα χάσω ένα κομμάτι του σώματός μου