Ποιος παρατάει τη «σίγουρη» κυβερνητική δουλειά στις μέρες μας για να δουλέψει στον ιδιωτικό τομέα; Ποιος αφήνει το επάγγελμα του δασκάλου για να τραγουδάει και να διοργανώνει events ψυχαγωγικού χαρακτήρα;

Και πέραν από τα ωφελήματα που ενδεχομένως να του προσφέρει το νέο του επάγγελμα, τι άλλο σε σχέση με την προηγούμενη του δουλειά τον επηρέασε έτσι ώστε να την αφήσει; Αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα προέκυψαν αμέσως βλέποντας το post του στο Facebook εξ ου και ζητήσαμε από τον Τεύκρο Νεοκλεους να μας δώσει απαντήσεις.

Μας είπε για την επικινδυνότητα της «σιγουριάς» και της «μονιμότητας», για τη δυσκολία του επαγγέλματος του δασκάλου, αναφέρθηκε στα εγκληματικά λάθη της εκάστοτε κυβέρνησης, στα ρομποτάκια των υπουργείων, στην κοινωνία της μπανανίας γενικότερα, αλλά και στη γνώμη και τις απόψεις που ενδεχομένως έχει ο υπόλοιπος κόσμος για εμάς...

Αν και δεν γνωρίζουμε από προσωπική εμπειρία το ποιόν του ως δάσκαλος, σίγουρα όμως οι απόψεις του μας πείθουν πως η παραίτησή του από τα σχολεία θα είναι πλήγμα.

Τα ρομποτάκια που κάθονται στα υπουργεία, μόλις πέρσι αποφάσισαν τη μείωση των ωρών σε σημαντικότατα μαθήματα όπως η αγωγή υγείας, η περιβαλλοντική αγωγή, η μουσική, ο αθλητισμός και έδωσαν περισσότερες ώρες σε ελληνικά και μαθηματικά.

Παράτησες τη Δημοτική Εκπαίδευση για να δουλέψεις σε όμιλο ξενοδοχείων. Πως παίρνει κάποιος μια τέτοια απόφαση;

Σαφώς και δεν είναι μια εύκολη απόφαση για να πάρει κάποιος. Όταν όμως είσαι άτομο ασυμβίβαστο, που αναζητά συνεχώς νέες προκλήσεις, που θέλει να έχει μια προοπτική στη δουλειά και γενικότερα στη ζωή του, που δεν του αρκεί η σίγουρη δουλειά, τότε ίσως μπορεί να είναι και απλή η απόφαση, όταν έχεις στο τραπέζι μια πρόταση που σου προσφέρει όλα αυτά που αναζητάς.

 

Δεν είσαι, να φανταστώ, απ’ αυτούς που βολεύονται με τη «σιγουριά» μιας κυβερνητικής δουλειάς;

Όχι, η αλήθεια δεν είμαι. Αντιλαμβάνομαι, βεβαίως, πως αυτή η σιγουριά και μονιμότητα ίσως για κάποιους να είναι το κυριότερο πλεονέκτημα του κυβερνητικού επαγγέλματος, αλλά εγώ το βλέπω από διαφορετική σκοπιά. Αυτή ακριβώς η «σιγουριά» είναι που κάνει τα άτομα (με ελάχιστες βέβαια εξαιρέσεις), να χάσουν τη δημιουργικότητά τους. Μου είναι τρομερά δύσκολο να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνει ακριβώς το ίδιο επάγγελμα για 30-35 χρόνια, χωρίς μάλιστα αυτό το επάγγελμα να προσφέρει οποιαδήποτε προοπτική και ουσιαστικά κίνητρα για τον εργαζόμενο. Ειλικρινά, προτιμώ να μην έχω ιδέα πως θα είμαι σε 20 χρόνια από σήμερα, παρά να ξέρω ότι θα έχω την ίδια ρουτίνα κάθε μέρα για τα επόμενα τόσα χρόνια. Το γεγονός αυτό ελπίζω πως θα με «αναγκάσει» να γίνω πιο δημιουργικός άνθρωπος, επιζητώντας συνεχώς νέες προκλήσεις και ψάχνοντας καινούριες ευκαιρίες. Δε θέλω να ξέρω το τέλος. Το ταξίδι είναι που έχει σημασία.

Πόσα χρόνια δούλεψες ως δάσκαλος;

Εργάστηκα 7 χρόνια σε Λάρνακα, Λεμεσό και Πάφο.

Πόσο εύκολο ήταν το επάγγελμα σου;

Καθόλου εύκολο. Ξέρεις… δεν είναι μόνο η διδασκαλία. Αυτό είναι το εύκολο κομμάτι. Σε ένα σχολείο, στις μέρες μας, ο δάσκαλος (για να είναι σωστός), πρέπει να είναι πολυδιάστατος. Από τη μια πρέπει να είναι παιδονόμος, αστυνομικός, δικαστής και την ίδια στιγμή να είναι φίλος, ψυχολόγος και σαφέστατα εκπαιδευτικός. Σαφώς και είναι σχετικά εύκολο να μεταδώσεις τη γνώση, αλλά το δύσκολο μέρος είναι η διαμόρφωση του χαρακτήρα των παιδιών. Διότι το σχολείο (αμέσως μετά την οικογένεια) παίζει σημαντικότατο ρόλο στη διάπλαση του χαρακτήρα και στη δημιουργία των μελλοντικών πολιτών.

 

Υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά με πολλά κοινωνικά και ψυχολογικά προβλήματα. Η μεγαλύτερη δυσκολία είναι να μπορείς να βλέπεις το κάθε παιδί ξεχωριστά και να δημιουργείς ίσες ευκαιρίες για όλα τα παιδιά.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπιζες μέσα στην καθημερινότητά σου;

Το σχολείο είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας, με όλα τα καλά και τα κακά της. Κάθε παιδί έρχεται από διαφορετικό περιβάλλον και κουβαλά ανάλογες εμπειρίες. Υπάρχουν πάρα πολλά παιδιά με πολλά κοινωνικά και ψυχολογικά προβλήματα. Η μεγαλύτερη δυσκολία είναι να μπορείς να βλέπεις το κάθε παιδί ξεχωριστά και να δημιουργείς ίσες ευκαιρίες για όλα τα παιδιά, πράγμα πολλές φορές ακατόρθωτο. Πολλές φορές το να δείχνεις ζήλο και αγάπη, δεν είναι αρκετό κι εκεί είναι που απελπίζεσαι διότι νιώθεις ότι δεν κάνεις σωστά τη δουλειά σου.

Και τι κέρδισες από την επαφή σου με τα πιτσιρίκια;

Πάρα πολλά και ειλικρινά είναι το μόνο που θα μου λείψει. Ούτε ο μισθός, ούτε η μονιμότητα. Αυτή η επαφή είναι μοναδική και μόνο ένας δάσκαλος μπορεί να αντιληφθεί για τι πράγμα μιλώ. Τα παιδιά -ειδικά τα μικρά- δεν κρύβονται πίσω από προσωπεία, είναι πάντα ειλικρινή, μιλούν αυθόρμητα και κυρίως, δίνουν την αγάπη τους απλόχερα, ειδικά μόλις νιώσουν ότι τα νοιάζεσαι και τα αγαπάς κι εσύ. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο, είναι που έχω στο πίσω μέρος του μυαλού, κάποιας μορφής μελλοντική συνεργασία με παιδιά, ούτως ώστε να μη χάσω αυτή τη ξεχωριστή σύνδεση, που μόνο η επαφή μαζί τους μπορεί να σου δώσει.

Κάθε κυβέρνηση που αναλαμβάνει, μόνο και μόνο για να δικαιολογήσει την παρουσία της και να πάει κόντρα στους προηγούμενους, αποφασίζει να αλλάξει αναλυτικά προγράμματα και να χαλάσει ότι έκαναν οι προηγούμενοι, με θύματα πρώτα τους εκπαιδευτικούς και κατ’ επέκταση τα ίδια τα παιδιά.

Θεωρείς ότι το σύστημα εκπαίδευσης στην Κύπρο λειτουργεί σωστά;

Δε θα το έλεγα, όχι. Καταρχάς, κάθε κυβέρνηση που αναλαμβάνει, μόνο και μόνο για να δικαιολογήσει την παρουσία της και να πάει κόντρα στους προηγούμενους, αποφασίζει να αλλάξει αναλυτικά προγράμματα και να χαλάσει ότι έκαναν οι προηγούμενοι, με θύματα πρώτα τους εκπαιδευτικούς και κατ’ επέκταση τα ίδια τα παιδιά. Δεν θα έλεγα ότι τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα. Περαιτέρω, το θέμα στελέχωσης των σχολείων είναι κωμικοτραγικό. Αντί να τους νοιάζει η σωστή εκπαίδευση των παιδιών, μόνη τους έννοια είναι πως θα γλιτώσουν λεφτά με το να καθυστερούν τη στελέχωση ή με την υποστελέχωση των σχολείων. Επίσης, αν επισκεφτεί κάποιος δημοτικά στην Κύπρο, θα παρατηρήσει αμέσως την έλλειψη υποδομών, το ότι οι τάξεις είναι υπερπλήρεις, αλλά και πάλι όλα στο βωμό της εξοικονόμησης χρημάτων. Εγώ ξέρω ότι σε περιόδους κρίσεις, η παιδεία και η υγεία είναι οι τελευταίοι τομείς από τους οποίους θα κάνεις περικοπές. Δυστυχώς, στην μπανανία δεν ισχύει αυτό.

 

Τι πρέπει να αλλάξει στα σχολεία;

Κάποιοι θα πουν ποιος είμαι εγώ που θα κρίνω; Θα έλεγα όμως, όπως κάθε νοήμων άνθρωπος πως, πρωταρχικός στόχος του σχολείου θα έπρεπε να ήταν να δημιουργήσει σωστούς ανθρώπους και το γνωσιολογικό μέρος να έρχεται μετά. Αντί αυτού, τα ρομποτάκια που κάθονται στα υπουργεία, μόλις πέρσι αποφάσισαν τη μείωση των ωρών σε σημαντικότατα μαθήματα όπως η αγωγή υγείας, η περιβαλλοντική αγωγή, η μουσική, ο αθλητισμός και έδωσαν περισσότερες ώρες σε ελληνικά και μαθηματικά. Γιατί; Επειδή δεν τα πηγαίναμε καλά στις εξετάσεις! Ακόμα, κανονικά κάθε σχολείο θα έπρεπε να είναι στελεχωμένο με ένα εκπαιδευτικό ψυχολόγο, που να αντιμετωπίζει καθημερινά τα προβλήματα των παιδιών, που πιστέψετε με, είναι πολλά. Ξέρετε πόσα παιδιά έρχονται από διαλυμένες οικογένειες, υποφέρουν από ενδοοικογενειακή βία, είναι άπορα ή είναι συναισθηματικά τραυματισμένα από την αδιαφορία που αντιμετωπίζουν στο σπίτι; Αντ’ αυτού έχουμε έναν ψυχολόγο να έρχεται 2 φορές το χρόνο! Συνεχίστε να κάνετε οικονομίες κύριοι, να δούμε τι κοινωνία θα δημιουργήσουμε αύριο. Είναι μήπως τυχαία όσα βλέπουμε να συμβαίνουν στα γήπεδα, αλλά και γενικότερα από τους νέους; Απλώς είναι τα αποτελέσματα της στενοκεφαλιάς μας και αν δεν αλλάξει κάτι, πολύ φοβάμαι ότι τα χειρότερα έπονται.

Συνεχίστε να κάνετε οικονομίες κύριοι, να δούμε τι κοινωνία θα δημιουργήσουμε αύριο. Είναι μήπως τυχαία όσα βλέπουμε να συμβαίνουν στα γήπεδα, αλλά και γενικότερα από τους νέους;

Τι ακριβώς θα κάνεις απ’ εδώ και πέρα στα Thanos Hotels;

Στα Thanos Hotels έχω τη θέση του Entertainment Manager. Mε λίγα λόγια είμαι υπεύθυνος να βρίσκω και να προσλαμβάνω μουσικούς, να οργανώνω το πρόγραμμα των ξενοδοχείων (Anassa, Almyra, Annabelle), καθώς επίσης να βοηθώ, από καλλιτεχνικής πλευράς, στη διοργάνωση διαφόρων event.

Πόσο καιρό συνεργάζεσαι με τα ξενοδοχεία της εταιρείας;

Με τα Thanos Hotels συνεργάζομαι ως μουσικός από το 2009, κυρίως την καλοκαιρινή περίοδο. Πλέον, βέβαια, τα τελευταία 2-3 χρόνια, τα ξενοδοχεία είναι καλλιτεχνικά ενεργά και τη χειμερινή περίοδο, οπότε η συνεργασία μας είναι ολόχρονη. Καθήκοντα καλλιτεχνικού διευθυντή ανέλαβα τον τρέχοντα μήνα.

Τι να περιμένουμε απ’ εδώ και πέρα; Τι εμπειρίες θέλετε να προσφέρετε στους πελάτες σας;

Κοίταξε, η εταιρία Thanos Hotels είναι ίσως ο κορυφαίος  όμιλος ξενοδοχείων στην Κύπρο. Ανάλογη πρέπει να είναι και η ψυχαγωγία που προσφέρει στους πελάτες. Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο, πλέον συνεργαζόμαστε με ορισμένους από τους καλύτερους μουσικούς του νησιού, πραγματικά εξαιρετικούς μουσικούς, παρουσιάζοντας ξεχωριστά προγράμματα διαφόρων στιλ, αναλόγως της περίστασης και του χώρου που παίζουν. Από smooth jazz, motown, reggae, pop μέχρι και παραδοσιακή ή ρεμπέτικη μουσική. Δεν υπάρχει περίπτωση, σε οποιοδήποτε ξενοδοχείο της εταιρίας, να ακούσει κάποιος τυποποιημένη ξενοδοχειακή μουσική, με playback όργανα. Πλέον, προσφέρουμε ποιοτική μουσική, πάντα με live όργανα.

 

Από πρόσφατες εμφανίσεις στα ξενοδοχεία όπου εργάζεται πλέον

 

Τι άλλο κάνεις αυτή την περίοδο;

Φέτος, λόγω της επαγγελματικής αλλαγής, επιτέλους έχω περισσότερο ελεύθερο χρόνο, τον οποίο σκοπεύω να αξιοποιήσω στο έπακρο για να γράψω μουσική. Επίσης, πλέον περνώ ποιοτικό χρόνο με την οικογένειά μου, γεγονός που θεωρώ τρομερά σημαντικό, γιατί τα χρόνια περνούν γρήγορα και το μόνο που μένει είναι οι σχέσεις μας με τους ανθρώπους που αγαπάμε. Επαγγελματικά έχω τα live στα ξενοδοχεία Anassa, Almyra και Annabelle και βέβαια την εκπομπή και το νυχτερινό stand up comedy με τον Λούη Πατσαλίδη.

Με τον Λούη πότε και που ξεκινάτε;

Όπως μάθατε, φέτος μετακομίσαμε στον Alpha Κύπρου και θα ξεκινήσουμε το νέο μας τηλεοπτικό show -το Λούης Night Show- τέλος Οκτωβρίου.  Επίσης, είχαμε αλλαγή στέγης και στο νυχτερινό stand up comedy που παρουσιάζουμε. Μετά από πέντε φανταστικές σεζόν στη μουσική σκηνή Εναλλάξ, φέτος η παράσταση πάει στο RED, κάθε Παρασκευή, από 14 Οκτωβρίου. Επίσης, θα εμφανιζόμαστε μια φορά το μήνα στο Ravens στη Λεμεσό και μια φορά το δίμηνο στο ξενοδοχείο   Almyra στην Πάφο.

Ξέρω ότι σε περιόδους κρίσεις, η παιδεία και η υγεία είναι οι τελευταίοι τομείς από τους οποίους θα κάνεις περικοπές. Δυστυχώς, στην μπανανία δεν ισχύει αυτό.

Τι θα συμβούλευες κόσμο που είναι απεγνωσμένος στο θέμα επαγγελματική απασχόληση ή έστω νοιώθει ότι μένει στάσιμος;

Κακά τα ψέματα, η δουλειά μας, αναλώνει ένα μεγάλο μέρος της ζωής μας. Είναι κρίμα να το περνούμε σε ένα επάγγελμα που είτε δε μας ικανοποιεί, είτε που νιώθουμε περιορισμένοι και χωρίς περιθώρια ανέλιξης. Το ιδανικό σενάριο βέβαια που πρέπει πάντα να κυνηγάμε, είναι να κάνουμε μια δουλειά που πραγματικά αγαπούμε και μας ικανοποιεί. Μόνο έτσι θα νιώθουμε πραγματικά καλά με τον εαυτό μας.

Τεύκρο, να ρισκάρουμε γενικά στη ζωή μας;

Με τα χίλια! Δεν πρέπει να επηρεαζόμαστε από τη γνώμη και τις απόψεις που έχει ο υπόλοιπος κόσμος. Η ζωή είναι δική μας και πρέπει να ακολουθούμε το δικό μας ένστικτο. Πρέπει να έχουμε το θάρρος να ρισκάρουμε και να ακολουθήσουμε την καρδιά μας.