Ας βγει μια φορά κάποιος να μας πει, «Ναι, ήμουν μαλάcash», «Τα έπαιρνα χοντρά ρε κι αν δεν με κάρφωνε ο τάδε, δεν θα το μαθαίνατε ποτέ», «Έτρωγα κι έπινα εις βάρος σας μαλάκες χωρίς cash». Να το πει και να μην ρωτήσουμε τίποτα περισσότερο. Να μην θέλουμε να μάθουμε το πως και το γιατί.

Να τον συγχαρούμε κι από πάνω, που το παραδέχτηκε ο άνθρωπος. Που δεν θα μας απαγγείλει το ποίημα πως παραιτείται «για λόγους ευθιξίας» [νισάφι] ή ένιωσε ένα «έντονο πόνο στην καρδιά» [δεν ήταν έρωτας] ή κάτσε-γάρε-ψόφα περιμένει να διεξαχθεί -ακόμα- μία έρευνα για να «λάμψει η αλήθεια» [τυφλωθήκαμε].

Να βγει να πει, ένας άνθρωπος, «Ναι ρε, εγώ ήμουν» και να καρφώσει και τον γνωστό του και τον φίλο του και τον συγγενή του και να έχουμε να λέμε για τους Ντάλτον των κυπριακών φυλακών.

Απ’ τα φανταστικά σενάρια πίσω στις διαδικτυακές αλήθειες, πληκτρολόγησα για πλάκα τον συνδυασμό «ευθιξία» και «Κύπρος» στο google και νομίζω μου έβγαλε τόσα αποτελέσματα όσες κι οι ανοησίες που μας απαγγέλνουν κάθε βράδυ απ’ τις ειδήσεις όλοι αυτοί οι εύθικτοι χεσμενοφωλιάδες.

Στο ανεργιακό οι ουρές καλά κρατούν, όλα τα ηλικιακά γκρουπ κερδίζουν. Ο κόσμος, εμείς που δεν δώσαμε στα διεθνή μίντια αιματηρά breaking news πριν από δυο χρόνια, αρκείται στο να παραπονιέται στις μεσημβρινές εκπομπές, στο τηλεοπτικό δίλεπτο που δικαιούται. Οι νέοι καδράρουν τα πτυχία τους και ψάχνονται για ότι να ‘ναι και οι υπόλοιποι δουλεύουν το μάξιμουμ για να παίρνουν το μίνιμουμ.

Η βενζίνη ακρίβυνε, κύριος. Και το καλάθι της οικοκυράς πρέπει να κάνει στάση για προσφορές σε τρία διαφορετικά σουπερμάρκετ για να γεμίσει. Οι μαθητές στο σχολείο έμειναν φέτος ανασφάλιστοι γιατί έκοψε το μπάτζετ η ΣΠΕ και τα κοινωνικά παντοπωλεία θα φτάσουν να ‘ναι περισσότερα σε αριθμό απ' όλους αυτούς που ήταν η αφορμή για τη δημιουργία τους.

Μην είστε εύθικτος, καλέ μου κύριε, κατάντησε πολυτέλεια κι αυτό.  Και μην μας ταλαιπωρείτε με τις ανοησίες σας. Πέστε πως είστε μαλάcash να τελειώνουμε.