«Για ρίξε μια ματιά στους πατριώτες σου: δεν περπατάνε, πηγαίνουμε μαρς. Δεν μισούν τον εχθρό. Έχουν ‘εχθρούς κληρονομίας’ που ανταλλάζουν κάθε δέκα χρόνια, κάνοντάς τους ‘φίλους κληρονομίας’ και ξανά ‘εχθρούς κληρονομίας’».
«Γιατί μικρότητα μόνο σημαίνει να γνωρίζουν την αθλιότητά σου από πείρα και έπειτα τη γνώση τους αυτή να την χρησιμοποιούν για να σε καταπιέζουν όλο και περισσότερο, όλο και σκληρότερα».
«Ακούς στο ραδιόφωνο τις διαφημίσεις για τα καθαρτικά, τ’ αποσμητικά και τις οδοντόπαστες. Αλλά δεν είσαι σε θέση να ακούσεις τη μουσική της προπαγάνδας. Δεν είσαι σε θέση να συλλάβεις την απύθμενη βλακεία και το αηδιαστικά κακό γούστο των ακροαμάτων αυτών».
«Σου λένε συνέχεια πως εσύ και η ζωή σου, η οικογένειά σου, τα παιδιά σου δεν αξίζουν πεντάρα, πως είσαι βλάκας και υποτακτικός, πως ο καθένας μπορεί να σε κάνει ό,τι θέλει. Δεν σου υπόσχονται προσωπική ελευθερία, αλλά ελευθερία εθνική».
«Είσαι και παραμένεις ο εσωτερικός αλλοδαπός και μετανάστης. Μπήκες στον κόσμο ετούτο ολότελα συμπτωματικά και σιωπηλά θα τον εγκαταλείψεις ξανά».
«Νομίζεις πως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, ακόμη και τα πρόστυχα μέσα. Πόσο λάθος κάνεις, Ανθρωπάκο! Ο σκοπός βρίσκεται στην πορεία που ακολουθείς για να τον φτάσεις. Κάθε σημερινό σου βήμα είναι η αυριανή σου ζωή».
«Ω, πάψε πια, Ανθρωπάκο. Υπάρχουν δυο λογιών ήχοι: το ουρλιαχτό της καταιγίδας πάνω στις βουνοκορφές και η… πορδή σου. Ο ίδιος είσαι πορδή και πιστεύεις στη μυρωδιά της βιολέττας».
«Κανένας Κάιζερ, κανένας Τσάρος, κανένας Πατέρας των προλετάριων δεν μπόρεσε να σε κατακτήσει. Ό,τι κατόρθωσαν ήταν να σε αιχμαλωτίσουν μα κανένας δεν μπόρεσε να σου αποβάλει τη μικρότητα. Ό,τι πρόκειται να σου κατακτήσουν είναι το αίσθημα της καθαρότητας, τη λαχτάρα σου για τη ζωή».
«Τέτοιος είσαι, Ανθρωπάκο. Μα κανείς δεν τολμάει να σου πει τι είσαι. Γιατί σε φοβάται, και σε θέλει μικρόν, Ανθρωπάκο».
Αποσπάσματα από το βιβλίο «Άκου, Ανθρωπάκο!», εκδ. Πύλη [Αθήνα, 1972]
Ο Βίλχελμ Ράιχ ήταν Αυστριακός ψυχαναλυτής και μαθητής του Σίγκμουντ Φρόυντ. Μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, μετανάστευσε στις ΗΠΑ. Υπήρξε ένας από τους πλέον αμφιλεγόμενους διανοητές της σύγχρονης εποχής, με τους υποστηρικτές του να τον χαρακτηρίζουν μεγαλοφυή και πρωτοπόρο και τους επικριτές του να μιλούν για ένα παρανοϊκό και μεγαλομανή.
Η κριτική του απέναντι στα κοινωνικά και σεξουαλικά ήθη ενέπνευσε τα νεανικά κινήματα αμφισβήτησης των δεκαετιών του 1960 και 1970, παρόλα αυτά οι ιδέες του, τις οποίες ο ίδιος ξεχώριζε ως σημαντικότερες, δεν έτυχαν ποτέ ευρείας αποδοχής.
Τη δεκαετία του 1950 η αντιπαράθεση του με τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ σχετικά με την ιατρική εφαρμογή της οργονομίας κορυφώθηκε με μια πολυσυζητημένη δικαστική διαδικασία. Μέρος των βιβλίων του καταστράφηκε από τις αμερικανικές αρχές ενώ τα υπόλοιπα λογοκρίθηκαν. Πέθανε στιγματισμένος και περιθωριοποιημένος στις αμερικανικές φυλακές το 1957.
