Όχι, δεν υπάρχουν νεότερα για το «νέο» μουσείο, μόνο κάτι δικά μου. Πάμε απ’ την αρχή.
Μένω που λες ένα τσιγάρο δρόμο μακριά απ’ τη Βουλή οπόταν, και αναγκαστικά, κάθε φορά που κατευθύνομαι από κέντρο προς το σπίτι μου, περνάω απ’ τον κτίριο μπροστά. [Εκτός απ’ τις μέρες που στήνει η Αστυνομία Κύπρου αλκο-μπλόκο, σ’ ένα ωραιότατο σημείο απέναντι απ’ την Βουλή, οπότε κάνω τον γύρο].
Κατευθυνόμενη λοιπόν προς το σπίτι, με 2-3 ποτήρια κρασί στο στομάχι, συνηθίζουν οι συνοδηγοί μου να μου απευθύνουν την ίδια ερώτηση, ξανά και ξανά, σάμπως κι εγώ με την ιδιότητα της γειτόνισσας, θα ‘χω κάποια απάντηση να δώσω.
Κοιτάνε το χωράφι-φιλέτο, εκεί όπου ήταν άλλοτε το Γενικό Νοσοκομείο, και με ρωτούν αν θα κτιστεί τελικά το Μέγαρο Πολιτισμού ή το νέο Μουσείο. Σύμφωνα πάντα με τα ποτήρια αλκοόλ που έχω καταναλώσει απαντώ: «Ούτε το ένα, ούτε το άλλο» ή «Πεεε, έννεν ώρα τωρά». Μετά φτάνω στο σπίτι και κατεβάζω προληπτικά δυο χαπάκια για να μην ξυπνήσω με πονοκέφαλο την άλλη μέρα το πρωί.
Κι επειδή πρόσφατα βγήκε ξανά-μανά το θέμα στην φόρα, συν του ότι γνωστοί και φίλοι αναμένουν απ’ την οικοκυρά-γειτόνισσα μια απάντηση, αφιερώνω το πιο κάτω σε όσους βασανίζουν οι απορίες σχετικά με το… φερόμενο ως νέο μουσείο.
Το 1987 λοιπόν, τον καιρό που σκαρφάλωσε και ξέχασε να κατεβεί το «With or Without you» των U2 απ’ το αμερικάνικο billboard, στην Κύπρο είχε ιδρυθεί ένα ειδικό Ταμείο. Σκοπός του ήταν η ανέγερση ενός νέου Κυπριακού Μουσείου. Το 1987. Πριν από 27 χρόνια δηλαδή, τότε που ο Bono ήταν 27άρης.
Στο Ταμείο αυτό λοιπόν κατατέθηκαν τα τελευταία 27 χρόνια εκατομμύρια ευρώ και πριν από τρεις μήνες η σούμα λογικά θα άγγιζε ένα αποθεματικό ίσαμε τα 42 εκατομμύρια [Ιούνιος 2014].
Εν τω μεταξύ για πολλά χρόνια σ’ αυτό το Ταμείο έμπαινε κι ένα κομπόδεμα απ’ το φορολογικά έσοδα των παιγνιδιών του ΟΠΑΠ. «Για τον αθλητισμό και τον πολιτισμό», θυμάσαι; Τα έσοδα αυτά σταμάτησαν να ενισχύουν το Ταμείο που λέγαμε το 2012, γιατί δεν έδωσε το ok του το Υπουργικό Συμβούλιο. Από άλλο παραμύθι βγαλμένο αυτό, άστο.
Πολύ ωραία. Απ’ ότι ενημερωθήκαμε πρόσφατα λοιπόν, το κομπόδεμα που θα μετρούσε σήμερα κοντά στα 42 εκατομμύρια, και σκοπό είχε να τα διαθέσει για την ανέγερση του περιβόητου και «φανταστικού» [διπλής ανάγνωσης] νέου Κυπριακού Μουσείου, κατέληξαν στο… πάγιο Ταμείο της Δημοκρατίας. Απ’ τον ένα κουμπαρά δηλαδή, βρέθηκαν -νόμιμα και ωραία- σ’ έναν άλλο κουμπαρά, μεγαλύτερο, για να καλύψουν τα έξοδα της κρατικής μηχανής.
Ο Bono πενηντάρησε και ο υπουργός Συγκοινωνιών και Έργων Μάριος Δημητριάδης [γιατί το αρχαιολογικό μουσείο υπάγεται στο ίδιο υπουργείο με τους αυτοκινητόδρομους, όχι στο Παιδείας και Πολιτισμού] κάθισε κι έγραψε μια επιστολή. Απευθυνόμενος στη Βουλή [25/9/2014] ενημέρωσε για το… μικροπροβληματάκι που προέκυψε με τις αλλαξοκολιές των δύο κουμπαράδων. Προφανώς, η Επιτροπή Διαχείρισης του Ταμείου για το νέο, «φανταστικό» πάντα, μουσείο, δεν έχει λόγο στα έσοδα του κουμπαρά, αφού αυτά χρησιμοποιούνται απ’ το Κράτος για άλλους σκοπούς.
[Αν θυμάμαι καλά, οι τελευταίες προσπάθειες που καταβλήθηκαν για την κατασκευή του περιβόητου νέου μουσείου ήταν επί θητείας Μητσόπουλου, αλλά δεν υπήρχε χρήμα ούτε για να προκηρυχτεί ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός].
Για την υπόθεση με τους δύο κουμπαράδες ενημερώθηκε και ο Γενικός Εισαγγελέας Κώστας Κληρίδης, απ’ τον οποίο ο υπουργός Δημητριάδης ζήτησε γνωμάτευση, κατά πόσο δηλαδή θα μπορούσε να τροποποιηθεί ο Νόμος και να μην αδειάζει ο κουμπαράς που λέει «Για ανέγερση νέου Μουσείου» και να γεμίζει τον κουμπαρά που λέει «Πάγιο Ταμείο της Δημοκρατίας».
Τώρα, αγαπητοί φίλοι συνοδηγοί, το όλο θέμα είναι «υπό μελέτη», «διεξάγεται έρευνα», «περιμένουμε την γνωμάτευση», όπως σε όλα όσα αφορούν στην χώρα μας, μάθετε το ποίημα επιτέλους να τελειώνουμε.
Μη χαλούμε άλλο σάλιο και μη σπαταλάμε άλλο χρόνο. Μην με ρωτάτε, την ταπεινή γειτόνισσα, τι θα γίνει με το νέο μουσείο, δεν ξέρω. Ούτε οι κύριοι στην Βουλή ξέρουν, ούτε ο Εισαγγελέας ξέρει, ούτε τα «κουζούθκια» όπως τα είχε αποκαλέσει ο μακαρίτης ο Κληρίδης ξέρουν.
Για τα χιλιάδες χρόνια ιστορίας και πολιτισμού της χώρας μας, μπλα μπλα μπλα, μπορείτε να σερφάρετε με το σμαρτφόνι σας στο ίντερνετ να μάθετε. Ή να πάτε στο υφιστάμενο μουσείο, που ‘ναι μια κουκλίτσα και πολύ cosy, μ’ όλα στοιβαγμένα εκεί μέσα σαν να ‘μαστε οι φτωχοί συγγενείς του παγκόσμιου πολιτισμού, που μου θέλετε και νέο μουσείο. Είχατε και στο χωριό σας -νέο- μουσείο;