Η πρώτη απάντηση που πρέπει να δοθεί, με εξέταση DNA, είναι αν πρόκειται για σκελετό άνδρα ή γυναίκας. Στην πρώτη περίπτωση, του άνδρα δηλαδή, αν ο νεκρός είναι μακεδόνας μέλος της βασιλικής οικογένειας ή κάποιου στρατηγού του Μεγάλου Αλεξάνδρου θα έπρεπε να βρεθούν υπολείμματα καύσης του νεκρού μέσα σε λάρνακα.
Εκτός βέβαια και αν είναι τα οστά ενός εκ των τυμβωρύχων που έπεσε νεκρός και τον παράτησαν οι σύντροφοι του, αλλά σε αυτή την περίπτωση ανακύπτει ερώτημα για το πώς εξαφανίστηκε ο νεκρός της ταφής.
Στην δεύτερη περίπτωση, όπου ο σκελετός ανήκει σε γυναίκα, υπάρχει και άλλο ενδεχόμενο. Τα οστά να ανήκουν στην Ρωξάνη, η οποία δεν ήταν μακεδόνισα για να έχει γίνει καύση του σώματος πριν την ταφή, αν αυτό συμβαίνει τότε κάπου εκεί κοντά θα πρέπει να βρεθεί και η ταφή του Αλέξανδρου Δ’.
Ο τάφος της Ολυμπιάδας;
Σύμφωνα με το xronometro.gr το πιο ισχυρό σενάριο, αν συνδυάσουμε την εύρεση των οστών και με τα υπόλοιπα ευρήματα του τάφου, προκύπτει ότι η ταφή να είναι της μητέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου, της Ολυμπιάδας, άποψη που έχουν υποστηρίξει γνωστοί αρχαιολόγοι. Βέβαια, σύμφωνα με τις πηγές ο τάφος της βρίσκεται στην Πύδνα, εκεί που την δολοφόνησαν οι συγγενείς των θυμάτων της και όπου σύμφωνα με τις διασωθείσες πληροφορίες δεν προηγήθηκε της ταφής, καύση, οπότε κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το γεγονός ότι άνθρωποι από το περιβάλλον της να μετέφεραν τα οστά και να την έθαψαν στην Αμφίπολη. Μια εξέταση των οστών από ειδικούς ανθρωπολόγους ίσως δώσει σχετικά εύκολα μια πρώτη απάντηση, αφού στην περίπτωση που τα οστά ανήκουν στην Ολυμπιάδα θα πρέπει να φέρουν εμφανή ίχνη από τραύματα εξαιτίας του λιθοβολισμού και ιδιαίτερα στο κρανίο.
Για την Ολυμπιάδα, υπάρχουν και μια σειρά άλλα στοιχεία που συνηγορούν ότι μπορεί να της ανήκουν τα οστά. Οι δύο γυναικείες μορφές των γλυπτών που αποδόθηκαν ως Καρυάτιδες, αποδεικνύεται σε αυτή την περίπτωση ότι ίσως είναι Κλώθωνες του Διονύσου και τοποθετήθηκαν εκεί ως δηλωτικό του γεγονότος ότι η μητέρα του Μ. Αλεξάνδρου ήταν μυημένη τόσο στα Καβείρια όσο και τα Διονυσιακά μυστήρια. Επιπλέον, ένα ακόμη ισχυρό επιχείρημα είναι η αποκωδικοποίηση του ψηφιδωτού με την παράσταση της αρπαγής της Περσεφόνης. Αποδεικνύεται σε αυτό το ενδεχόμενο ότι ο «Πλούτωνας» φέρει την μορφή του Φιλίππου του Β’ με στεφάνι ελιάς, ενώ η «Περσεφόνη», φέρει την μορφή της Ολυμπιάδας, η οποία ως ανήκουσα στην φυλή των Μολοσσών ήταν κοκκινομάλλα και όχι ξανθομάλλα που θέλει η μυθολογία της Περσεφόνη… αν προσέξετε το ψηφιδωτό δεν θα δυσκολευτείτε να διαπιστώσετε το κόκκινο χρώμα των μαλλιών της.
Με τις αντίστοιχες γονιδιακές εξετάσεις βρέθηκε ότι ο σκελετός που είχαν ανακαλύψει οι αρχαιολόγοι σε ένα πάρκινγκ ανήκε στο βασιλιά Ριχάρδο».
Από την δεκαετία του 1970 οι ειδικοί είχαν αρχίσει να αποκωδικοποιούν το DNA αποτέλεσμα της µελέτης της ενζυµολογίας των λειτουργιών του DNA στα βακτήρια.
O όρος ανασυνδυασµένο DNA υποδηλώνει ένα µόριο DNA αποτελούµενο από δύο (ή περισσότερα) ξένα µεταξύ τους τµήµατα ενωµένα σε µια συνεχή αλυσίδα µε in vitro διεργασίες.
H τεχνολογία αυτή επέτρεψε στους επιστήμονες την αποµόνωση, ταυτοποίηση και πολλαπλασιασµό οποιουδήποτε τµήµατος DNA ενός οργανισµού. Βασιζόμενοι σε αυτό τον τεμαχισμό της αλυσίδας μπορούν σήμερα να φθάσουν στα ίχνη της ιστορίας ακόμη κι ενός σκελετού που μπορείτε να χρονολογείται χιλιάδες χρόνια πριν, όπως αναφέρει το iatropedia.gr.
Όπως είχε αναφέρει περιγράφοντας τη μέθοδο που είχε ακολουθεί η δρ. Τούρι Κινγκ, γενετίστρια, δήλωσε ότι «είχαν υπάρξει ανησυχίες ότι το DNA στα οστά θα ήταν πολύ υποβαθμισμένο: το ερώτημα ήταν πώς θα μπορούσαμε να πάρουμε δείγμα γενετικού υλικού και να το επεξεργαστούμε και είμαι πολύ χαρούμενη που το καταφέραμε».
«Υπάρχει ταυτοποίηση του DNA μεταξύ του μητρικού γενετικού υλικού των απογόνων της οικογένειας του Ριχάρδου Γ' (μια γυναίκα στον Καναδά κι έναν Λονδρέζο επιπλοποιό) και τα οστά που βρήκαμε στην ανασκαφή του Γκρεϊφρίαρς» . Μετά από αυτή την εξέλιξη βρέθηκε ποιος ήταν ο νεκρός.