Τα εμπόδια στη ζωή είναι για να τα ξεπερνάς και να συνεχίζεις το δρόμο σου. Όπως ακριβώς το κάνει ο Ζακ Χόντσκινς.
Ο νεαρός σουτέρ που γεννήθηκε με το αριστερό του χέρι να μην αναπτύσσεται από τον αγκώνα και κάτω, όμως, έκανε ένα από τα όνειρά του πραγματικότητα όσον αφορά το μπάσκετ. Έπαιξε σε αγώνα NCAA με τους Gators του πανεπιστημίου της Φλόριντα, απέναντι σε αυτό του William and Mary, της Βιρτζίνια.
Έπαιξε δύο λεπτά, χωρίς να καταφέρει να πετύχει πόντο, δηλώνοντας λίγο μετά το παιχνίδι πως: «Αισθάνθηκα σαν την πρώτη φορά που μίλησα κάπου δημόσια. Όσο περισσότερο το έκανα, τόσο καλύτερα αισθανόμουν, οπότε θεωρώ ότι με τον καιρό θα βρω τα πατήματά μου και θα είμαι καλύτερος». Δεν του έχει χαριστεί κανείς και τίποτα και ξέρει πως θα κάνει πράξη τα λόγια του μόνο αν καταφέρει από μόνος του να δώσει συνέχεια στο όνειρο. Δεν θέλει χάρες και δεν θα τις δεχτεί...
Ακόμα και η θέση που κατέχει πλέον στο πανεπιστήμιο της Φλόριντα, παρά το γεγονός πως δεν πρόκειται ουσιαστικά για επίσημο στέλεχος του ρόστερ, μπορεί να την αλλάξει αν θέλει και δείξει ότι μπορεί. Αλλά θέλει να το δείξει!
Τα... πέρασε όλα πριν το μπάσκετ
«Από μικρό παιδί προτίμησε τον αθλητισμό από τα video games και όλη την ώρα τον έβλεπες να τρέχει στα γήπεδα και να παίζει έξω από το σπίτι», τόνισε ο πατέρας του. Τονίζοντας πως ουδέποτε ο Ζακ αισθανόταν μειονεκτικά ή «διαφορετικός» από τ' άλλα παιδιά. Είχε πάρει την πρώτη... νίκη στη ζωή του από τον τρόπο που αντιμετώπιζε την κατάστασή του. Προτού καταλήξει στο μπάσκετ και καταλάβει ότι είναι το άθλημα στο οποίο θέλει να κάνει καριέρα και αγαπά, τα... γύρισε όλα. Ήταν εξαιρετικός στο μπέιζμπολ, έπαιξε γκολφ, ποδόσφαιρο, έκανε σερφ, αλλά κανένα δεν τον «κέρδισε» όσο το έκανε η πορτοκαλί μπάλα. Πάλι καλά, γιατί το ταλέντο του στα τρίποντα, θα πήγαινε χαμένο...
Εκπληκτικά ποσοστά στο σχολείο
Όταν άρχισε να καταπιάνεται με το μπάσκετ και πλέον ήταν το άθλημα που επέλεξε και στο σχολείο του, το ταλέντο του ξεδιπλώθηκε. Όλοι έμεναν έκπληκτοι και θαύμασαν την ψυχική δύναμη του παιδιού που άφησε τα προβλήματα πίσω του και προσπαθούσε να ζήσει – όπως του πρέπει και όπως είναι το λογικό – εντελώς φυσιολογικά. Με 11,8 πόντους μ.ο. και ποσοστό 29% σε σουτ τριών πόντων, ο Ζακ Χόντσκινς ξεχώρισε και κέρδισε με το σπαθί, την επιμονή και τη δουλειά του, την κλήση στο πανεπιστήμιο της Φλόριντα.
Το καλοκαίρι που του αλλάζει τη ζωή
Από τον Ιούλιο, ανήκει στους Gators, με τον προπονητή της ομάδας μπάσκετ του πανεπιστημίου της Φλόριντα, Μπίλι Ντόνοβαν, να δηλώνει: «Θαυμάζω την αυταπάρνησή του και τον ενθουσιασμό του για το μπάσκετ. Κάθε μέρα δουλεύει σκληρά και δίνει τη μάχη του για να βρεθεί στο ίδιο επίπεδο με τους υπόλοιπους και να διεκδικήσει την ευκαιρία του. Πιστεύω ότι μπορεί να μας βοηθήσει». Από την πλευρά του, ο νεαρός Ζακ, ανέφερε: «Αν δεν δεχόμουν την ευκαιρία, θα ένιωθα μισός... Θα μετάνιωνα την ώρα και τη στιγμή. Το ταβάνι είναι ο ουρανός και κοιτώ μόνο ψηλά». Καθημερινές ζόρικες προπονήσεις, πολύ γυμναστήριο, ασκήσεις που χρειάζονται δύναμη και στα δύο χέρια, σε όλα επιδεικνύει απίστευτο ζήλο από την ημέρα που πήγε στη Φλόριντα και ξεχωρίζει για τη δουλειά του, όχι για οτιδήποτε άλλο.
Το ντεμπούτο και η στήριξη του κόσμου
Δύο λεπτά πριν από το φινάλε του αγώνα με το πανεπιστήμιο William and Mary της Βιρτζίνια, ο κόσμος άρχισε να φωνάζει τ' όνομά του... «Βάλε τον Ζακ, βάλε τον Ζακ...» ακουγόταν από τις εξέδρες του γηπέδου. Είχε έρθει η στιγμή του. Ο Ζακ Χόντσκινς πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στο NCAA με τη φανέλα των «Gators». Αγωνίστηκε για δύο λεπτά, δεν είχε πόντους, όμως προσπάθησε πολύ και έδειξε ότι ο δρόμος μπροστά του είναι ορθάνοιχτος. Δίχως «ειδική μεταχείριση» και με τη σωστή αντιμετώπιση σαν ίσος προς ίσο, ο νεαρός αθλητής έκανε τ' όνειρό του πραγματικότητα κι έδωσε το παράδειγμα.
Τα παρακάτω λόγια δείχνουν τη δύναμή του: «Μεγάλωσα πιστεύοντας ότι έχω δύο χέρια. Κανείς δεν μου συμπεριφέρθηκε ποτέ σαν κάτι διαφορετικό. Πάντα πίστευα ότι μπορώ να κάνω τα πάντα και να είμαι σαν όλους τους άλλους. Πίστευα ότι αν παίξω μπάσκετ δεν θα με βλέπουν σαν αδύναμο και δεν θα μου δίνουν συνέχεια τη μπάλα επειδή... με λυπούνται. Σκεφτόμουν ότι θα είμαι το ίδιο με όλους κι ας έχω ένα χέρι».
Στον αθλητισμό, τα (περισσότερα) όνειρα βγαίνουν αληθινά. Ουδείς, όμως, πρέπει να μένει εκεί. Σε κάθε τομέα της ζωής, υπάρχουν προβλήματα. Διαφόρων ειδών. Το θέμα είναι η δύναμη που κρύβει ο καθενάς μέσα του και οφείλει να τη βγάλει. Όπως το έκανε και ο Ζακ Χόντσκινς...