O καλλιτέχνης και μπλόγκερ με την ονομασία Τα Μυλλωμένα δεν μπορούσε να δεχτεί πως δεν έχουμε τη δική μας απάντηση στην κρητική εκδοχή του δημοφιλούς, έντεχνου άσματος μιας άλλης εποχής.

«Προχτές τζιαμέ που έπιννα πιννιές μ’έναν παρέα

Δικλώ τζιαι γλέπω πίσω μου θκυο μμάθκια θκυο μματούθκια

Ρε Γιακουμή μου σσιήζω την μα το θεό λαλώ σου

Λαλεί μου αφους εν κόμματος,το δίκιον εν δικό σου.

Τζιαι πκιόν εγιώ εμάχουμουν για την μαγνητίσω

Πο’τούντα σειττάνικα, κόλπα που την Ινδία

Αμμά έσσιεσα πάνω μου τζ’’εμεινα με τα τρία

γιατ΄η καρτάνα έν μο’δίαν καμία σημασία

Χαπάριν αν το επήρετε υπόθεσην έν είχα

Αμμά έμεινα πάνω της να ‘μαι φερμαρισμένος

Ο Γιακουμής εσσιήζετουν, ρε γάρε σιντυχάννω

Πέμου γίνεται τίποτε,-  τον μίταν εν που πιάννω.

Μ’αξξιπα εσταυρώθηκεν το δείν της μ’ο δικό μου

 πάνω μου που εκάρφωσεν ούλα να με σπιάζει

Ενόμισα πως  το νερόν εμπήκεν μες τ’αυλάτζιν

Αμμά τζιεινη του καφετζιή θκιατάζει καρυδάκι

Εννα πέλλάνω σας λαλώ βουνάριν εννα μείνω

Εγιώ τσιππώννω πάνω της Τζιαι τζιείνη αλα κκέφα

Ιντα καλα να ‘μουν καπνός ο αέρας να με παίρνει

να μπαίννω μπαίννω μες τα στήθκια της τζιαι να μεν παίρνει πρέφα

Εννά κρεπάρω σας λαλώ τζι’ο πέλλαρος με πκιάνει

Τζιαι σπάζω που το κάχριν μου σ’αλλον που συντιχάννει

Μα πκιό πολλα ‘ζουλεύκω του τζιείνου που την βατεύκει

Π’ακούει τ’αχχα-βάχχα της τζιαι που την πασπατεύκει».

Και για όλους όσοι δεν ήταν γεννημένοι ή ίσως να μη θυμούνται το πρωτότυπο, γλυκανάλατο ρομαντζοτράγουδο των mid 80's,

Voilà: