Ο κορυφαίος φωτογράφος και τρεις φορές βραβευμένος με Πούλιτζερ Μισέλ ντου Σιλ, έφυγε από τη ζωή αυτή την εβδομάδα, μετά από ανακοπή καρδιάς, ενώ βρισκόταν στη Λιβερία για την καταγραφή της επιδημίας του Εμπολα, δημοσιεύοντας στιγμιότυπα που έκαναν το γύρο του κόσμου.

 

Εκτός από ικανότατος φωτογράφος, όσοι γνώριζαν τον ντου Σιλ, κάνουν λόγο και για έναν υπέροχο άνθρωπο. Πριν μερικές δεκαετίες τον έστειλαν να καταγράψει την ζωή των ναρκομανών στο Μαϊάμι. Εκείνος όμως άφησε την κάμερα πίσω του εσκεμμένα. Ηθελε τις πρώτες εβδομάδες να τους γνωρίσει, να ζήσει μαζί τους, να τους νιώσει ανθρώπους και όχι απλώς «θέματα» των πορτρέτων του.

Εν τέλει η συλλογή που δημιούργησε για το Miami Herald του χάρισε το βραβείο Πούλιτζερ το 1988, ενώ δύο χρόνια πριν είχε κερδίσει ακόμη ένα, για την καταγραφή της έκρηξης ενός ηφαιστείου στην Κολομβία.

Ο ντου Σιλ, ο οποίος κέρδισε συνολικά τρία Πούλιτζερ ως φωτογράφος για το Herald και, αργότερα, για την εφημερίδα Washington Post, πέθανε την Πέμπτη από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 58 ετών, ενώ κάλυπτε την κρίση του Εμπολα στη Λιβερία.

Για περισσότερα από 40 χρόνια, εργάστηκε ακούραστα για να προσφέρει όπως έγραψε ο ίδιος: «αξιοπρέπεια στα θέματα που φωτογραφίζω, ειδικά εκείνους που είναι άρρωστοι ή που βρίσκονται σε κίνδυνο, μπροστά στην κάμερα μου» σε ένα δοκίμιο που δημοσίευσε Οκτώβριο σχετικά με την δουλειά του στη ζώνη του Εμπολα.

«Ο επαγγελματισμός του καθοδηγούνταν από την τρυφερή και φιλάνθρωπη φύση του» αναφέρει ο Γενικός Διευθυντής Ψηφιακών μέσω του National Geographic Κιθ Τζέκινς, ο οποίος προσέλαβε τον ντου Σιλ ως φωτογράφο το 1992.

«Ο Μισέλ είχε τεράστια ενσυναίσθηση για τα θέματα του. Ήταν κάτι που αποτιμάται πάνω από οτιδήποτε άλλο», λέει ο Τζένκινς, ο οποίος θεωρεί τον ντου Σιλ μέντορα και φίλο. «Φωτογράφισε τα θέματά του με έναν τρόπο που επέτρεψε στους ανθρώπους κοιτάζοντας τις φωτογραφίες να έχουν επίσης συμπάθεια και μια σύνδεση με τα θέματα που απεικονίζουν»

Εκτός από τη συναισθηματική φύση του, ο ντου Σιλ είχε επίσης πρωτοφανή σωματική αντοχή και θάρρος. Είχε πρόβλημα στα γόνατα και είχε περάσει καρκίνο, αλλά συνέχισε να εργάζεται ακούραστα σε ζώνες συγκρούσεων και ασθενειών. Ωστόσο, παρά τις τέσσερις δεκαετίες καταγραφής της ανθρώπινης τραγωδίας, παρέμενε ευδιάθετος και τρυφερός.

«Ο Μισέλ πάντα με εντυπωσίαζε με την ήπια φύση του, τη γνήσια καλοσύνη, και την υπομονή του», λέει ο συντάκτης και φωτογράφος του National Geographic Ντένις Ντίμικ, ο οποίος γνώριζε τον ντου Σιλ από την Louisville Courier-Journal στα τέλη της δεκαετίας του 1970.

Ο φωτογράφος είχε περάσει τις τελευταίες εβδομάδες στη Μονρόβια, όπου κατέγραφε την επιδημία Έμπολα εκεί. Τράβηξε την εκπληκτική φωτογραφία της 11χρονης Εστερ Τοκπα που κλαίει καθώς φεύγει υγιής από το κέντρο θεραπείας Εμπολα στις 24 Σεπτεμβρίου, έχοντας όμως χάσει και τους δύο γονείς της από την ασθένεια. Ο ντου Σιλ είχε τραβήξει επίσης και την διάσημη φωτογραφία με τη νοσοκόμα που χορεύει ευτυχισμένη, έχοντας γλυτώσει από τον Εμπολα.

«Είναι βαθιά δύσκολο να μην είσαι συναισθηματικός, όταν καλύπτεις την κρίση του Εμπολα» είχε γράψει ο ντου Σιλ στο δοκίμιό του: «Πράγματι, πρέπει κανείς να αισθανθεί συμπόνια και, πάνω απ 'όλα, να προσπαθήσει να δείξει σεβασμό.»