Οι τοίχοι που είναι καλυμμένοι από στρώσεις με τσίχλες, από μακριά μοιάζουν με πολύχρωμα ψηφιδωτά και προσελκύουν χιλιάδες επισκέπτες στην Αμερική.

Ο μέσος Αμερικάνος καταναλώνει 160-180 τσίχλες το χρόνο, σύμφωνα με μια μελέτη που διεξήχθη το 2005. Με αποτέλεσμα 250.000 τόνοι τσίχλες να καταλήγουν όχι μόνο στα σκουπίδια αλλά και στα πεζοδρόμια, τους τοίχους και τα παπούτσια των περαστικών.

Ο δρόμος της τσιχλόφουσκας στο San Luis Obispo, Καλιφόρνια έχει ύψος 4 μέτρα και πλάτος 21 μέτρα. Στο αξιοθέατο, άρχισαν να κολλούν τσίχλες από το 1970 και συνεχίζουν μέχρι και σήμερα.

Ο τοίχος στο Σιάτλ, ξεκίνησε να γεμίζει τσίχλες πριν από 20 χρόνια. Όσοι περίμεναν στην ουρά για το θέατρο, άρχισαν να κολλάνε τις μασημένες τσίχλες στον τοίχο για να στερεώσουν τα νομίσματα. Με το πέρασμα των χρόνων, τα νομίσματα εξαφανίστηκαν ενώ οι τσίχλες έμειναν.

Ο τοίχος με τσίχλες στο Greenville, στο Οχάιο είναι το τρίτο αξιοθέατο με τις τσίχλες. Είναι ο εξωτερικός τοίχος ενός εστιατορίου με σάντουιτς που η όψη του από ότι φαίνεται δεν αποθαρρύνει τους θαμώνες του μαγαζιού.