Το λογοπαίγνιο με την ονομασία του event από μόνο του κινεί το ενδιαφέρον, αρχικά γιατί πρέπει να το αποκωδικοποιήσεις. «Tech», άρα, τσακάλι μου, θα έχει να κάνει με τίποτα καινοτόμο, τεχνολογία, τέχνες και τα συναφή, και «à-tête» -κανένα πρόβλημα εδώ, δεν χρειαζόμαστε λεξικό, η καθηγήτρια των γαλλικών μπορεί να αισθάνεται υπερήφανη, αφού πρόκειται για το άλλο μισό της πρότασης tête-à-tête-, συνομιλία μεταξύ 2 ατόμων.

 

Χμ… Άρα ίσως πρόκειται για μια συνομιλία περί τεχνών και τεχνολογιών! Το’ χεις! Pun intended! Πάμε παρακάτω! Η ιδέα αυτής της συνάντησης, λοιπόν είναι της Χλόης Σταύρου, φοιτήτρια Ιστορίας της Τέχνης στο York. Το «συλλογικό κίνημα τέχνης» όπως το αποκαλεί έχει διπλό σκοπό. «Να ευαισθητοποιήσουμε το κυπριακό κοινό σχετικά με την έλλειψη υποστήριξης προς τους καλλιτέχνες, από τα διάφορα πεδία των τεχνών. Υπάρχει έλλειψη όσον αφορά χώρους εργαστηρίων, χρηματοδότηση, πρόσβαση σε υλικά. Οι εκθεσιακοί χώροι δυστυχώς στοιχίζουν περισσότερο απ’ αυτό που μπορούν να πληρώσουν οι καλλιτέχνες με αποτέλεσμα να αδυνατούν να δείξουν τη δουλειά τους στο κοινό. Επίσης, θέλουμε να γνωστοποιήσουμε τους τρόπους με τους οποίους η τέχνη μπορεί να συμβάλει και να βοηθήσει την κοινωνία γενικότερα, ειδικότερα ως μέσο θεραπείας».

Ο δημιουργός λοιπόν που συμμετέχει στο event δεν χρειάζεται να καταβάλει κάποιο ενοίκιο ή προκαταβολή, αλλά «αντ’ αυτού οι σχεδιαστές δωρίζουν στο Tech-à-tête ένα 10% των εσόδων τους, το οποίο εμείς θα δωρίσουμε σε ιδρύματα που χρησιμοποιούν την τέχνη ως μέθοδο θεραπείας ανάμεσα στις πρακτικές τους. Έτσι, με αυτόν τον τρόπο, εμείς βοηθούμε και τους δύο μας σκοπούς» εξηγεί η Χλόη.

 

Η τέχνη ως μέθοδος θεραπείας

Δεν ήθελα να φανώ χαζός, αλλά πριν ρωτήσω τι ακριβώς γεμίζει το φετινό πλάνο ήθελα να μάθω τι είναι η «θεραπεία τέχνης». «Θεραπεία τέχνης είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας που αφορά την ενθάρρυνση της ελεύθερης αυτο-έκφρασης μέσα από ζωγραφική, σχέδιο, ή μοντέλα, που χρησιμοποιούνται ως διορθωτική δράση. Δεν είναι μόνο μια μορφή ψυχοθεραπείας αλλά και μία μορφή φυσιοθεραπείας εφόσον κάποιος που έχει χτυπήσει το χέρι του μπορεί να αποκτήσει πλήρης κινητικότητα μέσω της θεραπείας της τέχνης» εξηγεί η Χλόη και εδώ εγείρεται το ερώτημα «πόσα τέτοια ιδρύματα είναι δυνατόν να υπάρχουν στην Κύπρο;».

Σε αυτή τη βιτρίνα υπάρχει χώρος μόνο για αντικείμενα που έχουν μοναδικό και έξυπνο σχεδιασμό, χρηστικότητα και που «χουμίζουν» το ταλέντο του δημιουργού τους.

Τελικά είναι αρκετά, όπως μας είπε η ίδια, αλλά μικρά και χρηματοδοτούμενα από ιδιώτες. «Για παράδειγμα, το καλοκαίρι βοηθήσαμε το ίδρυμα του Αγίου Στυλιανού, στο οποίο μένουν μόνιμα πέντε κοπέλες και η εξάσκηση της θεραπείας της τέχνης είναι από τις αγαπημένες τους δραστηριότητες. Μέσα από ένα μπάρμπεκιου μαζέψαμε λεφτά τα οποία χρησιμοποιήσαμε για να αγοράσουμε υλικά τέχνης για το ίδρυμα, όπως και για κάποιες μικροεπισκευές που χρειαζόταν το κτίριο. Και κάποια πιο μεγάλα ιδρύματα έχουν λίγες ώρες της εβδομάδας θεραπεία της τέχνης στο πρόγραμμά τους, αλλά δυστυχώς όχι όλα. Με αυτή την εκδήλωση που οργανώνουμε τώρα, θα βοηθήσουμε το Εργαστήρι Τέχνης Θεοτόκος. Θέλουμε να παραβρεθεί αρκετός κόσμος και να βοηθηθεί όσο περισσότερο γίνεται το ίδρυμα.

 

Τι θα δούμε φέτος;

Θα πρέπει να ανακαλύψεις μια ΒΙΤΡΙΝΑ, αφού αυτό είναι το όνομα-concept για το φετινό Tech-à-tête. Σε αυτή τη βιτρίνα υπάρχει χώρος μόνο για αντικείμενα που έχουν μοναδικό και έξυπνο σχεδιασμό, χρηστικότητα και που «χουμίζουν» το ταλέντο του δημιουργού τους. «Οι σχεδιαστές που καταθέτουν δουλειά τους λειτουργούν με κατανόηση προς την οπτική κουλτούρα και τις απαιτήσεις της. Ανταποκρίνονται στην τοπική οικονομία όπως επίσης και στις συνθήκες της κοινωνίας, διατηρώντας την ίδια ώρα την ομορφιά ακατέργαστων υλικών. Τα αντικείμενα κουβαλούν προσωπικότητα και συμπεριφέρονται σχεδόν σαν να απαντούν στο περιβάλλον τους» δηλώνει η Χλόη.

 

Θα συμμετέχουν αρκετοί καλλιτέχνες, εκ των οποίων αρκετούς τους έχουμε φιλοξενήσει κατά καιρούς και στη CITY όπως οι LovenLight, η Δέσποινα Καννάουρου, ο Tomash Ghz, τo Draw Collective μαζί με την σόλο δουλεία των Κωνσταντίνου Οικονομίδη, Μάριου Χαραλάμπους και Όμηρου Παναγίδη. Επίσης και οι Joiners, Eden Workshop, η Λεύκια Χατζηγιάννη με το Ποτάμι Ποτς, Children at Play Workshop, Stellap Art, Άκανθος - Περί Παλαιών Τέχνη, Small World, Μαρία Χριστοφόρου, Pedestrians on the Roadway, Σουζάνα Πετρή, Undun, Τζούλια Αστρέου και Ηλιάνα Αθανασίου.

«Θέλουμε ο κόσμος να νιώθει άνετα να αγγίξει (με μέτρο) τη δουλειά, να περιστραφεί/γυρίσει μέσα στο χώρο ελεύθερα και να κοινωνικοποιηθεί ανάμεσά της. Να νιώθει σαν στο σπίτι του».

Η έκθεση θα διεξαχθεί στο Παλιό Ξυδάδικό, στη Λεμεσό, από τις 27 μέχρι τις 29 Δεκεμβρίου. Είσοδος ελεύθερη.

Περισσότερες πληροφορίες θα βρεις ΕΔΩ.

Υ.Γ.

Από τέτοιες καλλιτεχνικές συναντήσεις, η μουσική δεν θα μπορούσε να λείπει, όπως και το πάρτι. Τι, ξεροσφύρι; Εκτός από την έκθεση θα υπάρξει και ένα άφτερ-πάρτυ στο Poison Bar (πρώην Αλαλούμ). Θα παίξουν οι Qash, Patraulea, o Tomash Ghz (ο οποίος θα παίξει live με τα digital sound controllers του από την έκθεση, τα οποία φτιάχνει ο ίδιος) και οι Les Enfant Terribles. Επίσης ο Άδωνης Αρχοντίδης, ένα νεαρός visual artist, θα κάνει video map στον χώρο με 2-3 projectors και έτσι η έκθεση θα συνεχιστεί και στο πάρτι.

 

Πρωινές ώρες στο περσινό πάρτι (φωτογραφία: Luke Christopher)

 

Το άφτερ-πάρτι που θα έχει είσοδο €5 (με ένα σφινάκι), θα ξεκινήσει στις 22.30 και θα διαρκέσει ως τις πρωινές ώρες. Τα έσοδα από την πόρτα θα πάνε κατευθείαν στο Art Workshop Theotokos καθώς και οι δωρεές από τους καλλιτέχνες.

Στις 28 και 29, στις 21.30 θα πραγματοποιηθούν και πιο μικρά (intimate) μουσικά lives στο Παλιό Ξυδάδικο, από τον Άλκη Αγαθοκλέους και τον Patraulea.