Project Eurovision: Επιστροφή στα έιττις (;)

Article featured image
Article featured image

Είχα την τύχη, ή μάλλον την εμπειρία εάν το θέσω διαφορετικά, να παρακολουθήσω το Eurovision Song Project στο ΡΙΚ, το βράδυ της Κυριακής… και άμα αυτό ήταν η αρχή, δεν τολμώ να διανοηθώ το τέλος!



Κακά τα ψέματα και εγώ παιδί των 80s είμαι, μια εποχή που η Eurovision αποτελούσε το απόλυτο γεγονός της χρονιάς, ήταν πριν από τα MAN of the year, τα Madame Figaro Awards και ένα σωρό άλλα, ήταν τέλος πάντως σε μια εποχή που θα προτιμούσα να ξεχάσω, κυρίως όμως τις ενδυματολογικές μας επιλογές. Ohhh yes! Εκείνη την εποχή, ως παιδί πάντοτε, θα μπορούσε να είχα ζητήσει αυτόγραφο από τον Αναστάζιο ή την Αλέξια… shame on me!


Σε μια εποχή που στην τηλεόραση έχεις ένα και μόνο κανάλι και άμα η δεύτερη επιλογή είναι ο «Μπαιράκκης», εεε ναι ο Αναστάζιο και η Αλέξια είναι ΡΟΚ σταρ.


Που το πάω; Όσο φλώροι και να ήταν οι διαγωνιζόμενοι, όσο χάλια και να ήταν η παραγωγή, οι ενδυματολογικές επιλογές κτλ στα μάτια των κοινών θνητών, αυτοί ήταν οι απόλυτοι ΡΟΚ σταρ. Εξάλλου, σε μια εποχή που στην τηλεόραση έχεις ένα και μόνο κανάλι και άμα η δεύτερη επιλογή είναι ο «Μπαιράκκης», εεε ναι ο Αναστάζιο και η Αλέξια είναι ΡΟΚ σταρ.

Δεν τα βάζω με τα 80s, ωστόσο με την εποχή να έχει ευτυχώς προχωρήσει και με δεδομένο ότι το τηλεκοντρόλ από τις αρχές της δεκαετίας του 90 και μετά να έχει και άλλες επιλογές, αυτό το οποίο είδαμε από το Ίδρυμα ήταν λιγάκι ξεπερασμένο γιατί απλά ήταν πολύ εϊτίλα! Από την κριτική επιτροπή η Εύη Παπαμιχαήλ έλειπε, για να μην πω ότι ο Κουκκίδης θα μπορούσε να είναι guest star. Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για την κριτική επιτροπή ούτε θα μιλήσω για άθλιες σκηνικές παρουσίες… με αυτά τα οποία είδα όμως, μπορώ να πω ότι προδιαγράφουν άλλη μια αποτυχημένη πορεία στους ημιτελικούς της διαδικασίας.

Μακριά από κάθε πραγματικότητα της Eurovision και κυρίως του τι επιλέγουν να ψηφίσουν οι Ευρωπαίοι, αυτό το οποίο είδαμε ήταν εκτός ευρωπαϊκής πραγματικότητας. H Eurovision δεν θέλει την καλύτερη φωνή ούτε το καλύτερο τραγούδι, αυτό εξάλλου έχει αποδειχθεί. Η Eurovision θέλει τρέλα και marketing, αυτή είναι η συνταγή και το ξέρουν όλοι οι ειδήμονες του Panel. Τί μπορεί να θυμάται κανείς από την ιστορία της Eurovision; Μάλλον τους Lordi, άλλως τέρατα επί σκηνής που έπαιζαν heavy metal, την Dana International και την τραγουδίστρια με τα μούσια… Άντε βρε, καλά να περάσετε στη Βιέννη.


ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ