γράφει ο Κλεάνθης Κλεάνθους / Φωτογραφίες Μιχάλης Κυπριανού

Τέσσερις νέοι άνθρωποι, αφήνουν πίσω τους το άγχος και το θόρυβο της πόλης και -εν μέσω κρίσης- μετακομίζουν στα χωριά της Κύπρου, όπου κάνουν το όνειρό τους πραγματικότητα.

Λευτέρης Μοχιανάκης, Οινολόγος / Κριστίνα Αποστόλου, Σχεδιάστρια Κοσμημάτων

Δημιουργοί γλυκού κρασιού ΑΝΑΜΑ (Λυθροδόντας)

Σε ένα παραμυθένιο πέτρινο σπίτι που βρίσκεται βαθιά κρυμμένο μέσα στο καταπράσινο δάσος του Λυθροδόντα, ζουν και εργάζονται ο Λευτέρης Μοχιανάκης και η Κριστίνα Αποστόλου. Ο Λευτέρης κατάγεται από την Ελλάδα, είναι οινολόγος στο επάγγελμα και δημιουργός του πολυβραβευμένου γλυκού κρασιού ΑΝΑΜΑ. «Όλες οι σοδειές που έχουμε στείλει στο εξωτερικό, έχουν βραβευτεί στο Decanter, το σημαντικότερο και εγκυρότερο ίσως διαγωνισμό κρασιού στον κόσμο». Η σύζυγός του Κριστίνα, Κύπρια που έχει γεννηθεί στην Αγγλία, είναι σχεδιάστρια κοσμημάτων, ενώ το τελευταίο διάστημα έχει εστιάσει όλη της την προσοχή στο σχεδιασμό και το branding του ANAMA. Η Κριστίνα, έχει βραβευτεί στα «Design and Design Awards» το 2001, για το σχεδιασμό και τη διακόσμηση της φιάλης. «Η τελευταία συλλογή κοσμημάτων που δημιούργησα κυκλοφόρησε τον περασμένο Μάρτη και δεν νομίζω ότι θα βιαστώ να κυκλοφορήσω ξανά μια ολοκληρωμένη συλλογή, παρά κάποια μεμονωμένα κομμάτια. Αγαπώ πολύ το ΑΝΑΜΑ. Είναι αυτό που μου δίνει τη δυνατότητα να ταξιδέψω σε εκθέσεις στο εξωτερικό και να δημιουργήσω σε ένα άλλο καλλιτεχνικό επίπεδο». Εκτός από την Κύπρο και την Ελλάδα, το ΑΝΑΜΑ σύντομα θα σερβίρεται σε εστιατόρια στη Γερμανία και στο Βέλγιο, ενώ μετά τα Χριστούγεννα θα «ταξιδέψει» και στη Νέα Υόρκη. Αφού μου προσέφεραν ένα ποτήρι γευστικό ΑΝΑΜΑ και πεντανόστιμα γλυκά από σοκολάτα που περιείχαν μέσα μερικές δόσεις από το γλυκό τους κρασί, τους ζήτησα να μου μιλήσουν για την απόφασή τους να μετακομίσουν στο χωριό. «Το κάναμε εντελώς συνειδητοποιημένα. Ζήσαμε και οι δύο σε μεγαλουπόλεις για πολλά χρόνια. Εγώ έζησα στην Αθήνα, έφτασα μέχρι τη Νέα Ζηλανδία, ενώ η Κριστίνα έμενε για δώδεκα χρόνια στο Λονδίνο» μου είπε ο Λευτέρης. «Θέλαμε να ζήσουμε μακριά από την πόλη, μακριά από τη 'μαυρίλα', το στρες και τη βαβούρα. Ο Λυθροδόντας είναι το πιο κοντινό δάσος στη Λευκωσία και βρίσκεται πολύ κοντά στη Λάρνακα. Στόχος μας ήταν να επικεντρωθούμε στη δουλειά μας, χωρίς εξωγενείς παράγοντες να μας αποσπούν την προσοχή. Πριν πάρουμε την απόφαση να μετακομίσουμε εδώ, ζούσαμε και πάλι σε ένα χωριό στην επαρχία Λεμεσού, στη Λάνια». Το σπίτι τους βρίσκεται μακριά από το κέντρο του χωριού, εντελώς απομονωμένο μέσα σε ένα ονειρικό καταπράσινο τοπίο και δεν υπάρχει περίπτωση να το ανακαλύψεις, αν δεν ακολουθήσεις σωστά τις οδηγίες τους. «Φυσικά και έχει τις δυσκολίες της η ζωή στο χωρίο. Πάντα κάτι χάνεις και πάντα κάτι κερδίζεις. Αυτό που κερδίζεις είναι μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Ζεις σε ένα πιο υγιές περιβάλλον, ξυπνάς το πρωί, αναπνέεις καθαρό αέρα, πίνεις τον καφέ σου κάτω από τα δέντρα, ακούς τα πουλιά να κελαηδούν, παίζεις με τα ζώα σου, τα οποία κυκλοφορούν ελεύθερα στη φύση. Αυτό που χάνεις, είναι σίγουρα οι ανέσεις της πόλης. Δεν είναι τόσο εύκολο πια να κανονίσεις κάτι. Πρέπει να είσαι πολύ οργανωμένος. Για να βγούμε έξω στη Λευκωσία για παράδειγμα, θα πρέπει να συνδυάσουμε τη νυχτερινή μας έξοδο με τα επαγγελματικά μας ραντεβού, ώστε να μη χρειαστεί να πηγαινοερχόμαστε. Είναι δύσκολο». Τους ζήτησα να μου περιγράψουν τη σχέση τους με τους υπόλοιπους κατοίκους του χωριού. «Ο κόσμος του χωριού είναι πολύ πιο θετικός από τον κόσμο της πόλης. Είναι αυθεντικός. Κατεβαίνεις μια βόλτα στην πλατεία και όλοι είναι πρόθυμοι να σου κεράσουν έναν καφέ και να μάθουν τα νέα σου. Εμένα αυτό το πράγμα με γεμίζει» μου εξηγεί ο Λευτέρης. Η Κριστίνα, από την άλλη, προτιμά να κρατά περισσότερες αποστάσεις. «Στη Λάνια ζούσαμε στο κέντρο του χωριού και είχαμε αρκετά προβλήματα. Για παράδειγμα, μια φορά μου έκαναν παρατήρηση επειδή άπλωσα την μπουγάδα στην αυλή του σπιτιού και ότι ήταν ντροπή, αφού θα περνούσε από εκεί ο μουχτάρης του χωριού! (γέλια). Στον Λυθροδόντα δεν έχουμε αυτού του είδους τα προβλήματα ευτυχώς. Αν και ζούμε αρκετά απομονωμένοι, έχουμε δημιουργήσει αρκετές φιλίες με τους συγχωριανούς μας. Απλώς ο Λευτέρης είναι πιο κοινωνικός από εμένα. Εγώ εκ φύσεως είμαι πιο κλειστός χαρακτήρας». Σε μια πολύ δύσκολη οικονομικά περίοδο για την Κύπρο, η συμβουλή τους προς τα νέα παιδιά που σκέφτονται να αφήσουν την πόλη για μια ζωή στο χωριό, είναι να το κάνουν χωρίς κανένα δισταγμό. «Τα χρόνια περνούν τόσο γρήγορα. Ο κόσμος πρέπει να μάθει να δουλεύει για να ζει και όχι να ζει για να δουλεύει. Γιατί να μείνω σε μια δουλειά που μου εξασφαλίζει μεν ένα μισθό, αλλά στο τέλος της ημέρας με κάνει να νιώθω δυστυχισμένος;».

www.theanamaconcept.com



Styling Σοφία Ευσταθίου, Μακιγιάζ Ειρήνη Σαματά

Η Κριστίνα φορά φόρεμα και εσάρπα Etro και μπότες Miu Miu όλα από Kult Boutique και κοσμήματα Kristina Apostolou. Κάλτσες από Calzedonia. Ο Λευτέρης φορά πουκάμισο Etro από Kult και βελούδινο σακάκι Zara.

Μάριος Χαψής, Φωτογράφος

Ιδιοκτήτης καφενείου «Το Μπακάλικο του Χαψή» (Αγρός)

Εργάζεται ως επαγγελματίας φωτογράφος στη Λευκωσία και είναι πατέρας δύο μικρών παιδιών. Εδώ και μερικούς μήνες, ο Μάριος Χαψής, πήρε την απόφαση να ακολουθήσει το όνειρό του και έτσι με ελάχιστο budget, άνοιξε το «Μπακάλικο του Χαψή» στον Αγρό, ένα καφενείο που βρίσκεται σε μια πλεονεκτική τοποθεσία στην είσοδο του χωριού. Η θερμοκρασία έξω ήταν αρκετά χαμηλή, αλλά η ξυλόσομπα στο εσωτερικό του χώρου ισορροπούσε σε μεγάλο βαθμό την κατάσταση. Για το καλωσόρισμα, μου πρόσφερε πεντανόστιμα αλλαντικά και φρέσκο ψωμί του χωριού, αλλά και γευστική ζιβανία που φτιάχνει ο ίδιος. Πλέον οι μέρες του λόγω των επαγγελματικών του υποχρεώσεων, είναι μοιρασμένες μεταξύ Λευκωσίας και Αγρού και το πήγαινε-έλα, έχει γίνει σχεδόν καθημερινή υπόθεση για αυτόν. «Κατάγομαι από τον Αγρό και από παιδί περνούσα τα σαββατοκύριακά μου εδώ. Πάντα είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου να ανοίξω κάτι δικό μου στο χωριό, αλλά δεν ήξερα τι ακριβώς θα ήταν αυτό. Αρχικά, έκανα ένα πλάνο για να δημιουργήσω μια μεγάλη αργοτουριστική μονάδα, αλλά λόγω του αυξημένου κόστους, δεν κατάφερα να το πραγματοποιήσω». Το καφενείο «Το Μπακάλικο του Χαψή», άνοιξε τον Αύγουστο του 2013. «Δεν σε τρόμαξε η οικονομική κρίση;» τον ρώτησα. «Να σου πω την αλήθεια έκανα τη συμφωνία για την ενοικίαση του χώρου τον περασμένο Γενάρη. Σκόπευα να ανοίξω το Πάσχα, αλλά μετά τα γεγονότα του Eurogroup, έβαλα μια άνω τελεία στα σχέδιά μου. Τελικά, αποφάσισα να κατεβάσω το κόστος εντελώς και αντί να χρησιμοποιήσω μάστορες για την ανακαίνιση, έκανα τα πάντα σχεδόν μόνος μου. Δεν πήρα κανένα δάνειο -έτσι κι αλλιώς ποια τράπεζα θα μου δάνειζε λεφτά αυτή την περίοδο;- και ό,τι οικονομίες είχα στην άκρη, τις ξόδεψα γι' αυτό το σκοπό». Ο χώρος στο παρελθόν λειτουργούσε κανονικά ως μπακάλικο, εξ ου και η σημερινή του ονομασία. «Η όλη λογική της διακόσμησης ήθελα να θυμίζει κάτι από παλιό μπακάλικο, γι' αυτό και επέλεξα αντικείμενα που παραπέμπουν σε αυτή την αισθητική. Μάλιστα, επειδή τόσο ο παππούς όσο και ο πατέρας μου, ήταν μπακάληδες, ήθελα να κρατήσω αυτή την ονομασία. Στην αρχή σκεφτόμουν να ανοίξω ένα μαγαζί που θα πουλούσε μόνο παραδοσιακά προϊόντα της περιοχής, γιατί οι επισκέπτες του Αγρού είναι κυρίως Κύπριοι τουρίστες. Στην πορεία όμως, αποφάσισα να προσθέσω μερικά τραπεζάκια ώστε ο άλλος να μπορεί να καθίσει εδώ, να πιει τον καφέ και το ποτό του και να απολαύσει τα προϊόντα που παρέχουμε. Το κόνσεπτ του μαγαζιού είναι αυτό ουσιαστικά. Ό,τι σερβίρω, μπορείς να το αγοράσεις. Προτείνω σε όσους θα έρθουν, να δοκιμάσουν το platter αλλαντικών και τυριών, το οποίο αποτελείται από χοιρομέρι, λούντζα, ποσυρτή (καπνιστό μπέικον), αιγινό χαλούμι και φρέσκια αναρή, μαρμελάδα, ψωμί από προζύμι και φρούτα της εποχής, όλα φρέσκα από το χωριό, καθώς επίσης να δοκιμάσουν γλυκά του κουταλιού και μια μεγάλη ποικιλία από βιολογικά βότανα». Παρόλο που και η οικογένειά του κατάγεται από τον Αγρό, οι κάτοικοι του χωριού τον αντιμετώπισαν αρχικά με αρκετή επιφύλαξη. «Είναι λογικό. Γι' αυτούς είσαι 'ξένος'. Δεν έχεις μεγαλώσει μαζί τους, ούτε έχετε τα ίδια βιώματα. Φυσικά, αυτό πολύ σύντομα αλλάζει. Τώρα όλοι με γνωρίζουν με το όνομά μου. Το καλοκαίρι για παράδειγμα, οι χωριανοί ερχόντουσαν στο μαγαζί και μου έφερναν φρούτα από τον κήπο τους και γλυκά που μόλις είχαν βγάλει από το φούρνο». Ο Μάριος παροτρύνει τους νέους να ακολουθήσουν το όνειρό τους και να ανοίξουν τη δική τους επιχείρηση στο χωριό, φτάνει να έχουν αρκετή όρεξη για δουλειά και υπομονή. «Δεν είναι όλα τόσο ρόδινα όσο ακούγονται. Πρέπει να αντέχεις την πίεση. Εγώ αναθεώρησα τα όριά μου. Αν ήξερα ότι θα βίωνα όλη αυτή την ταλαιπωρία, μπορεί και να μην έμπαινα σε αυτή τη διαδικασία. Αλλά μετά έρχεται η επιβράβευση. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσο χαίρομαι όταν βλέπω τον κόσμο να φεύγει ικανοποιημένος από εδώ και όταν ακούω θετικά σχόλια». Μέσα στους άμεσους στόχους του είναι να μετακομίσει μόνιμα στον Αγρό. «Ο γιος μου είναι σχεδόν δύο χρονών τώρα και επιθυμία μου είναι να ξεκινήσει εδώ σχολείο. Το ξέρω. Η ζωή στο χωριό είναι δύσκολη. Οι άνθρωποι κάνουν δύο και τρεις δουλειές για να τα βγάλουν πέρα. Αλλά αυτά δεν έχουν και τόση σημασία, αφού στο τέλος της ημέρας εισπράττεις ηρεμία και πάνω απ' όλα ανθρωπιά. Γίνεσαι μέλος μιας μεγάλης οικογένειας».

Info: Καφενείο «Το Μπακάλικο του Χαψή», Λεωφ. Αγρού 114, Αγρός, Λεμεσός, τηλ.: 99409108.

Χρήστος Καγιάς, Φωτιστής

Ιδιοκτήτης «The Tea Shop» (Άρσος)

Στην «καρδιά» της κεντρικής πλατείας του χωριού Άρσος, ο Χρήστος Καγιάς, φωτιστής στο επάγγελμα από τη Λεμεσό και πατέρας ενός παιδιού, άνοιξε το «The Tea Shop», ένα μαγαζί στο οποίο μπορείς να αγοράσεις και να δοκιμάσεις μια μεγάλη ποικιλία βοτάνων και τσαγιού. Έξω είχε αρχίσει να ρίχνει ψιλή βροχή και ο Χρήστος, ως καλός οικοδεσπότης, με υποδέχτηκε με ένα ποτήρι κόκκινο ντόπιο κρασί, ενώ είχε ετοιμάσει και διάφορα νόστιμα μεζεδάκια για να τσιμπήσουμε. «Και πώς βρέθηκες στο Άρσος;» τον ρώτησα ευθύς αμέσως, καθώς στο ραδιόφωνο έπαιζε reggae μουσική. «Η μητέρα μου κατάγεται από το Άρσος. Εδώ περνούσα τα καλοκαίρια μου, εδώ τις γιορτές και τις διακοπές μου. Ήταν πάντα το όνειρό μου να μετακομίσω στο χωριό. Το ήθελα πολύ από παιδί. Τελικά τα κατάφερα». Το σπίτι του Χρήστου βρίσκεται αρκετά έξω από το χωριό, σε ένα ύψωμα, γεγονός που του προσφέρει απόλυτη ηρεμία και μια σαγηνευτική θέα της περιοχής. Στο Άρσος ζει μόνιμα τα τελευταία δύο χρόνια, ενώ το «The Tea Shop» λειτουργεί στην πλατεία του χωριού εδώ και περίπου ένα χρόνο. «Ήθελα να φύγω από την πόλη. Το επάγγελμά μου είναι φωτιστής και έχω εργαστεί για μεγάλες παραγωγές και συναυλίες σε όλη την Κύπρο. Οι δουλειές δεν πήγαιναν καθόλου καλά το τελευταίο διάστημα και τα μεροκάματα είχαν πέσει αρκετά. Στη Λεμεσό έμενα σε ενοίκιο. Έτσι σκέφτηκα, αφού είχα το σπίτι στο χωριό, γιατί να μη μετακομίσω εδώ; Στην αρχή πηγαινοερχόμουν. Έκανα τις δουλειές μου στην πόλη και το βράδυ γύριζα πίσω. Στην πορεία ανακάλυψα αυτόν το χώρο και πήρα την απόφαση να ανοίξω το μαγαζί. Τώρα ζω μόνιμα πια στο Άρσος». Ο Χρήστος αγαπά πολύ το τσάι και είναι λάτρης της φύσης. «Στο καφενείο μου θα βρεις τσάι βιολογικής καλλιέργειας και άγρια βότανα τα οποία μαζεύω από το βουνό. Το κρασί και η ζιβανία συνοδεύονται με διάφορα πιατάκια τα οποία ετοιμάζω την ίδια στιγμή, ανάλογα με τα υλικά που διαθέτω. Είναι εντελώς παρεΐστικη η φιλοσοφία μου. Διοργανώνω συχνά live ρεμπέτικες και ροκ βραδιές, ενώ κάθε Σάββατο τα καλοκαίρια κάνω προβολές ταινιών που είναι αφιερωμένες στον παλιό ελληνικό κινηματογράφο. Βγάζω καρέκλες στον εξωτερικό χώρο, έρχονται οι κάτοικοι του χωριού και περνούν ευχάριστα την ώρα τους. Επίσης, διοργανώνω εκδρομές πεζοπορίας με πρόγευμα στο δάσος. Κατεβαίνουμε στο Γεφύρι του Τζιελεφού και περπατάμε μέχρι τον Πεύκο της Πέρα Βάσας. Προγευματίζουμε, απολαμβάνουμε το καταπράσινο τοπίο και μαζεύουμε μανιτάρια καθόλη τη διαδρομή. Ακόμη, αν κάποιος επιθυμεί, μπορώ να τον ξεναγήσω και στο μονοπάτι της φύσης στο Άρσος, ώστε να δει τα αξιοθέατα και τις ομορφιές του χωριού». Του ζήτησα να μου πει ποια είναι τα αρνητικά και ποια τα θετικά τού να ζει κάποιος στο χωριό. «Για μένα δεν υπάρχει κανένα αρνητικό και δεν θα επέστρεφα με τίποτα πίσω στην πόλη. Τα έξοδα είναι πολύ λιγότερα εδώ. Δεν σε πιάνει η καταναλωτική μανία γιατί είναι πολύ συγκεκριμένα τα προϊόντα που θα βρεις. Επίσης έχω μάθει να απολαμβάνω πολύ περισσότερο την καθημερινότητά μου. Ζω πολύ πιο ποιοτικά. Ξυπνώ γύρω στις 5 το πρωί και πάω για περπάτημα πολλές ώρες. Χάνομαι μέσα στο δάσος. Τώρα ετοιμάζω και το δικό μου βοτανόκηπο, από τον οποίο θα παράγω το τσάι μου που θα σερβίρω αποκλειστικά στο «The Tea Shop», ενώ μέσα στους άμεσους στόχους μου είναι να ξεκινήσω να φτιάχνω και το δικό μου κρασί». Τι συμβουλεύει τους νέους ανθρώπους που σκέφτονται να αφήσουν την πόλη για να ζήσουν στο χωριό; «Κοίτα, δεν θα σου πω ψέματα, είναι σημαντικό να έχεις το δικό σου χώρο για να μείνεις. Φυσικά, τα ενοίκια στο χωριό είναι πολύ φτηνά, δηλαδή μπορείς να βρεις τριάρι σπίτι στο Άρσος με εσωτερική αυλή που να μην ξεπερνά τα 150 ευρώ. Αλλά το πρόβλημα είναι να βρεις δουλειά για να μπορέσεις να ζήσεις. Αν δεν έχεις γη για να καλλιεργήσεις ή αν το χωριό δεν έχει πολλούς τουρίστες για να ανοίξεις ένα δικό σου μαγαζί, τότε τι θα κάνεις; Πώς θα βγάλεις τα προς το ζην; Δεν υπάρχουν εργοστάσια πια για να έρθει ο κόσμος να δουλέψει. Επίσης, δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για το πώς θα σε αντιμετωπίσουν οι κάτοικοι του χωριού. Είναι άνθρωποι κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας, με διαφορετικές ιδέες και αντιλήψεις και χρειάζεται να έχεις αρκετή υπομονή για να κερδίσεις την εμπιστοσύνη τους».

Info: «The Tea Shop», Αποστόλου Φιλίππου, Άρσος, Λεμεσός. Facebook page: The Tea Shop 'Arsos'.