Το Rainzonances5 είναι η πέμπτη έκδοση του εν συνεχεία πρότζεκτ Rainzonances, το οποίο ξεκίνησε το 2008 από τον sound artist Αντώνη Αντωνίου. Το Rainzonances5 διερευνά την ακουστική αύρα του Μεγάρου Πολιτισμού Κύπρου, ενός προγραμματισμένου έργου στο κέντρο της Λευκωσίας, το οποίο λόγω της οικονομικής κρίσης, αναβλήθηκε ή/και ακυρώθηκε. Σε αυτό το χώρο, όπου μια νέα εποχή λέγεται ότι θα ανθούσε για τον πολιτισμό της Κύπρου, είναι έκδηλος ο τόνος της προσμονής και της αναστολής, ένα αίσθημα ρευστότητας και αιώρησης που οδηγεί τον περαστικό στο να αντιλαμβάνεται το περιβάλλον σε ένα εξωπραγματικό επίπεδο. Πάνω από τους ευκαλύπτους, τον αυθαίρετο χώρο στάθμευσης και το περίπτερο πληροφοριών που σιγά-σιγά ξεθωριάζει, «περιφέρεται» η προσδοκία και το όραμα για ένα λαμπρό πολιτιστικό μέλλον, για μια ριζοσπαστική αλλαγή. Ο χώρος είναι στοιχειωμένος από πιτσικάτες νότες βιολιού, εκλεπτυσμένα βήματα μπαλέτου, εξωτικούς ρυθμούς και ηχηρές αντανακλάσεις φωνών. Ένας χώρος που φλερτάρει με την έννοια του τόπου, αλλά δεν καταφέρνει ποτέ να γίνει τέτοιος, παρά μόνο σε κάποιο φανταστικό επίπεδο που παίρνει μορφή μόνο νοερά για τον περαστικό. Ένα νοερό κλίμα, ένα φανταστικό ηχοτοπίο, ένας αντικατοπτρισμός, ένας θόρυβος στο φόντο που αντηχεί την προσμονή, την πιθανότητα, τη βλέψη.

Το έργο αγγίζει επίσης κοινωνικοπολιτικές πτυχές που εμπερικλείονται στην απόφαση για τη δημιουργία του Πολιτιστικού Κέντρου, χωρίς κατ’ ανάγκη να είναι επικριτικό επί αυτού. Πολλές από τις αντιπαραθέσεις και συζητήσεις σχετικά με το θέμα υποστήριζαν ότι ένα τέτοιο μεγαλεπήβολο έργο φάνταζε υπερβολικό για τα κυπριακά δεδομένα, τη στιγμή που οι τέχνες και γενικά ο πολιτισμός υποφέρει από έλλειψη κονδυλίων και επιχορηγήσεων. Μια άλλη θέση ήταν ότι η εγκαθίδρυση του Μεγάρου θα εξυπηρετούσε μόνο μια μερίδα ανθρώπων, μια ελίτ, και η όλη διαχείριση θα προσανατολιζόταν σύμφωνα με την αισθητική του συγκεκριμένου κοινού.

Το πρότζεκτ αποτελείται από 5 ξεχωριστά έργα/παρεμβάσεις που πρόκειται να γίνουν κατά τους μήνες Μάρτιο και Απρίλιο χωρίς να ακολουθείται κάποιο συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα ή συνοχή. Το κοινό δεν καλείται απαραίτητα να παραστεί στο χώρο κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης, αφού η όλη ιδέα του έργου είναι να διατηρεί έναν αυθόρμητο και απρόσμενο χαρακτήρα. Με άλλα λόγια, το ‘πραγματικό’ κοινό θα είναι οι τυχαίοι περαστικοί. Όλα τα έργα θα καταγραφούν και θα παρουσιαστούν σε ένα μπλογκ, το οποίο έχει δημιουργηθεί ειδικά για τους σκοπούς αυτού του έργου.

Οι καλλιτέχνες και τα έργα που λαμβάνουν μέρος είναι: οι Στέλιος Καλλινίκου και Αντώνης Αντωνίου – Sonic Posters (διαδικτυακά/ολοκληρώθηκε), Δημήτρης Σωτηρίου (Rock the dog) και Αντώνης Αντωνίου – Giant Ear, site specific wheat-paste poster, Αντώνης Αντωνίου -  Ambient Frequencies (site-specific ηχητική εγκατάσταση), Μελίτα Κούτα και Χάρης Καυκαρίδης (site-specific εγκατάσταση) και  Αριάνα Άλφα, Melissa Garcia-Carro + συνεργάτες – (site-specific περφόρμανς).