Το ακόλουθο άρθρο έχει δημοσιευτεί αυτούσιο στην ελληνική ηλεκτρονική εφημερίδα "Το Κουλούρι". Πρόκειται για μια εξαιρετική ανάλυση τόσο του ιστορικού πλαισίου όσο και των βασικών αιτιών που έχουν οδηγήσει τη μαμά Ελλάδα στη γκρίζα εποχή των κοινωνικών παγοπωλείων. Επειδή, ως γνωστό, "ότι πάθουν οι Καλαμαράες εν που την κκελλέ τους τζαι τα ίδια τζαι σιειρότερα μετά παθαίνουμε τα τζαι εμείς" θεωρήθηκε σωστό και σώφρον να το αναδημοσιεύσουμε. Γιατί η πρόληψη είναι πάντα η καλύτερη θεραπεία.
Διαβάστε, προβληματιστείτε, αναλογιστείτε:
"Σε χιλιάδες μετρώνται πλέον οι χρήστες frozen yogurt, που αναζητούν απεγνωσμένα να ικανοποιήσουν την έξη τους, έπειτα από το κλείσιμο της πλειονότητας των καταστημάτων που προμήθευαν το παγωμένο προϊόν. Οι εξαρτημένοι συμπολίτες μας βρίσκονται σε τέλμα, αφού ως δια μαγείας «μπήκε λουκέτο» σε πολλά από τα μαγαζιά από όπου προμηθεύονταν παγωμένο γιαούρτι, με αποτέλεσμα τα λιγοστά αποθέματα που βρίσκουν το δρόμο τους στις αγορές των μεγαλουπόλεων της ελληνικής επικράτειας να γίνονται ανάρπαστα εν ριπή οφθαλμού. Οι εθισμένοι χρήστες πλέον συνωστίζονται στα λίγα εναπομείναντα σημεία πώλησης με την ελπίδα ότι θα καταφέρουν να εξασφαλίσουν τη δόση που τόσο έχουν ανάγκη.
«Κανείς δεν ξεκινά απευθείας με frozen yogurt. Κανείς δεν σε προειδοποιεί και βέβαια ποτέ δεν περνάει από το μυαλό σου τι θα επακολουθήσει. Οι περισσότεροι ξεκινήσαμε με cupcakes. Μια Κυριακή απόγευμα μετά από το φαγητό, για παράδειγμα. Όσο περισσότερο τρως τα cupcakes ο οργανισμός ζητά κάτι πιο δυνατό, πιο έντονο και κρύο. Και τότε είναι που κυλάς στον “πάγο’» μας αποκάλυψε ο Στρατής, χρήστης frozen yogurt τα τελευταία 4 χρόνια. Πράγματι, η περιγραφή του Στρατή ισχύει για πολλούς από τους λοιπούς εξαρτημένους, που πλέον βρίσκονται σε τέλμα και αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα από τις επιπτώσεις που προκαλεί στον οργανισμό ο «πάγος» — όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην πιάτσα το frozen yogurt.
Έχοντας παρακολουθήσει από κοντά την πορεία του προϊόντος από νωρίς, ο ψυχολόγος Ρ. Μπαλέτας, επιβεβαίωσε τις καταστροφικές συνέπειες που έχει το έδεσμα για τον ανθρώπινο οργανισμό: «Όλοι ξεκινάνε τη χρήση περιστασιακά, σαν μια ευκαιριακή απόλαυση που προσφέρουν στον εαυτό τους. Λίγη σημασία έχει αν το γιαούρτι θα έχει γεύση φράουλα, μάνγκο ή φυστίκι. Μετά από το πολύ 10 περιστατικά χρήσης, ο οργανισμός εθίζεται στο παγωμένο γιαούρτι σε σημείο που για τους περισσότερους δεν υπάρχει επιστροφή». Το σύνδρομο στέρησης κάνει γρήγορα την εμφάνισή του, επηρεάζοντας την καθημερινότητα του χρήστη σε όλες τις πτυχές της, προσθέτει με δραματικό τόνο.
Το παγωμένο γιαούρτι έκανε την εμφάνισή του στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας και το κοινό έδειξε να το υποδέχεται αρκετά θερμά. Τα πρώτα χρόνια της οικονομικής κρίσης, τα καταστήματα που προμήθευαν το έδεσμα άρχισαν να ξεπετάγονται ανά την επικράτεια, με αποτέλεσμα όλο και μεγαλύτερη μερίδα του πληθυσμού να έρχεται σε επαφή με την εθιστική αυτή ουσία. Οι λόγοι που τα περισσότερα εξ αυτών των καταστημάτων έχουν πλέον πάψει να λειτουργούν παραμένουν άγνωστοι, ωστόσο οι εθισμένοι συνάνθρωποί μας έχουν ακόμα την ανάγκη για την ουσία.
Εκατοντάδες κόσμου συναντώνται καθημερινά σε κεντρικά σημεία, όπως η πλατεία Ομονοίας, προκειμένου να εξασφαλίσουν την εβδομαδιαία δόση τους. Το πρόβλημα έχει αναφερθεί ελάχιστα στα μέσα ενημέρωσης, ενώ η πολιτεία μέχρι στιγμής δείχνει παντελή αδιαφορία για την κατάσταση. Μικρή όαση ελπίδας αποτελούν προσπάθειες από ευαισθητοποιημένους ανθρώπους που έχουν οργανώσει ομάδες υποστήριξης και εύρεσης υποκατάστατων ουσιών, τα λεγόμενα κοινωνικά παγοπωλεία, που σκοπό έχουν να βοηθήσουν εξαρτημένα άτομα να ξεφύγουν από τη μάστιγα του παγωμένου γιαουρτιού."