Από μικρός λάτρευα το σινεμά. Ήταν η μοναδική διέξοδος μου από τα βαρετά και τετριμμένα της καθημερινότητας. Πολλές φορές μάλιστα, έπιανα τον εαυτό μου να θέλει να κάνει «βουτιά» στη μεγάλη οθόνη και να χαθεί μέσα σε αυτόν τον συναρπαστικό κόσμο. Θέλω να πιστεύω ότι δεν ήμουν psycho παιδάκι. Τουναντίον. Ήμουν χαμηλών τόνων και ευαίσθητος. Όμως για κάποιο άγνωστο λόγο πάντα έβρισκα πολύ πιο ελκυστικούς και ενδιαφέροντες τους κακούς μιας ταινίας. Τους λεγόμενους «αντι-ήρωες». Ίσως γιατί καταβάθος μέσα μου πίστευα (και ακόμα πιστεύω) ότι κανείς δεν γεννιέται κακός. Είναι οι συνθήκες της ζωής που τον αναγκάζουν να γίνει. Κάπως έτσι νιώθω την ανάγκη να τους υπερασπιστώ. Ας εξετάσουμε μαζί λοιπόν 5+1 -αγαπημένες μου- περιπτώσεις και θα καταλάβεις τι εννοώ.
Jason Voorhees
Πρώτα απ’ όλα θέλω να σου ξεκαθαρίσω ότι πολλά βράδια δεν κατάφερα να κλείσω μάτι εξαιτίας του. Ο Jason Voorhees, ο serial killer της Crystal Lake με τη μάσκα του χόκει και το μεγάλο μαχαίρι, έκανε το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο το 1980 μέσα από την ταινία «Friday the 13th» και είναι δημιούργημα του Victor Miller. Ο Jason, γεννήθηκε παραμορφωμένος και διανοητικά καθυστερημένος, με μια ψυχολογικά διαταραγμένη υπερπροστατευτική μάνα (άλλωστε αυτή ήταν η δολοφόνος στην πρώτη ταινία και όχι ο Jason), την Pamela Voorhees, η οποία δούλευε ως μαγείρισσα στην κατασκήνωση της Crystal Lake. Τα άλλα παιδάκια εκείνο το καλοκαίρι του 1957 στην κατασκήνωση, δεν τον έπαιζαν. Αντίθετα τον έδερναν και τον κορόϊδευαν (stop bulling now) επειδή ήταν άσχημος και διαφορετικός. Έτσι στην προσπάθεια του να ξεφύγει μια μέρα από τα χέρια τους, πήδηξε από την αποβάθρα μέσα στη λίμνη και πνίγηκε. Κανείς δεν νοιάστηκε. Ούτε καν οι επιτηρητές της κατασκήνωσης που όφειλαν να τον προσέχουν. Η μάνα του σάλεψε. Χαλόου, έχασε το μωρό της η γυναίκα! Ε, γυρνάς απ’ τους νεκρούς για να εκδικηθείς τα κωλόπαιδα ή δεν γυρνάς;
Norman Bates
Και ποιος δεν θυμάται το «Psycho» (1960), τη διασημότερη -ίσως- ταινία του Alfred Hitchcock και την περίφημη σκηνή στο ντους με τη Janet Leigh; Κεντρικός ήρωας της ιστορίας (η οποία είναι βασισμένη στο ομότιτλο βιβλίο του Robert Bloch) είναι ο Norman Bates, ο ιδιοκτήτης ενός μικρού μοτέλ. Ο Norman μεγάλωσε χωρίς πατέρα, με μοναδική συντροφιά τη θρησκόληπτη και καταπιεστική μητέρα του, Norma Bates (όταν σε λένε Norma και βγάζεις το γιο σου Norman τότε σίγουρα κάτι δεν πάει καλά). Η μητέρα του φρόντιζε να του τονίζει συνεχώς πως είναι κακό πράγμα το σεξ, πως δεν πρέπει ποτέ του να αποκτήσει παιδιά και ότι όλες οι γυναίκες -εκτός από εκείνη φυσικά- είναι βρώμικες, αναξιόπιστες και σατανικές. Έλα που όμως στην πορεία την έπιασε στα πράσα να «μπαλαμουτιάζεται» με έναν άλλο άνδρα και να διατηρεί εξωσυζυγική σχέση μαζί του; Όλα εκείνα τα κηρύγματα περί ηθικής που είχε φάει ο Norman τόσα χρόνια στη μάπα πήγαν στράφι. Ε, τρελαίνεσαι μετά απ’ αυτό ή δεν τρελαίνεσαι; Φοράς το φουστανάκι ή δεν το φοράς;
Hannibal Lecter
Έχει ψηφιστεί ως δημοφιλέστερος κακός στην ιστορία του κινηματογράφου. Ιδιοφυής, πνευματώδης και γοητευτικός, ο Δρ. Hannibal Lecter (δημιούργημα του συγγραφέα Thomas Harris), τον οποίο ενσάρκωσε με τεράστια επιτυχία ο Anthony Hopkins στην ταινία τρόμου «The Silence of the Lambs» το 1991 (έπαιξε μόνο 16 λεπτά στην ταινία και κέρδισε το Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου), είχε ένα «μικρό» κουσούρι... Του άρεσε πολύ το κρέας. Το ανθρώπινο! Όμως ο κατά συρροή δολοφόνος-ψυχιάτρος-κανίβαλος δεν ήταν πάντα αυτή η βίαιη προσωπικότητα που γνωρίσαμε στις ταινίες. Ο Hannibal Lecter γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λιθουανία. Σύμφωνα με το «Hannibal», το τρίτο βιβλίο του Harris, το 1994 (λίγο πριν το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου δηλαδή), μια ομάδα Ναζί πήραν αιχμαλώτους από το σπίτι τους, τον Hannibal και την -πολυαγαπημένη- του αδελφή Mischa. Οι στρατιώτες λοιπόν λιμοκτονούσαν, έτσι αποφάσισαν να σκοτώσουν τη Mischa (που ήταν πιο ζουμερή) και να τη φάνε, γεγονός φυσικά που στιγμάτισε για πάντα τη ζωή του μικρού Hannibal. Αλήθεια τώρα, σου στρίβει μετά απ’ αυτό ή δεν σου στρίβει;
Maleficent
Πενήντα πέντε χρόνια μετά το «Sleeping Beauty» (1959), η ανείπωτη ιστορία της εμβληματικής κακιάς μάγισσας βλέπει για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας. Η ταινία «Maleficent» (με την πανέμορφη Angelina Jolie να δίνει άλλη διάσταση στο ρόλο) είναι μια εναλλακτική εκδοχή της κλασικής ταινίας κινουμένων σχεδίων της Disney, η οποία είναι βασισμένη στο διάσημο dark παραμύθι των αδελφών Γκριμ. Στην ταινία, ο σκηνοθέτης Robert Stromberg, διηγείται την ιστορία από την οπτική γωνία της Maleficent. Η Maleficent δεν ήταν πάντα μια κακιά μάγισσα. Αντίθετα. Ήταν μια πανέμορφη και αγνή νεαρή κοπέλα, η οποία μεγάλωσε στο δάσος. Η ζωή της ήταν ειδυλλιακή, μέχρι που ένα απειλητικό στράτευμα ήρθε για να διαταράξει την ειρήνη στο βασίλειο της. Η Maleficent αποδείχτηκε η πιο ισχυρή προστάτιδα της πατρίδας της, όμως το τίμημα ήταν μεγάλο. Καθοδηγούμενη από μίσος και εκδίκηση, καταράστηκε το νεογέννητο βρέφος του Βασιλιά, την πριγκίπισσα Aurora. Συγγνώμη κίολας... Εσένα δηλαδή αν σου έκαναν έκαναν το σπίτι «καλοκαιρινό», τι θα έκανες; Θα έμενες με σταυρωμένα χέρια;
Freddy Krueger
«One, two, Freddy's coming for you»! Με τη σκέψη και μόνο ότι ο serial killer με το ριγέ κόκκινο-μαύρο μπλουζάκι, το καμένο πρόσωπο και το γάντι με τις κοφτερές λεπίδες, θα μπορούσε να εμφανιστεί στα όνειρα τους, πολλά παιδιά τη δεκαετία του ’80 (και για πολλά χρόνια μετά) έμεναν ξύπνια το βράδυ! Ένα απ’ αυτά τα παιδιά ήμουν και εγώ! Τον Freddy Krueger (τον οποίο ενσάρκωσε ο Robert Englund) πρωτογνωρίσαμε το 1984 στην ταινία τρόμου «A Nightmare on Elm Street» του Wes Craven και τον είδαμε σε πολλά sequels μετά απ’ αυτό. Μπορεί μεγαλώνοντας να έγινε φονιάς μικρών παιδιών, αλλά καλό θα ήταν να ξέρεις ότι και ο ίδιος ο Freddy ως παιδί είχε υποστεί τα πάνδεινα. Η βιολογική του μητέρα, Amanda Krueger, ήταν μια καλόγρια που έμεινε έγκυος μετά από έναν βίαιο ομαδικό βιασμό από ψυχασθενείς. Ο Freddy μεγάλωσε σε ορφανοτροφείο. Τα άλλα παιδιά δεν τον ήθελαν. Τον χτυπούσαν συνεχώς και τον αποκαλούσαν «φρικιό». Αργότερα, τον υιοθέτησε ένας άκαρδος μέθυσος (τον οποίο υποδύθηκε ο Alice Cooper στην ταινία) και τον έκανε καθημερινά μαύρο στο ξύλο. Μέχρι που ο Freddy δεν άντεξε άλλο και τον έσφαξε με μια λεπίδα! Συγγνώμη, άδικο του βρίσκεις;
Bonus character: Alex Forrest
Στη λίστα δεν θα μπορούσα να μην συμπεριλάβω τη δική μου αγαπημένη κινηματογραφική «κακιά», που δεν είναι άλλη από την Alex Forrest, την οποία γνωρίσαμε το 1987 μέσα από το ερωτικό θρίλερ «Fatal Attraction» του Adrian Lyne. Η εξαιρετική ερμηνεία της Glenn Close έκανε πολλούς άνδρες να πανικοβληθούν και να αρχίσουν να σκέφτονται δύο και τρεις φορές πριν μπουν στον πειρασμό να απατήσουν τις συζύγους τους! Στην ταινία η Close υποδύεται μια σέξι επιτυχημένη γυναίκα που διατηρεί μια σύντομη σχέση με τον γοητευτικό πλούσιο παντρεμένο οικογενειάρχη Dan Gallagher (τον οποίο υποδύθηκε ο Michel Douglas). Τι το θέλε ο δύσμοιρος; Δεν του είπαν ότι πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί που βάζουμε την υπογραφή και το π@!*&$ μας; Ιδού τα αποτελέσματα! Η λέξη «απόρριψη» δεν υπήρχε στο λεξιλόγιο της Alex. Εμμονή σου λέει έπαθε μαζί του. Σάλταρε εντελώς το κορίτσι. Η απόλυτη παράνοια! Κόλαση του έκανε τη ζωή. Του διέλυσε το σπίτι. Έγινε ο χειρότερος του εφιάλτης. Και ο δικός μου μαζί! Τι να κάνει η γυναίκα. Αγάπησε. Ερωτεύτηκε και μετά «έφαγε χυλόπιτα». Ηθικό δίδαγμα: Μην παίζεις ποτέ με τα νεύρα (ούτε με τη νοημοσύνη) μια ξανθιάς!
PS: Το καημένο το κουνελάκι τι σου έφταιξε Χριστιανή μου και το έριξες μες στην κατσαρόλα;