Σε μια τριτοκοσμική χώρα, όχι βέβαια τη δική μας (εμείς εξάλλου είμαστε μέλος των «28» της Ε.Ε.), μια χούφτα αγράμματοι, όχι μόνο αποφασίζουν για τους υπόλοιπους αλλά και καταφέρνουν να ρεζιλέψουν ένα ολόκληρο κράτος (κράτος… τρόπος του λέγειν).

Γιατί εν έτει 2014 ο τραμπουκισμός, ο ρατσισμός, ο φασισμός και η βλακεία, θεωρείται από κάποιους, ότι αποτελούν τα ελληνικά ιδεώδη και προάγουν τη Δημοκρατία (ίσως όμως στην ουσία να την προάγουν… βγάζοντας την στο κλαρί).

Σε αυτή την τριτοκοσμική χώρα (μην επιμένετε να κάνετε συνειρμούς) ο Αρχι-μουντζαχεντίν, επιμένει να στηρίζει αυτή την αράδα αγράμματων και να την αγκαλιάζει με στοργή και αγάπη, γιατί όλοι είμαστε παιδιά του Θεού (αυτό κατά προσέγγιση και για όποιους γουστάρει).

Σε αυτή την τριτοκοσμική, λοιπόν, χώρα, η ασφάλεια των πολιτών διαρκεί όσο και το φως της ημέρας, γιατί μετά τη δύση του ηλίου, οπόταν κάποιοι πάνε για ύπνο, αυτό που ονομάζεται ασφάλεια, υπάρχει μόνο στα όνειρα μας.

Και, φυσικά, σε αυτή την τριτοκοσμική χώρα (όνομα και μη χωριό) ουδείς αναλαμβάνει τις ευθύνες για τις μα^@κ]3ς του, αλλά πάντα φταίει ο προηγούμενος και ο άλλος.

Βέβαια, σε ένα κράτος τοιαύτης εμβέλειας υπάρχουν πάντα υπό την ονομασία «κόμματα» (κομμάτια να γίνουν) οι θεματοφύλακες των θεσμών (τάχα), της εξουσίας (των καρεκλών κατά προτίμηση), και των ρουσφετιών. Οι οποίοι θεματοφύλακες μόλις μυριστούν «ψόφιο» τρέχουν να καταδικάσουν με βδελυγμία μπρος στις κάμερες, παρακολουθώντας όμως εκ του μακρόθεν, αφού η λήψη πραγματικών μέτρων συνεπάγεται και διαγραφή ψήφων.