Με ένα πολύ βαθύ σχόλιο στο Facebook μας υπενθυμίζει πως δεν πρόκειται για μια ταινία πορνό, με πρωταγωνίστρια μια νυμφομανή, όπως ίσως όλοι πιστέψαμε.
Τι κι αν φέτος έπαιξαν, παίζουν και θα παίξουν οι σπουδαιότερες χολιγουντιανές παραγωγές των τελευταίων χρόνων; Τι κι αν η αύρα των μεγάλων αστέρων είναι ακόμα διάχυτη στο Kodak Theatre, μετά την πολύ πρόσφατη τελετή απονομής των φετινών Όσκαρ; Τι κι αν το “Gravity” μάζεψε συνολικά 7 αγαλματίδια; Δε λέω, μετράνε κι αυτά στην επιλογή ποιας ταινίας θα παρακολουθήσεις, καμιά φορά, όμως, περιμένεις την “παρακίνηση” κάποιου σπουδαίου ανθρώπου, κάποιου καλλιτέχνη του οποίου εκτιμάς την πορεία και το έργο, πριν φύγεις από το σπίτι σου με προορισμό μια κινηματογραφική αίθουσα. Πράγματα που ενδεχομένως να μην σου πει ποτέ κανένας κριτικός κινηματογράφου, μπορεί να σου τα πει με ένα post σε Facebook ή το Twitter κάποιος άσχετος ή κάποιος άνθρωπος του οποίου η άποψη έχει βαρύνουσα σημασία για σένα. Αν διαβάσεις, για παράδειγμα, το post-σχόλιο του Κωνσταντίνου Β. στη σελίδα του στο Facebook κι αν δεν έχεις δει ακόμα το “Nymphomaniac” του Ευρωπαίου Λαρς Φον Τρίερ, πρώτο θα κατανοήσεις μεμιάς τι εστί opinion leader και δεύτερο θα θες να πας τώρα σινεμά. Με ένα πολύ βαθύ σχόλιο, ο Βήτα εκθειάζει την πιο πολυσυζητημένη ταινία της χρονιάς, υπενθυμίζοντάς μας πως δεν πρόκειται για ταινία πορνό με πρωταγωνίστρια μια νυμφομανή, όπως ίσως όλοι πιστέψαμε.
Αυτούσιο του σχόλιο του Κ.Βήτα στο Facebook:
Nymphomaniac - το νέο φίλμ του Λαρς
“Ωραία είναι και τα όσκαρ, και οι ηθοποιοί που τα πήραν εξαιρετικοί, όσο και οι σκηνοθέτες, όμως εδώ στην Ευρώπη ένας σκηνοθέτης που όλοι λίγο πολύ έχουμε αγαπήσει κάποιες ταινίες του και συγκεκριμένα ο Λαρς Φον Τρίερ, παίζει αυτόν τον καιρό με το νέο του φίλμ, το Nymphomaniac. Ναι γι’ αυτή την ταινία θέλω να μιλήσω. Μια ταινία βαθιά φιλοσοφική και υπαρξιακή πού μέσα από τα κατώτερα κέντρα μιας γυναίκας βρίσκει αφορμή να μιλήσει για την πνευματική υπόσταση του ανθρώπου. Για το ρήγμα που έχει υποστεί ο κάθε άνθρωπος μέσα του και πως ζει μέσα στα χρόνια αποκομμένος από την ψυχή του. Άλλες φορές το σεξ γίνεται ένα τυφλό όραμα που η υπόσταση ακολουθεί ενώ μετά από αυτό το στάδιο αποκόβεται παντελώς από τον εαυτό του, χωρίς συνείδηση και χωρίς καμία αναφορά ταξιδεύει μόνος του στον βαθύ πόνο μήπως και βιώσει κάτι από την χαρά. Όχι την ψυχική γιατί αυτή απλά από τον σεισμό βρίσκεται σε άλλη νησίδα, αλλά μια σωματική. Μέσα από την ηρωΐδα του διασχίζουμε την ιστορία του κόσμου αλλά και των γραμμάτων, των τεχνών και της επιστήμης για να καταλήξουμε στο πως μπορεί ο άνθρωπος να ξαναενωθεί με τον εαυτό του. Υπάρχει τρόπος; Ναι, υπάρχει. Μέσα από μια βαθιά εξομολόγηση όλα θα ανατραπούν, η γυναίκα θα αναγνωρίσει ποια είναι, όμως επειδή ο άνθρωπος είναι τόσο αδύναμος, μας ξαναδείχνει για άλλη μια φορά την έλλειψη αυτοδιαχείρισης της συνείδησης του και καταστρέφει όχι μόνο τον εαυτό του αλλά και τον συνάνθρωπό του που μέχρι πριν τού ζητούσε έλεος. Ο σκηνοθέτης των ανθρώπινων αδυναμιών, ενώνει μέσα στο φιλμ αυτό όλες του τις ταινίες για να δημιουργήσει μια πανανθρώπινη φωνή. Εκεί που όλοι έχουν χαθεί μέσα στην περιγραφή και τον βιντεοπολτό διανοιακών σεναρίων και απίστευτων εικόνων που απομακρύνουν τον κάθε πολίτη του κόσμου από την ουσία του, ο Τρίερ παίρνει τα κατώτερα μας κέντρα για να επαναπροσδιορίσει τις ανθρώπινες αξίες, την συμβολή της μετάνοιας και το ηθικό ζήτημα. Όχι, η ταινία αυτή δεν είναι μια πορνό ταινία για μια νυμφομανή όπως όλοι πιστέψαμε και όπως ο Τρίερ μας άφησε να χασκογελάμε όταν είδαμε το τρέιλερ, αλλά μια πολύ μεγάλη ταινία για τον άνθρωπο”.
κ.βήτα