Πριν από λίγες μέρες είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω από κοντά την εκδήλωση Madame Figaro «Γυναίκες της Χρονιάς 2013» που πραγματοποιήθηκε στο Δημοτικό Θέατρου Στροβόλου, έναν εξαιρετικό θεσμό που κρατά γερά εννέα ολόκληρα χρόνια τώρα και που επιβραβεύει τις Κύπριες γυναίκες (από διάφορους τομείς) που ξεχωρίζουν για το έργο και την προσφορά τους στους συνανθρώπους μας. Καθώς παρακολουθούσα την εκδήλωση σκέφτηκα: «Γυναίκες… Μάνες, αδελφές, φίλες, σύντροφοι... Τόσο ευαίσθητα πλάσματα, τόσο εκλεπτυσμένα και εύθραυστα, που άλλοτε σε κάνουν να θέλεις να τις ‘πνίξεις’ με τους παραλογισμούς και τις κυκλοθυμίες τους και άλλοτε να τις κρατήσεις σφιχτά στην αγκαλιά σου και να τις προστατεύσεις». Όπως λοιπόν τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν θα ήταν το ίδιο γύρω μας αν δεν υπήρχαν οι γυναίκες να το κάνουν πιο όμορφο, έτσι και το σινεμά δεν θα είχε την ίδια γοητεία αν δεν υπήρχαν οι πρωταγωνίστριες του να μας σαγηνεύουν με τις εκθαμβωτικές τους παρουσίες και φυσικά με τις εξαιρετικές τους ερμηνείες. Merilyn Monroe, Vivien Leigh, Elizabeth Taylor, Ingrid Bergman, Audrey Hepburn, Catherine Deneuve, Meryl Streep, Julia Roberts, Cate Blanchet... H λίστα είναι μακρά και ατελείωτη! Ποια να πρωτοδιαλέξεις και ποια να αφήσεις πίσω; Μετά από αρκετή σκέψη λοιπόν, έφτιαξα τη δική μου λίστα με τις δέκα αγαπημένες μου ηθοποιούς, η οποία βασίζεται πάνω στους ρόλους που υποδύθηκαν στις συγκεκριμένες ταινίες και όχι στη συνολική τους προσφορά στην 7η τέχνη.
10. Julia Roberts (Pretty Woman, 1990)
Πρόκειται για την ταινία που έκανε γνωστή παγκοσμίως τη Julia Roberts το 1990 και της χάρισε τη Χρυσή Σφαίρα και μια υποψηφιότητα για Όσκαρ. Στην ρομαντική κομεντί του Garry Marshall, η Roberts υποδύεται μια πόρνη πολυτελείας που ζει στο Χόλιγουντ, ονόματι Vivian Ward, η οποία προσλαμβάνεται από τον Edward Lewis (Richard Gere), έναν πλούσιο επιχειρηματία, ως συνοδός του σε διάφορες επαγγελματικές και κοινωνικές εκδηλώσεις. Η ταινία σημείωσε τεράστια εμπορική επιτυχία σε όλο τον κόσμο και άνοιξε διάπλατα τις πόρτες στην Julia Roberts για μια σπουδαία κινηματογραφική καριέρα στην Αμερική.
9. Jodie Foster (Silence of the Lamps, 1991)
Το «Silence of the Lambs» είναι η μοναδική ταινία τρόμου που κατάφερε να αποσπάσει το βραβείο Καλύτερης Ταινίας στα Όσκαρ (αν εξαιρέσεις το ψυχολογικό θρίλερ «Rebecca» του Hitchcock το 1940). Στο σκοτεινό αυτό φιλμ του Jonathan Demme, η Jodie Foster υποδύεται τη νεαρή μαθητευόμενη πράκτορα του FBI, Clarice Starling, η οποία επισκέπτεται τον έγκλειστο ιδιοφυή καννίβαλο/ψυχίατρο Hannibal Lecter (Anthony Hopkins) με σκοπό να του αποσπάσει πληροφορίες σχετικά με έναν κατ' εξακολούθηση δολοφόνο. Η Foster καθήλωσε με την ερμηνεία της και κέρδισε τόσο τη Χρυσή Σφαίρα, όσο και το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου.
8. Nicole Kidman (The Others, 2001)
Οφείλω να ομολογήσω ότι πριν το «The Others» δεν εκτιμούσα καθόλου τη Nicole Kidman. Την έβρισκα παντελώς ανάλατη και αδιάφορη. Ψυχρή, νευρωτική, υστερική, αλλά πάντα γοητευτική, στο ατμοσφαιρικό ψυχολογικό θρίλερ του Ισπανού σκηνοθέτη Alejandro Amenabar, η ηθοποιός από την Αυστραλία έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας, δείχνοντας σε όλους το εύρος των υποκριτικών της δυνατοτήτων. Στο «The Others» υποδύεται τον ρόλο της Grace Stewart, μιας αυστηρής μητέρας που κατοικεί σε μια μεγάλη βικτωριανή έπαυλη με τα δύο μικρά παιδιά της, τα οποία πάσχουν από μια σπάνια μορφή φωτοευαισθησίας. Η ταινία (αν και αγγλόφωνη) κέρδισε οκτώ βραβεία Goya και αποτέλεσε κομβικό σημείο για τη μετέπειτα καριέρα της Kidman.
7. Kathy Bates (Misery, 1990)
Ποιο psycho πεθαίνεις! Η παροιμία «η τρέλα δεν πάει στα βουνά», σε αυτή την περίπτωση δεν ισχύει! Βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του Steven King, το θρίλερ «Misery» μας μεταφέρει σε ένα χιονισμένο τοπίο, κάπου κοντά στο Κολοράντο… Η ταινία αφηγείται την ιστορία του φημισμένου νοβελίστα Paul Sheldon (James Caan) ο οποίος στη διαδρομή για το σπίτι του τρακάρει και τραυματίζεται σοβαρά. Θα σωθεί από μια νοσοκόμα, τη «νούμερο 1 θαυμάστριά του» Annie Wilkes, που υποδύεται η Kathy Bates, η οποία τον μεταφέρει στο απομονωμένο σπίτι της. Η Annie αποδεικνύεται… ασταθής (μη σου πω εντελώς κουκουρούκου) και ο Paul βρίσκεται σακατεμένος, ναρκωμένος και στο έλεός της. Η πολύπλευρη ερμηνεία της Kathy Bates έμεινε στην ιστορία του σινεμά και της χάρισε το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου.
6. Sissy Spacek (Carrie, 1976)
Στην κινηματογραφική μεταφορά του πρώτου μυθιστορήματος του Steven King, ο Brian De Palma μας συστήνει την Carrie White, ένα περιθωριοποιημένο 17χρονο κορίτσι που ζει με την ακραία θρησκευόμενη μητέρα του και που έχει ανακαλύψει ότι διαθέτει τηλεκινητικές ικανότητες. Όταν οι συμμαθητές της θα αρχίσουν να την πειράζουν και να καταστρώνουν χοντροκομμένες φάρσες σε βάρος της, η Carrie θα φτάσει στα όριά της και θα εκδικηθεί τους πάντες την ημέρα του χορού της αποφοίτησης... Από καθαρή τύχη πήρε η Sissy Spacek τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία, μια που η αρχική πρωταγωνίστρια Carrie Fisher, δεν ήθελε να γυρίσει τη σκηνή στο ντους. Ευτυχώς!
5. Glenn Close (Fatal Attraction, 1987)
Η εξαιρετική ερμηνεία της Glenn Close στο ερωτικό θρίλερ «Fatal Attraction» του Adrian Lyne έκανε πολλούς άνδρες τη δεκαετία του ’80 να πανικοβληθούν και να αρχίσουν να σκέφτονται δύο και τρεις φορές πριν μπουν στον πειρασμό να απατήσουν τις συζύγους τους! Στην ταινία η Close υποδύεται την Alex Forrest, μια σέξι επιτυχημένη γυναίκα που περνά μια βραδιά με τον γοητευτικό οικογενειάρχη Dan Gallagher (Michael Douglas). Τι το θέλε ο δύσμοιρος; Εμμονή έπαθε μαζί του. Σάλταρε εντελώς η γυναίκα. Η απόλυτη παράνοια! Κόλαση του έκανε τη ζωή. Του διέλυσε το σπίτι. Έγινε ο χειρότερος του εφιάλτης. Η Close κέρδισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ αλλά έχασε το βραβείο από την Cher. Ουδέν σχόλιο...
4. Isabelle Huppert (La Pianiste, 2001)
Ο Αυστριακός σκηνοθέτης Michael Haneke έλαβε το 2001 εξαιρετικές κριτικές για την δραματική ταινία «La Pianiste», η οποία τιμήθηκε με το μεγάλο βραβείο της κριτικής επιτροπής του Φεστιβάλ των Καννών. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο συναντούμε την αισθαντική Γαλλίδα ηθοποιό Isabelle Huppert, η οποία υποδύεται την Erika Kohut, μια αυστηρή δασκάλα πιάνου που έχει μείνει ανύπαντρη και που ζει με την καταπιεστική μητέρα της, ενώ παράλληλα πολιορκείται ερωτικά από ένα νεαρό μαθητή της. Αντιδρά στην όποια συναισθηματική εξάρτηση και του προτείνει μια σεξουαλική σχέση πόνου και υποταγής. Η ταινία έκανε βουτιά στα άδυτα της γυναικείας ψυχοσύνθεσης και ο Haneke βρήκε στο πρόσωπο της Huppert την τέλεια (kinky) πρωταγωνίστρια.
3. Mia Farrow (Rosemary’s Baby, 1968)
Ποιος μπορεί να ξεχάσει (τόσα χρόνια μετά) τη συγκλονιστική ερμηνεία της Mia Farrow στην ψυχολογική ταινία τρόμου «Rosemary’s Baby» του Roman Polanski; Η Farrow υποδύεται το ρόλο της Rosemary Woodhouse, μιας εγκύου που μετακομίζει με τον φιλόδοξο σύζυγο της σε ένα καινούργιο διαμέρισμα, σε μια πολυτελή πολυκατοικία. Σύντομα θα ανακαλύψει ότι οι γείτονες της ασχολούνται με τη μαύρη μαγεία και τη λατρεία του Σατανά, και πιστεύει ότι το παιδί που κουβαλάει μέσα της προορίζεται για θυσία στον διάβολο. Μια από τις κλασικότερες ταινίες τρόμου που «αγγίζει» θέματα όπως η θρησκεία και η ανθρώπινη ματαιοδοξία, με μια πανέμορφη Mia Farrow στα καλύτερα της!
2. Meryl Streep (Sophie’s Choice, 1982)
Όταν έρχεται η στιγμή να διαλέξεις μια ταινία από τις δεκάδες που έχει πρωταγωνιστήσει η μεγάλη κυρία του αμερικανικού σινεμά, βρίσκεσαι σε ένα παρόμοιο δίλημμα όπως αυτό που είχε βρεθεί και η ίδια το 1982 στη δραματική ταινία «Sophie’s Choice» του Alan J. Pakula. Η ταινία αφηγείται τη ζωή της Sophie Zawistowski μιας νεαρής Πολωνέζας γυναίκας, που κατάφερε να γλιτώσει από το στρατόπεδο του Άουσβιτς και που προσπαθεί να φτιάξει από την αρχή τη ζωής της. Η Meryl Streep γύρισε την σκηνή της «εκλογής» της Sophie με μία μόνο λήψη και αρνήθηκε να το κάνει ξανά, καθώς βρήκε το συγκεκριμένο γύρισμα εξαιρετικά επώδυνο και συναισθηματικά εξαντλητικό. Για την ερμηνεία της κέρδισε το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου. Η συνέχεια γνωστή...
1. Ellen Burstyn (Requiem for a Dream, 2000)
Είναι η ερμηνεία που με «τσάκισε» συναισθηματικά περισσότερο από κάθε άλλη. Η ερμηνεία που με λύγισε, που με συγκίνησε, που με τρόμαξε, που με προβλημάτισε, που με συνεπήρε. Ό,τι κι αν πει κανείς για την Ellen Burstyn, είναι λίγο. Ειδικά όταν μιλάμε για την κορυφαία στιγμή στην καριέρα της, στην αριστουργηματική ταινία «Requiem for a Dream» του Darren Aronofsky. Εκεί υποδύεται το ρόλο της Sara Goldfarb, μιας χήρας γυναίκας που ζει μόνη στο Coney Island και που έχει βάλει στόχο να χωρέσει στο αγαπημένο της κόκκινο φουστάνι (που φορούσε στην αποφοίτηση του γιου της) για να συμμετάσχει σε ένα τηλεπαιχνίδι. Η Sara όμως εθίζεται στα χάπια αδυνατίσματος και βλέπει σιγά-σιγά τα πιο όμορφα όνειρα της, να γίνονται ο χειρότερος της εφιάλτης... Η Burstyn ήταν υποψήφια για Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου το 2000, αλλά έχασε από την Julia Roberts, η οποία κέρδισε το βραβείο για την ερμηνεία της στο «Erin Brockovich». Ίσως ένα από τα μεγαλύτερα φαουλ στην ιστορία του θεσμού, δεν νομίζεις;