Μέσα σε διάστημα λίγων βδομάδων είχαμε διπλό «κτύπημα», από αέρος αλλά και θαλάσσης. Πρώτα με την εξαφάνιση του Μαλαισιανού Boeing 777 (που ακόμα αγνοείται) και στη συνέχεια τη βύθιση κρουαζιερόπλοιου στα ανοιχτά της Νότιας Κορέας. Κι όσο πηγαίνουμε πίσω στον χρόνο διαπιστώσουμε ότι, ανάμεσα στις δεκαετίες που ο κόσμος ταξιδεύει αεροπορικώς ή ακτοπλοϊκώς, έχουν συμβεί αρκετά δυστυχήματα, είτε από ανθρώπινο λάθος είτε από τεχνικό πρόβλημα. Από τον Ανδρέα Κάτσιη.
3/3/1974: Το αεροσκάφος DC-10 των Τουρκικών αερογραμμών πέφτει στη Γαλλία παίρνοντας στο θάνατο 346 επιβάτες. Μετά την έκρηξη της θύρας στο χώρο αποσκευών, οι επιβάτες χάνουν κυριολεκτικά το πάτωμα κάτω από τα πόδια τους. Καταστρέφονται τα κυκλώματα των χειριστηρίων και σταματά η λειτουργία της πίσω μηχανής. Το αεροσκάφος κάνει απότομη βουτιά προς το έδαφος με αποτέλεσμα τη συντριβή του στο δάσος Έρμενονβιλ του Παρισιού. Σημειώστε ότι είχε αναπτύξει ταχύτητα πέραν το 700χ.α.ω. Το αεροπλάνο διαλύεται κυριολεκτικά σε μικρά κομματάκια. Δεν υπήρξε κανείς επιζώντας.
27/3/1977: Μάλλον ο Μάρτης δεν ενδείκνυται για ταξίδια, αφού τρία χρόνια μετά, δύο Boeing 747, της Pan Am και της KLM, συγκρούονται πάνω από το αεροδρόμιο της Τενερίφης στα Κανάρια νησιά, με αποτέλεσμα να χάσουν την ζωή τους 583 από τους 649 επιβαίνοντες. Σύμφωνα με τα γεγονότα, η αιτία που προκάλεσε το δυστύχημα ήταν μια τρομοκρατική επίθεση στο αεροδρόμιο Λα Πάλμας των Κανάριων Νήσων, που ουσιαστικά υποχρέωσε πέντε μεγάλα αεροσκάφη που ταξίδευαν προς αυτό να προσγειωθούν στο αεροδρόμιο της Τενερίφης. Η χαμηλή ορατότητα λόγω των νεφώσεων και η υπερφόρτωση του αεροδρομίου λόγω των έκτακτων πτήσεων ανάγκασε τον πύργο ελέγχου να προβεί σε σπασμωδικές κινήσεις και να δώσει λάθος οδηγίες στα δύο αεροπλάνα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να συγκρουστούν τα δύο αεροσκάφη μετωπικά πριν προλάβει να υπάρξει αντίδραση για αλλαγή πορείας. Σημειώστε πώς το αεροπλάνο της ΚLM ήταν γεμάτο από καύσιμα αφού μόλις είχε απογειωθεί. Μεγάλη έκρηξη, φωτιές και συντρίμμια παντού. Όσοι διασώθηκαν έπρεπε να διασχίσουν ένα πυρακτωμένο διάδρομο μέχρι να ξεφύγουν από το θάνατο.
23/6/1985: Το Boeing 747 της Air India συντρίβεται στον Ατλαντικό ωκεανό, νοτιοδυτικά της Ιρλανδίας. Όπως διαπιστώθηκε αργότερα, η πτώση προήλθε από βόμβα που είχε τοποθετηθεί στο χώρο αποσκευών του αεροσκάφους, από επιβάτη που ενώ είχε περάσει τον έλεγχο δεν μπήκε ποτέ στο αεροπλάνο. 307 επιβάτες και 22 άτομα πλήρωμα βρήκαν τον θάνατο κατά τη διάρκεια της συντριβής.
12/8/1985: Πρόκειται ίσως για την μεγαλύτερη αεροπορική τραγωδία, που έχει συμβεί μόνο με ένα αεροσκάφος. Το Boeing 747 της Japan Airlines (cover photo), τον Αύγουστο του 1985, συντρίβεται στην Ιαπωνία 12 λεπτά μετά την απογείωση του. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες και αργότερα τους ελέγχους που έγιναν, λίγο μετά την απογείωση του αεροσκάφους, μια μεγάλη έκρηξη προκαλεί την καταστροφή σε μεγάλο μέρος της ουράς και στο πτερύγιο κατακόρυφης σταθεροποίησης. Αυτόματα απενεργοποιούνται όλα τα υδραυλικά στο χειριστήριο με τους πιλότους να μην έχουν πλέον τον έλεγχο του αεροσκάφους. 20 λεπτά μετά, το Boeing πέφτει σε μια δύσβατη πλαγιά του όρους Τάκαμαγκαχαρα και σέρνει στο θάνατο 512 επιβαίνοντες και πλήρωμα, με μόνο τέσσερις επιζώντες. Αξίζει να σημειωθεί πώς μετά την συντριβή του αεροσκάφους, βρέθηκαν ανάμεσα στα συντρίμμια διάφορα αποχαιρετιστήρια σημειώματα επιβατών προς τους αγαπημένους τους.
12/11/1996: Boeing των αερογραμμών της Σαουδικής Αραβίας και ένα Ilyushin 76 της Kazakhstan Airlines συγκρούονται αφήνοντας πίσω τους 349 νεκρούς. Οι αιτίες που αναφέρθηκαν πολλές. Σύμφωνα με τις έρευνες δεν υπήρχε ξεχωριστός διάδρομος απογείωσης και προσγείωσης στο αεροδρόμιο Ιντίρα Γκάντι στην Ινδία, όπως επίσης και η έλλειψη δευτερεύοντος ραντάρ, που θα παρακολουθούσε το ύψος των αεροσκαφών. Τέλος, στο αεροπλάνο της Ιλιούσιν παρατηρήθηκε μια ανεξήγητη κάθοδος με μεγάλη ταχύτητα. Όλα αυτά, λοιπόν, οδήγησαν τα δύο αεροσκάφη στην σύγκρουση και στον θάνατο εκατοντάδων ανθρώπων.
Εκτός από τα δυστυχήματα στον αέρα, έχουν συμβεί και αρκετά στο νερό, με τραγικές απώλειες ανθρώπινων ζωών. Το πιο πρόσφατο ήταν το δυστύχημα στα ανοιχτά της Νότιας Κορέας, με το επιβατικό πλοίο που μετέφερε μαθητές για εκπαιδευτική εκδρομή. Ακόμα οι αρχές ψάχνουν πτώματα μαθητών, που πιθανών να έχουν εγκλωβιστεί κατά τη βύθιση του πλοίου…
20/12/1987: Το MV Dona Paz ενώ ταξίδευε προς την Μανίλα συγκρούεται με ένα μικρό τάνκερ. Ξεσπά αμέσως φωτιά η οποία μεταφέρεται στο επιβατικό και το πλοίο βυθίζεται σε διάστημα δύο ωρών. Το συμβάν γνωστοποιήθηκε περίπου 8 ώρες αργότερα όπου και οι αρχές ενημερώθηκαν, ενώ πέρασαν ακόμη 8 ώρες μέχρι να οργανώσουν σχέδιο δράσης. Πολύ αργότερα, βγήκαν στη δημοσιότητα στοιχεία που έκαιγαν την ιδιοκτήτρια εταιρεία. Το πλοίο ταξίδευε χωρίς τα απαραίτητα ασφαλιστικά μέτρα και ενώ ο αριθμός χωρητικότητας ανερχόταν στα 1.424 άτομα, προσωπικό και επιβάτες, στο πλοίο εκείνη την ημέρα είχαν επιβιβαστεί 3000 επιπλέον. Σώθηκαν μόνο 21 επιβάτες του Dona Paz, ενώ από τα πτώματα μόνο 21 κατάφεραν να ταυτοποιηθούν.
26/06/2002: Ως συνήθως κάποιοι δε βάζουν μυαλό, όπως και σε αυτήν τη περίπτωση. To Le Joola ήταν ένα μικρό ferry boat σχεδιασμένο να ταξιδεύει με 580 άτομα μικτά. Παρ’ όλες όμως της οδηγίες ασφαλείας, τον Σεπτέμβρη του 2002 το εν λόγω επιβατικό ξεκίνησε από το λιμάνι του Ζιγκανσώ με προορισμό το Ντακάρ, φορτωμένο με 2.000 άτομα. Αφού λοιπόν η εταιρεία δεν έλαβε υπόψη την ασφάλεια πληρώματος και επιβατών και έδωσε άδεια στο πλοίο να ταξιδέψει, ο Καπετάνιος αποφασίζει να επιλέξει την σύντομη διαδρομή, βγαίνοντας μόνος του στα ανοιχτά αντί να προτιμήσει την καθορισμένη ακτογραμμή. Η μεγάλη θαλασσοταραχή που επικρατούσε, αναποδογύρισε το πλοίο, με τους επιβαίνοντες που πρόλαβαν να πηδήξουν στη θάλασσα να βρίσκονται κρεμασμένοι στην κοιλιά του πλοίου για 12 ώρες μέχρι να έρθουν οι διασώστες.
3/2/2006: Το ferry boat Al-Salam Boccacio 98 ξεκινάει από την Σαουδική Αραβία για να περάσει απέναντι στην Αίγυπτο, μεταφέροντας περίπου 1.400 άτομα. Λίγο μετά την αναχώρησή του ξεσπάει μεγάλη φωτιά στο λεβητοστάσιο. Οι προσπάθεια κατάσβεσης της φωτιάς ωστόσο αποδείχθηκε μάταια, αφού οι αντλίες που υπήρχαν στο πλοίο ήταν χαλασμένες. Όλο το νερό που τραβούσαν από την θάλασσα, γέμιζε το αμπάρι, αντί να σβήνει τη φωτιά. Το ferry boat εξέπεμψε SOS και ο Καπετάνιος προσπάθησε να επιστρέψει στην Σ. Αραβία η οποία όμως απείχε πλέον αρκετά. Η Αίγυπτος αρνήθηκε να πάρει βοήθεια από τα ισραηλινά πολεμικά πλοία που βρίσκονταν στην περιοχή, ενώ τα αμερικανικά βρίσκονταν πολύ μακριά. Το αποτέλεσμα ήταν να βρουν τραγικό θάνατο 1000 άτομα, ενώ 400 άνθρωποι διασώθηκαν.
27/9/1994: Το βράδυ εκείνης της βραδιάς το MS Estonia, οδήγησε στο θάνατο 852 ανθρώπους. Το πλοίο ακολουθούσε το δρομολόγιο Ταλίν-Στοκχόλμη φεύγοντας με 989 ανθρώπους. Γύρω στα μεσάνυχτα μια σφοδρή θαλασσοταραχή στην Βαλτική Θάλασσα, δημιουργεί την ανησυχία των επιβατών με το πλήρωμα να τους καθησυχάζει αφού θεώρησαν ότι είχαν βγει αλώβητοι. Λίγη ώρα μετά όμως τα γεγονότα τους διέψευσαν αφού, ο μπροστινός καταπέλτης του πλοίου αποκολλήθηκε και το καράβι άρχισε να μπάζει νερά. Το πλοίο εξέπεμψε το πρώτο σήμα κινδύνου στη 01.22 (28/9) ενώ λιγότερο από μισή ώρα αργότερα, είχε χαθεί από τις οθόνες των ραντάρ των πλοίων που πλησίασαν για να βοηθήσουν. Τα πρώτα πλοία, έφτασαν στο σημείο όπου έδωσε το τελευταίο στίγμα μία ώρα μετά τη βύθιση και τα πρώτα SAR ελικόπτερα στις 03.05. Κατά τη διάρκεια της νύχτας και νωρίς το πρωί είχαν διασωθεί 138 άνθρωποι, ενώ κατά την ημέρα αυτή και τις δύο επόμενες ημέρες εντοπίστηκαν και 92 πτώματα. Οι υπόλοιποι νεκροί δεν εντοπίστηκαν ποτέ.
14/5/1912: Ίσως ένα από τα γνωστότερα ναυάγια της ιστορίας, αφού εκτός από πολύνεκρο, η ιστορία του έδωσε τροφή για να γυριστούν ταινίες και σειρές με πρωταγωνιστή τον Τιτανικό. Το τότε υπερωκεάνιο ετοιμαζόταν για το παρθενικό του ταξίδι από το Σαουθάμπτον της Αγγλίας ως τη Νέα Υόρκη. Το «αβύθιστο» όπως το ονόμαζαν, στην πορεία του προσέκρουσε σε παγόβουνο στη θάλασσα του Β. Ατλαντικού και βυθίστηκε μέσα σε ελάχιστες ώρες. Από τους 2.223 (επιβάτες και πλήρωμα), οι 1.517 χάθηκαν στα βάθη του ωκεανού ή άφησαν την τελευταία τους πνοή στα παγωμένα νερά μέχρι να τους βρουν τα πλοία που είχαν σπεύσει για βοήθεια.