Ανέκαθεν θαύμαζα τους ανθρώπους που δεν μένουν στάσιμοι. Που «δίψουν» για το καινούργιο. Που δεν εφησυχάζονται. Που επιλέγουν να διασχίσουν το δύσκολο μονοπάτι. Που τολμούν να κάνουν στροφή 180 μοιρών στη ζωή τους, ακόμα κι όταν όλα γύρω τους μοιάζουν τέλεια και ιδανικά.

Μια από αυτές τις περιπτώσεις είναι και ο Matthew McConaughey. Δεν θα πω ψέματα. Ποτέ μου δεν τον θεωρούσα ιδιαίτερα ταλαντούχο ηθοποιό. Ένας εμφανίσιμος ηλιοκαμένος «βλάχος» από το Τέξας ήταν, που κάθε τρεις και λίγο έβρισκε αφορμή να εμφανιστεί ημίγυμνος στην παραλία για να επιδείξει τους καλοσχηματισμένους του κοιλιακούς. Σίγα! Τέτοιου είδους καριέρα κάνω και εγώ άμα θέλω (λέμε τώρα)! Και τι καριέρα δηλαδή, που ειδικά την περασμένη δεκαετία πρωταγωνίστησε σε μια σειρά από ανούσιες σαχλορομαντικές κομεντί τύπου «The Wedding Planner», «How to Lose a Guy in 10 Days» και «Ghosts of Girlfriends Past». Μεγάλος ηθοποιός έτσι δεν γίνεσαι φίλε μου... Ή μήπως γίνεσαι; Όταν βάλεις στόχο να φέρεις τα πάνω-κάτω στην καριέρα σου, γίνεσαι και με το παραπάνω.

Οφείλω να ομολογήσω ότι έσφαλα για τον McConaughey. Ο «βλάχος» από το Τέξας δεν είναι τελικά τόσο μέτριος ηθοποιός όσο νόμιζα. Τουναντίον. Τα τελευταία δύο χρόνια μας έχει αποδείξει ότι είναι ένας λαμπρός ηθοποιός! Το 2012, μετά από ένα μικρό διάλλειμα από τις κινηματογραφικές του υποχρεώσεις, ο 44χρονος σταρ έκανε δυναμικό comeback, υποδυόμενος πιο ψαγμένους, σκοτεινούς και εσωτερικούς ρόλους, σε ενδιαφέρουσες αμερικανικές παραγωγές όπως «Killer Joe», «The Paperboy» και «Magic Mike». Ένα νέο κεφάλαιο στην καριέρα του Matthew McConaughey είχε μόλις ανοιχτεί.

Φυσικά, οφείλω να ομολογήσω ότι ακόμα και τότε κοιτούσα με δυσπυστία την περίπτωση του. «Δεν γίνεται. Κάποια στιγμή θα κάνει ξανά το στραβοπάτημα» είχα πει στον εαυτό μου. Λάθος και πάλι. Το 2013 ήρθε με ακόμα πιο άγριες διαθέσεις, αποφασισμένος να «κλέψει» μια και καλή τις εντυπώσεις. Και τα κατάφερε. Ένας μικρός (αλλά πολύ αβανταδόρικος) ρόλος στο «The Wolf of Wall Street» του Martin Scorsese και μια μεγάλη ερμηνεία στο (μέτριο κατά τη γνώμη μου) «Dallas Buyers Club» του Jean-Marc Vallée, ήρθαν να εκτοξεύσουν τη φήμη και την καλλιτεχνική του υπόσταση, στα ύψη.

Και μπορεί μέσα μου να στεναχωρέθηκα που -ως φανατικός υποστηρικτής του DiCaprio- είδα τον «Leo» να χάνει για τρίτη φορά το Όσκαρ, αλλά δεν θα μπορούσα μην αναγνωρίσω την υποκριτική δεινότητα του McConaughey που -εκτός του ότι έγινε πετσί και κόκκαλο- έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας στο ρόλο του διαγνωσμένου με AIDS/ομοφοβικού καουμπόι Ron Woodroof, σαρώνοντας όλα τα βραβεία στο διάβα του. Η ανοδική του πορεία, ασταμάτητη. Στις αρχές του 2014, μέσα από τη νέα τηλεοπτική σειρά «True Detective» του HBO (βλέπε «Sex and the City», «Game of Thrones») με έκανε να υποκλιθώ για ακόμα μια φορά στο ταλέντο του. Το «True Detective» είναι μια καλαίσθητη neo-noir αστυνομική σειρά του Nic Pizzolatto, που πολλοί φίλοι μου είχαν πει ότι οπωσδήποτε πρέπει να παρακολουθήσω. Και είχαν απόλυτο δίκαιο.

Στο πλευρό του -εξίσου εξαιρετικού- Woody Harrelson, ο McConaughey υποδύεται έναν σκελετωμένο, εθισμένο στη νικοτίνη και το αλκοόλ (αλλά πανέξυπνο) αστυνομικό, που μαζί με τον συνεργάτη του προσπαθούν -σε μια ιστορία που εκτυλίσσεται σε μια περίοδο 17 χρόνων- να ανακαλύψουν την πραγματική ταυτότητα ενός serial killer. Τέλος! Ο McConaughey είναι απλά καθηλωτικός στο ρόλο του! Κανένας άλλος ηθοποιός δεν θα μπορούσε να ερμηνεύσει πιο πειστικά τον άκρως απαιτητικό ρόλο του Rust Cohle.

Πλέον δηλώνω και επίσημα φαν και αναμένω με αγωνία να τον δω στο «Interstellar», τη νέα ταινία επιστημονικής φαντασίας του Christopher Nolan. Hey McConaughey λοιπόν!