Απ’ τα αγαπημένα μου καφενεδάκια στην παλιά πόλη, το «Χαράτσι» στη Ληδήνης, όπου ξεκουράζομαι συχνά-πυκνά τ’ απογεύματα μετά τη δουλειά. Πίσω απ’ τον πάγκο ο σουρεάλ φίλος μου Σταύρος, πάντα σε εγρήγορση, να με ενημερώνει για ό,τι νέο συμβαίνει μες την πόλη, να μου σχολιάζει την επικαιρότητα κι άμα έχει κέφια, να μου διαβάζει κανένα απ’ τα υπέροχα ποιήματα που γράφει.

Κατεβαίνω εκεί ένα απόγευμα της περασμένης βδομάδας και παρατηρώ μια κορνίζα  στημένη σ’ ένα απ’ τα τραπεζάκια. Στην φώτο, τρία παιδάκια ντυμένα μάγοι σε χριστουγεννιάτικη σχολική γιορτή. «Τι είναι αυτό άνθρωπέ μου;», ρωτάω. «Τι θα ψηφίσεις στις ευρωεκλογές;», απαντάει αυτός. «Δεν είμαι περήφανη γι’ αυτό, αλλά μάλλον θ’ απέχω», «Να ψηφίσεις τον παιδικό μου φίλο τον Γιάννη, που κατεβαίνει υποψήφιος», «Τι μας λες καλέ; Και ποιος στο καλό είναι ο παιδικός σου φίλος ο Γιάννης που είναι υποψήφιος;», «Αυτός ο μάγος εδώ», μου λέει και μου δείχνει το παιδάκι στη φωτογραφία.

Αυθόρμητος όπως πάντα, ο Σταύρος αρχίζει να σχηματίζει τον αριθμό του… μάγου της φωτογραφίας. «Είμαι εδώ με την φίλη μου την Ιωάννα, είναι δημοσιογράφος, δεν σε ξέρει λέει, καιρός να συναντηθείτε».

Κάπως έτσι προέκυψε η συνάντησή μου με τον Γιάννη Παναγιώτου και κάπως έτσι αποφάσισα πως μες τις μέρες που θα ακολουθήσουν θα διευθετήσω αντίστοιχες συναντήσεις με τους νεαρότερους υποψηφίους των ψηφοδελτίων.

Αν θα συμβάλω εν τέλει στο ποσοστό αποχής, αποτελεί έκπληξη. Ακόμα και για μένα.

Το ΄χω απορία, πώς αποφασίζει κάποιος ν’ ασχοληθεί με την πολιτική;

Προσωπικά μου κέντριζε το ενδιαφέρον από νεαρή ηλικία, το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που εκλέγονται και επηρεάζουν την καθημερινότητα. Μικρός ρωτούσα «Γιατί γίνεται έτσι αυτό;», μου απαντούσαν «Έτσι είναι ο νόμος», ρωτούσα «Ποιος κάνει τον νόμο;», μου έλεγαν «Η Βουλή» και πήγαινε λέγοντας. Αυτό με ώθησε να παρακολουθώ την επικαιρότητα από μικρός. Όταν οι υπόλοιποι συμμαθητές μού έκαναν συλλογή από παίχτες του ποδοσφαίρου -κι ήξεραν όλα τα ονόματα των ποδοσφαιριστών- εγώ γνώριζα τα ονόματα και τα βιογραφικά των βουλευτών. Μεγαλώνοντας, επόμενο ήταν, να θέλω να συμμετέχω ενεργά στην πολιτική.

Και πως έγινε αυτό;

Αρχικά εμπλάκηκα με το φοιτητικό κίνημα στην Αθηνά, όπου σπούδαζα. Γενικότερα στην Ελλάδα υπήρχαν και υπάρχουν περισσότερα πολιτικά ερεθίσματα, αν λάβεις υπόψη ότι ο κόσμος εκεί το ‘χει εμπεδώσει καλύτερα πως μέσα απ’ την πολιτική είναι που αλλάζουν τα πράγματα. Συνεχίζοντας τις σπουδές μου στην Αγγλία, η εμπλοκή μου με το φοιτητικό κίνημα ενδυναμώθηκε και κάποια στιγμή που ζητήθηκε να εργαστώ ως επιστημονικός συνεργάτης της κοινοβουλευτικής ομάδας του Δημοκρατικού Κόμματος. Θεώρησα πως ήταν μια καλή ευκαιρία για μένα -να έχω μια πιο στενή σχέση με την πολιτική- οπόταν αποδέχτηκα. Για τέσσερα χρόνια, αυτή ήταν η δουλειά μου. Κι ήταν μια σημαντική εμπειρία, αφού απ’ το συγκεκριμένο πόστο μαθαίνεις καλύτερα πώς λειτουργεί το σύστημα, πώς κάποιες ομάδες συμφερόντων επηρεάζουν την εξέλιξη των πραγμάτων, τι πάει λάθος, τι δουλεύει σωστά. Στο μεταξύ, πριν από δυόμισι χρόνια εκλέχθηκα πρόεδρος της νεολαίας του ΔΗΚΟ και έτσι αποχώρησα από το πόστο μου ως επιστημονικός συνεργάτης της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΔΗΚΟ.

Κι ο λόγος;

Θεώρησα σωστό να μην έχω επαγγελματική σχέση με την πολιτική, έτσι ώστε να μην έχω εξαρτήσεις στον τρόπο που σκέφτομαι και λειτουργώ. Έκτοτε εργάζομαι στην Κυπριακή Ακαδημία Δημόσιας Διοίκησης.

Τι εννοείς να μην έχεις εξαρτήσεις; Δεν είσαι ενταγμένος στο ΔΗΚΟ;

Ξέρεις, ο κόσμος νομίζει πως όταν είσαι ενταγμένος σ’ ένα κόμμα, απαραιτήτως το κόμμα αυτό σου υποδεικνύει τι να κάνεις. Δεν είναι ακριβώς έτσι. Ναι, το κόμμα καθορίζει ένα πλαίσιο, σου λέει οι θέσεις μου ξεκινούν απ’ αυτό το σημείο και φτάνουν μέχρις αυτό. Εσύ κρίνεις αν το εύρος αυτό σε εκφράζει και εντάσσεσαι.

Γιατί με το ΔΗΚΟ;

Όταν αποφάσισα να πολιτευτώ, το κέντρο ήταν για μένα η φυσική επιλογή. Δεν θεωρώ ότι είμαι άνθρωπος των άκρων και επίσης πιστεύω πως το ΔΗΚΟ είναι το κόμμα που έχει την πιο πολλές προοπτικές για να εκσυγχρονιστεί. Θεωρώ ότι τα μεγάλα κόμματα εκτός από συντηρητικές αρχές, έχουν και συντηρητικές δομές. Στο ΔΗΚΟ οι δομές δεν είναι συντηρητικές. Συντηρητικές είναι μάλλον οι ηγεσίες του.

Δηλαδή;

Ο συντηρητισμός αφορά σε ανθρώπους  που βολεύονται με το σύστημα όπως είναι στημένο. Ανθρώπους που ξέρουν πως αν το σύστημα αλλάξει, επηρεάζονται τα συμφέροντά τους.

Μπορούμε σήμερα να μιλάμε επίσημα για δύο ΔΗΚΟϊκές σχολές;

Μα είναι δύο οι σχολές; Περισσότερες είναι. Κάθε ΔΗΚΟϊκός και μια σχολή…

Πολύ άνετα μιλάς για το κόμμα που εκπροσωπείς.

Κοίτα, στο ΔΗΚΟ θα έλεγα πως υπάρχουν διαφορετικές τάσεις, παρά σχολές. Απ’ την μία είναι οι άνθρωποι που είναι πιο σκληροί στις θέσεις τους, είτε για το εθνικό, είτε για την οικονομία και είναι επίσης πιο συντηρητικοί στα κοινωνικά θέματα. Απ’ την άλλη έχουμε τους ανθρώπους που είναι πιο μετριοπαθείς και προοδευτικοί. Οι πρώτοι είναι πιο σκληροί και… φασαριόζικοι. Οι μετριοπαθείς και πιο χαμηλών τόνων, αυτοί που βρίσκονται στις παρυφές του ΔΗΚΟ, φαίνεται να είναι και οι πιο έτοιμοι να αποστασιοποιηθούν από το ΔΗΚΟ. Τοποθετώ τον εαυτό μου σ’ αυτή τη τάση.

Πες μου κάτι συγκεκριμένο που ‘θελες να κάνεις σε περίπτωση που εκλεγείς ευρωβουλευτής.

Με ενδιαφέρει να εξετάσουμε το θέμα του λογισμικού ανοικτού κώδικα. Προγράμματα αυτού του τύπου, πέραν του ότι είναι ανοικτά και μπορεί να επέμβει κάποιος πάνω, είναι και δωρεάν. Στην χώρα μας όλα τα προγράμματα που χρησιμοποιεί η δημόσια υπηρεσία, το εκπαιδευτικό μας σύστημα κλπ, είναι κλειστού κώδικα. Αυτό σημαίνει ότι τα πληρώνουμε. Εκατομμύρια ευρώ απ’ ότι αντιλαμβάνεσαι. Μιλάμε για μεγάλη σπατάλη χρημάτων.

Και γιατί είναι τόσο δύσκολο ν’ αλλάξει αυτή η διαδικασία;

Αντιλαμβάνεσαι ότι αυτοί που πουλούν στο κυπριακό κράτος τα κλειστά λογισμικά προγράμματα, οι μεσάζοντες δηλαδή, παίρνουν κάποια προμήθεια. Επίσης, έχουμε κι αυτούς που θα αναθέσουν την δουλειά σ’ αυτούς τους μεσάζοντες, οι οποίοι θα πάρουν κι εκείνοι το κατιτί τους…

Τι σε κάνει να πιστεύεις πως εσύ μπορείς να αλλάξεις κάποια πράγματα; Να λειτουργήσεις διαφορετικά;

Πιστεύω πως η δική μας γενιά πρόκειται να διαδραματίσει νευραλγικό ρόλο στις εξελίξεις και πως η Κύπρος έχει την προοπτική να γίνει η πιο σύγχρονη χώρα της περιοχής. Με σταθερό πολίτευμα, ευημερία των πολιτών, υψηλό μορφωτικό επίπεδο. Για να γίνουν όλα αυτά, η κινητήριος δύναμη πιστεύω πως είναι η γενιά η δική μας.

Ποια η διαφορά μας απ’ τις γενιές πολιτών και πολιτικών που προηγήθηκαν;

Στην δική μας την γενιά έχει γίνει η μεγαλύτερη επένδυση όλων των εποχών στην Κύπρο. Σκέψου τα χρήματα που δαπανήθηκαν για να μορφωθούμε, να πάμε στα καλύτερα πανεπιστήμια... Τώρα, είμαστε ένας αδρανής πλούτος που ‘χει κορνιζαρισμένα τα πτυχία του στον τοίχο. Πρέπει να τα καταφέρουμε, να ενεργοποιήσουμε τη γενιά αυτή. Να μην χαθεί. Επιπλέον, οφείλουμε να βρούμε λύση για το κυπριακό. Και σύντομα.

Το «Δεν ξεχνώ», πάντως, φαίνεται να γέρασε. Κι εμείς μαζί του.

Ανέκαθεν θεωρούσα ότι το «Δεν ξεχνώ» ήταν παθητικό. Έπρεπε να ‘ταν, για παράδειγμα, «Θα επιστρέψω». Δεν είναι κατεξοχήν θέμα μνήμης το κυπριακό. Πρόκειται για μια σημαντική διάσταση, ναι, παρόλα αυτά φολκλόρ. Δεν επιτρέπεται να μεγαλώσει ακόμη μια γενιά με ανοιχτά προβλήματα στη χώρα. Το κυπριακό πρέπει να λυθεί με τρόπο τέτοιο ώστε να δικαιώνει τους πληγέντες της εισβολής και παράλληλα να δίνει προοπτικές στους νέους ανθρώπους. Κι αυτή η λύση να προλαβαίνει προβλήματα που τυχόν παρουσιαστούν, παρά να δημιουργεί τις προϋποθέσεις δημιουργίας καινούριων.

Είμαστε έτοιμοι γι’ αυτό; Να εργαστούμε για μια επανενωμένη Κύπρο;

Προσωπικά είμαι πανέτοιμος. Ναι, αποτελεί πρόκληση και για τις δύο κοινότητες αλλά, αν θέλουμε να τελειώσει αυτή η κατάσταση, πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά. Κι αυτό μπορεί να γίνει όταν ο ψηφοφόρος αρχίσει να επιλέγει συνειδητά τους πολιτικούς που εργάζονται προς αυτή την κατεύθυνση.

Ποια η άποψή σου για την οριζόντια ψηφοφορία;

Είμαι υπέρ, ωστόσο υπάρχουν περιορισμοί που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Κάτι που πρέπει να εξετάσουμε εδώ είναι εάν η οριζόντια ψηφοφορία μπορεί να κάνει την λειτουργία της δημοκρατίας καλύτερη. Για παράδειγμα, ψηφίζω εγώ δύο πολιτικούς, από δύο διαφορετικά κόμματα. Δεν υπάρχει ο κίνδυνος αντί να ψηφίζω τους καλύτερους, να ψηφίζω τους πιο προβεβλημένους; Στην Κύπρο επιτρέπεται η τοποθέτηση πολιτικής διαφήμισης, κάτι που απαγορεύεται στην Αγγλία για παράδειγμα. Οπόταν, εάν ένας υποψήφιος διαθέτει το μπάτζετ, θα είναι σε θέση να προβάλει τον εαυτό του περισσότερο από έναν άλλο. Χρειάζονται ρυθμίσεις και κανόνες.

Που φαντάζεσαι τον εαυτό σου, σε τριάντα χρόνια από τώρα;

Σε μια χώρα όπου δεν θα ασφυκτιώ ή να νιώθω περικυκλωμένος από συμμορίτες. Όπου οι πολίτες θα ζουν με αξιοπρέπεια και να μπορούν να αξιοποιούν τις γνώσεις και τις ικανότητές τους. Και θέλω να είμαι μέρος της προσπάθειας αυτής. Θα ήθελα κάποια στιγμή να νιώσω ότι το πέρασμά μου ήταν χρήσιμο στην κοινωνία. Για να γίνουν όλα αυτά χρειάζεται εκσυγχρονισμός. Ανατροπή. Να μην υπάρχουν εξαρτήσεις από το κατεστημένο.

Ποια είναι η σχέση σου με το χρήμα;

Νιώθω ευτυχισμένος γιατί έμαθα να μην το συσχετίζω με την ευτυχία. Παρατηρώ πως αυτοί που είναι επιρρεπείς στην διαπλοκή είναι και αυτοί που εξακολουθούν να πιστεύουν πως η ευτυχία και η ασφάλειά τους εξαρτάται από το χρήμα. Έχω καταλήξει πως το σημαντικότερο προσόν που μπορεί να έχει κάποιος, για όλη του τη ζωή, είναι οι γνώσεις, η προσωπικότητα και οι ικανότητές του. Το χρήμα είναι αναγκαίο για να ζεις αξιοπρεπώς. Μέχρι εκεί.

Πώς σε αντιμετωπίζει ο κόσμος όταν συστήνεσαι ως υποψήφιος ευρωβουλευτής;

Να σου πω ένα συγκεκριμένο περιστατικό. Καθόμουν σε καφετέρια και με σύστησε ένας φίλος σ’ ένα νεαρό, συνομήλικό μου. Στο άκουσμα της… υποψηφιότητας, τον είδα να τραβά πίσω, σαν να αμύνεται. Ο κόσμος νιώθει πως θέλεις την ψήφο του για να την πάρεις και να την κάνεις κάτι κακό. Κι αυτό είναι η μεγαλύτερη παγίδα. Γιατί και το 10% να πάει αύριο να ψηφίσει, κάποιοι θα εκλεγούν. Αυτό που με προβληματίζει είναι που σ’ αυτούς που δεν θα πάνε να ψηφίσουν συγκαταλέγονται και σκεπτόμενοι άνθρωποι.

Αυτός ο κόσμος φταίει;

Δεν φταίει. Οφείλει όμως να εντοπίσει κάποιον. Κάποιον που να  νιώθει πως δεν τον κοροϊδεύει, που του κόβει το μυαλό, που δεν είναι ψεύτης. Ο κόσμος οφείλει να ψάξει τι υπάρχει εκεί έξω. Δεν θεωρώ πως είναι αντίδραση να μην πας να ψηφίσεις. Δεν την φέρνεις στο σύστημα έτσι. Το σύστημα, αντιθέτως, χαίρεται όταν δεν ανακατεύεσαι.

http://panayiotou.blogspot.com/