Με αφορμή την Conchita (και) οι αμφί στην επιφάνεια…
Η Eurovision τελείωσε… Οι κράχτες και οι σύμμαχοι της Draq Queen νικήτριάς της, ακόμη καυγαδίζουν στα blogs και γενικά στα social media. Προσέξτε, κυρίως στα κυπριακά και τα ελλαδικά. Σε ξένες χώρες ούτε που τη σχολιάζουν! Τραγελαφικό. Στην Κύπρο του 21ου αιώνα μ.Χ. όπου όλοι προσπαθούμε να το παίξουμε Ευρωπαίοι με αμερικάνικη υποκουλτούρα. Γελοιωδέστατο! Προσπαθούμε με τα iphones μας και τις LED τηλεοράσεις μας να το παίξουμε updated. Όντως είμαστε;
Προσωπικά, σαν Κύπρια αμφί, μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως όχι. Χώρες εκσυγχρονισμένες και ανανεωμένες αποδέχονται τη διαφορετικότητα και την προστατεύουν. Την αναδεικνύουν όχι μέσω γελοίων καρικατούρων, αλλά σαν ανθρώπινες περσόνες όπως όλοι οι «νορμάλ» άνθρωποι. Περσόνες που έχουν ανθρώπινες ιστορίες και ανθρώπινα συναισθήματα.
Ώντας πλέον σε μια ηλικία που αποδέχτηκα τον εαυτό μου και έμαθα να ξεχωρίζω το καλό από το κακό, αντιλαμβάνομαι ότι η οποιασδήποτε μορφή ρατσισμού είναι αναχρονιστική και θυμίζει άλλους αιώνες (βλ. Μεσαίωνας)! Δυστυχώς, δεν κατάφερα ποτέ να κάνω το coming out μου στην οικογένεια μου -να βγω δηλ. έξω από την ντουλάπα μου. Ενώ αντιθέτως και ευτυχώς όλοι μου οι φίλοι σχεδόν με αποδέχονται για αυτό που είμαι.
Σας ρωτώ λοιπόν παντογνώστες του διαδικτύου, γιατί πρέπει να κρύβομαι εγώ κάθε φορά που ελκύομαι από έναν άνθρωπο; Γιατί πρέπει να τρέμω κάθε φορά που γνωρίζω κάποιαν και την ερωτεύομαι; Σε ρωτώ σκυθρωπέ μου ανθρωπάκο, γιατί σου χαλιέται το εθνικό φρόνημα όταν βλέπεις δυο γυναίκες ή δύο άντρες να φιλιούνται; Μήπως, λέω μήπως, έχεις να φοβηθείς κάτι; Γιατί υπήρξα και εγώ ομοφοβική. Υπήρξα όμως μόνο και μόνο γιατί προσπαθούσα ανελλιπώς να κρύψω τις δικές μου επιθυμίες φοβούμενη μην με κρίνει και κατακρίνει η κοινωνία σου!
Ο σεξουαλικός προσανατολισμός δεν είναι ούτε επιλογή ούτε δικαίωμα. Είναι η φύση μας. Αν είσαι straight με γεια σου με χαρά σου. Άσε μας όμως και εμάς να ζήσουμε τη ζωή μας όπως ακριβώς νιώθουμε! Προσωπικά, πλέον, είτε έχω σχέση με άντρα είτε με γυναίκα, κατάντησα να κρύβομαι από την οικογένεια μου. Γιατί εφόσον δεν μπορώ να γνωρίσω την κοπέλα μου στη μητέρα μου, νιώθω πως είναι υποκρισία και αδικία προς τον εαυτό μου να της συστήσω έναν υποψήφιο γαμπρό. Γιατί ακριβώς η κοπέλα μου έτσι όπως τα καταφέρατε στην «φιλελεύθερη» μεταμοντέρνα κυπριακή εποχή δεν θα μπορέσει ποτέ μα ποτέ να λέγεται γυναίκα μου!
Μέγα μου λάθος λοιπόν, αγάπησα. Μπορεί να μην ερωτεύτηκα ποτέ με τις πεταλουδίτσες και το πάθος που άλλοι άνθρωποι έχουν βιώσει και μπορούν να περιγράψουν πολύ καλύτερα από μένα, αλλά αγάπησα. Αγάπησα και άντρες και γυναίκες. Έκανα σχέσεις απογοητεύτηκα. Είμαι και εγώ άνθρωπος όπως και εσύ. Με τη διαφορά ότι με ελκύει ο χαρακτήρας και όχι το φύλο του καθενός. Το γεγονός όμως ότι δεν μου επιτράπηκε να κάνω κάποιες σχέσεις επειδή μόνο και μόνο είμαι αμφί, για αυτό φταίει το στενό σας το μυαλό και η κοινωνία με τις ταμπέλες σας!
Εκτός όμως από τους μεν, θέλω να κράξω και τους δε. Έχω την ανάγκη να γράψω πέντε πράγματα και στην κυπριακή LGBT κοινότητα η οποία μας καλεί να σκεφτόμαστε έξω από κουτιά, αλλά η ίδια ζει στο δικό της κουτί -ίσως- σε ένα παράλληλο σύμπαν. Αγαπητοί ομοφυλόφιλοι και ομοφυλόφιλες, η αμφιφυλοφιλία δεν είναι ΜΟΝΟ μεταβατική! Αν εσείς την βιώσατε σαν μεταβατικό στάδιο με γεια σας με χαρά σας κι εσάς. Δεν σημαίνει όμως ότι όλος ο υπόλοιπος κόσμος κουβαλά τα ίδια μυαλά με εσάς. Η αμφιφυλοφιλία μπορεί να είναι πραγματικός, προσωρινός, μεταβατικός προσανατολισμός αλλά και ανάγκη για να κρύψεις τις ομοφυλόφιλες τάσεις σου. Οk; Πάμε παρακάτω;
Όταν λοιπόν σας λέει ο άλλος είμαι bi και έχετε ένα ύφος σαρκαστικό που να λέει «Ήμουν κι εγώ εκεί θα το ξεπεράσεις (;;;)» κάνετε ακριβώς αυτό που κατηγορείτε. Κατηγοριοποιείτε τον κόσμο σε ένα δικό σας κουτί! Υπάρχουν λοιπόν άνθρωποι που έχουν το bisexuality σαν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ προσανατολισμό και μέρος αυτής της ομάδας αποτελώ κι εγώ!
Με αφορμή λοιπόν το gay pride στην Κύπρο, και επειδή είμαι εργαζόμενη στο εξωτερικό (ναι έτσι όπως τα καταντήσετε δεν το βλέπω να γυρνάω και σύντομα!), έχω να πω το εξής. Ωραία είναι να προβάλλεται ομοφυλόφιλες και τρανς ιστορίες, αλλά η ζωή δεν είναι πάντα μαύρο και άσπρο. Υπάρχουν και άλλοι σαν εμένα, πολλοί, που το μόνο που θέλουν είναι να γίνουν αποδεκτοί. Σε μια κοινωνία όμως που δεν μπορεί να ξεχωρίσει το φύλο βλ. τρανς από τον σεξουαλικό προσανατολισμό βλ. gay, bi, lesbian δεν μπορούμε να περιμένουμε ότι θα γίνουν αποδεκτές και ομάδες όπως τους bi στο άμεσο μέλλον αφού και η ίδια η LGBT κοινότητα της χώρας μας τους σνομπάρει. Χρειάζεται παιδεία και διαπαιδαγώγηση για αυτά τα θέματα και απέχουμε μακράν από αυτό το στάδιο…
ΥΓ. Υπάρχει και το B στο LGBT το πρόσεξε κανείς σας;
ΥΓ2. Θα υπογράψω με παρατσούκλι ακριβώς γιατί δεν είμαι έξω από την ντουλάπα.
Με αγάπη,
Η απανταχού απούσα.