Το πρώτο φεστιβάλ ΛΟΑΤ υπερηφάνειας στην Κύπρο είναι γεγονός. Η αρχή έγινε στις 17 Μαΐου, διεθνή ημέρα κατά της ομοφοβίας και τρανσφοβίας, ενώ το δεκαπενθήμερο εκδηλώσεων θα ολοκληρωθεί με την πορεία της 31ης Μαΐου, στη Λευκωσία. Από τον Δημήτρη Αλεξάνδρου.
Όπως ήταν αναμενόμενο, ήδη μια μερίδα του πληθυσμού αντιδρά σ’ αυτή την εξέλιξη. Φυσικά, σε μια δημοκρατική κοινωνία το δικαίωμα στην αντίθετη άποψη προστατεύεται και τέτοιες αντιδράσεις πρέπει να είναι ανεχτές. Ωστόσο, είναι καιρός να ξεκαθαρίσουν κάποια θέματα.
Το ζήτημα με τα ΛΟΑΤ δικαιώματα -όπως και με τα δικαιώματα όλων των διαφορετικών ομάδων σε μια κοινωνία- δεν αφορά στις προσωπικές απόψεις και τα «πιστεύω» του καθενός ή της καθεμιάς από εμάς. Αντίθετα, είναι ζήτημα κοινωνικής δικαιοσύνης, κάτι που στην Κύπρο παραγκωνίστηκε ήδη αρκετά.
Με λίγα λόγια, κοινωνική δικαιοσύνη είναι η κατάσταση όπου όλες και όλοι, ανεξάρτητα από τις ατομικές ταυτότητες και τις κοινωνικές ομάδες στις οποίες ανήκουν, έχουν ισότιμη πρόσβαση στους κοινωνικούς πόρους με τους οποίους μπορούν να πετύχουν αυτό που οι ίδιοι θεωρούν προσωπική ευτυχία και επιτυχία.
Δυστυχώς, στην Κύπρο δεν μπορούμε να νιώθουμε περήφανοι. Για παράδειγμα, στην αξιολόγηση που εξέδωσε τον Μάιο 2013 η ILGA-Ευρώπης για την κατάσταση των ανθρώπινων δικαιωμάτων των ΛΟΑΤ ατόμων, η Κύπρος βρέθηκε στην 34η θέση μεταξύ συνολικά 49 ευρωπαϊκών χωρών.
Στα μοναδικά «δικαιώματα» που αναγνωρίζονται στην επικράτεια της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ο σεβασμός της ελευθερίας συγκέντρωσης και έκφρασης και η προστασία έναντι των διακρίσεων στην βάση της σεξουαλικότητας στον χώρο εργασίας -κάτι που αποτελεί ουσιαστικά υποχρέωση από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Τα φεστιβάλ υπερηφάνειας δεν είναι απλώς μια πανηγυρική παρέλαση ομοφυλοφίλων. Καθιερώθηκε αρχικά ως θεσμός τον Ιούνιο του 1970 στη Νέα Υόρκη με την πορεία που διοργάνωσαν ΛΟΑΤ άτομα, ως ανάμνηση για τα γεγονότα που έλαβαν χώρα ένα χρόνο πριν, όταν ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν στο gay μπαρ Stonewall Inn (φώτο), και στη συνέχεια συγκρούστηκαν βίαια για αρκετές μέρες με την ΛΟΑΤ κοινότητα της Νέας Υόρκης. Τα αιτήματα των διαδηλωτών τότε ήταν η προστασία από τις διακρίσεις και τη βία, η κοινωνική δικαιοσύνη, η εξάλειψη της καταπίεσης και η ενημέρωση του πληθυσμού. Τα ίδια αιτήματα ισχύουν και σήμερα.
Έκτοτε οι πορείες αυτές μαζικοποιήθηκαν, ταξίδεψαν σε άλλες χώρες και έγιναν αφορμή για έκφραση περηφάνειας, όχι μόνο των ΛΟΑΤ ατόμων, αλλά όσοι πιστεύουν στην κοινωνική δικαιοσύνη. Έτσι και το πρώτο κυπριακό φεστιβάλ υπερηφάνειας.
Οι εκδηλώσεις και η πορεία δεν είναι υπόθεση μόνο της ΛΟΑΤ κοινότητας. Πρέπει να αγκαλιαστούν από όλη την κοινωνία στην ευρύτητά της. Σε μια πολιτεία όπου η κοινωνική δικαιοσύνη παραγκωνίστηκε για χρόνια, είναι η ώρα των πολιτών να επιβεβαιώσουν την απαίτηση για σεξουαλικά και αναπαραγωγικά δικαιώματα, για κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα που άτομα με διαφορετική έκφραση φύλου και εναλλακτική σεξουαλικότητα στερούνται καθημερινά.
